Μαρία Ράπτη, Α5

Στην αρχή ήταν δύσκολα για εμάς, που ήρθαμε στο γυμνάσιο για πρώτη φορά.

Ύστερα, όμως, από τις πρώτες μέρες, το κλίμα άλλαξε. Τα περισσότερα παιδιά της πρώτης τάξης βρήκαν τις παρέες τους και ανέπτυξαν φιλίες με τους καινούριους συμμαθητές τους.

Πλέον επικοινωνούν περισσότερο. Τώρα που τελειώνει  κι αυτό το ταξίδι γνώσεων, νιώθω ανυπομονησία, αλλά και άγχος για την επόμενη χρονιά. Με αργούς ρυθμούς κλείνει κι αυτός ο κύκλος που διανύουμε στην πρώτη τάξη,

που είχε στιγμές χαράς αλλά και στεναχώριας.

Στα παιδιά που θα έρθουν του χρόνου στο σχολείο μας, θα ήθελα να πω πως δεν πρέπει να πανικοβάλλονται.

Σίγουρα, υπάρχουν διαφορές ανάμεσα στο γυμνάσιο και στο δημοτικό σχολείο. Στις έξι αυτές τάξεις όλα ήταν πιο παιδικά και ξένοιαστα. Μετά, όμως, τα πράγματα αλλάζουν.

Οι καθηγητές είναι περισσότεροι, οι ώρες το ίδιο και τα μαθήματα για το σπίτι αυξάνονται. Η ώρα που πρέπει να διαβάζει κάποιος, για να είναι έτοιμος για την επόμενη μέρα δεν είναι τόσο λίγη.

Παρόλα αυτά, το γυμνάσιο είναι γεμάτο εμπειρίες και καινούρια ζητήματα. Σε καμία περίπτωση δεν θα έλεγα να χάσουν την παιδικότητά τους ,

αλλά ένα κομμάτι τους θα αρχίσει να ωριμάζει. Το μόνο που χρειάζεται είναι μια παραπάνω προσπάθεια. Τέλος, θα συμβούλευα του μελλοντικούς συμμαθητές μου να είναι ο εαυτός τους και να μην προσπαθούν να αλλάξουν προσωπικότητα, μόνο και μόνο για να τους αποδεχτούν οι υπόλοιποι.

Να μην αλλάξουν τα πιστεύω τους , αλλά ούτε και να αφήσουν τις επιθυμίες τους. Δεν πρέπει να φοβούνται να εκφράσουν τη γνώμη τους.

Καλό θα ήταν να συμμετέχουν ενεργά σ’ όλα τα θέματα της μαθητικής κοινότητας, χωρίς να διστάζουν

και να είναι σίγουροι πως θα πάρουν ό,τι καλύτερο μπορούν στον τομέα της μόρφωσης, που κι αυτός είναι ένας ωραίος στόχος στη ζωή μας.