Αντρέας Μανταδάκης, Α3

Χτες βράδυ είδα ένα τρομακτικό  όνειρο. Είδα τον εαυτό μου να βρίσκεται πίσω από μια μεγάλη πόρτα. Ήταν η πόρτα του καινούριου μου σχολείου, η πόρτα του Γυμνασίου.

Ένιωθα μικρός και τρομαγμένος μπροστά στη θέα του σχολείου, γιατί νόμιζα ότι ακόμη βρισκόμουν στην αγκαλιά του Δημοτικού σχολείου. Σκεφτόμουν πως θα περάσω πολλές δύσκολες καταστάσεις, bullying,

πολύ διάβασμα, ελάχιστη ξεκούραση …. Όμως, αποφάσισα να περάσω αυτή τη μεγάλη πόρτα.

Έτσι, από την επόμενη μέρα ξεκίνησα το δεύτερο στάδιο μάθησης, τη δευτεροβάθμια εκπαίδευση

Πόση αγωνία νιώθεις όταν μπαίνεις σε ένα καινούριο περιβάλλον δε λέγεται! Έτσι, πρωτοπαίνοντας στο νέο μου σχολείο, το 1^ο Γυμνάσιο Καματερού, είχα έντονο φόβο. Πρωτ’ απ’όλα, θα βρω  νέους φίλους; Θα με αποδεχτούν; Πόσο φιλικοί θα είναι οι καθηγητές; Τόσα χρόνια με τους παλιούς μου συμμαθητές! Δεν ήταν σίγουρα εύκολη υπόθεση ….

Νόμιζα ότι θα χανόμουν σ’αυτό το τεράστιο κτίριο με τους πολλούς διαδρόμους και τις μεγάλες αίθουσες διδασκαλίας

Ωστόσο, δεν ήταν τόσο δύσκολα όσο πίστευα. Αντιθέτως, αρχίζει να μου αρέσει περισσότερο από το Δημοτικό.