Φλόρενς Νάιτινγκέιλ
Η Φλόρενς Νάιτινγκέιλ ήταν Βρετανίδα στατιστικός και πρωτοπόρος της σύγχρονης νοσηλευτικής.
Βιογραφία
Η Φλόρενς γεννήθηκε ,το 1820, σε μια πλούσια βρετανική οικογένεια, στην Φλωρεντία της Ιταλίας, από την οποία έλαβε το όνομά της. Ήταν γόνος εύπορης αγγλικής οικογένειας που είχε εγκατασταθεί στην Φλωρεντία. Όταν γύρισε με τον πατέρα της στην Αγγλία, σπούδασε και έμαθε λατινικά και ελληνικά. Στα 20 της δήλωσε στους γονείς ότι επιθυμούσε να γίνει νοσηλεύτρια, αλλά εκείνοι αρνήθηκαν διότι θεωρούσαν ότι ένα τέτοιο επάγγελμα δεν άρμοζε στην δική τους κοινωνική τάξη. Όταν όμως έγινε 30 χρονών, η Φλόρενς αποφάσισε να μείνει ανύπαντρη και να σπουδάσει Νοσηλευτική στο Κάιζερσβερτ, κοντά στο Ρήνο, αλλά και σε διάφορα νοσοκομεία της Αγγλίας και της Γαλλίας. Στην διάρκεια του Κριμαϊκού πολέμου έγινε προϊσταμένη στο νοσοκομείο Κινγκς Κόλλετζ. Σε λίγο καιρό όμως αναχώρησε, επικεφαλής 28 νοσοκόμων, για το μέτωπο και παρ” όλες τις δυσκολίες κατόρθωσε να αυξήσει τον αριθμό τους σε 100.
Εργαζόταν σε ένα νοσοκομείο, κοντά στην Κωνσταντινούπολη, το οποίο στέγαζε 1.500 ασθενείς κάτω από άθλιες συνθήκες. Το ποσοστό θνησιμότητας του νοσοκομείου είχε φτάσει το 42%, γιατί νοσηλεύονταν εκεί ασθενείς με βαριές επιδημίες. Παρόλα αυτά η Φλόρενς κατέβαλε υπεράνθρωπες προσπάθειες για να σώσει τους ασθενείς και έκανε ό,τι περνούσε από το χέρι της για να τους απαλύνει τον πόνο.
Μετά το τέλος του πολέμου επέστρεψε στην Αγγλία και αποσύρθηκε στην προσωπική της ζωή. Πέθανε στις 13 Απριλίου 1910.
Η δράση της
Κριμαϊκός Πόλεμος
Η Φλόρενς Νάιτινγκέιλ είναι αρκετά δημοφιλής για τη συνεισφορά της κατά τη διάρκεια του Κριμαϊκού Πολέμου. Η κύρια εστίασή της πάνω σε αυτή τη συνεισφορά, άρχισε με τις αναφορές που έφταναν στη Βρετανία για τη φρικιαστική κατάσταση που βρίσκονταν οι τραυματισμένοι. Στις 21 Οκτωβρίου 1854, αυτή και ένα πλήρωμα από 38 εθελόντριες νοσοκόμες, εκπαιδευμένες από τη Νάιτινγκέιλ, στάλθηκαν στη Τουρκία, γύρω στα 545 χλμ κατά μήκος της Μαύρης Θάλασσας, από το Μπαλακλαβά μέχρι τη Κριμαία, όπου ήταν η βάση του Βρετανικού στρατού.
Η Νάιτινγκεϊλ έφτασε νωρίς το Νοέμβριο του 1854 στο Σκουτάρι . Αυτή και οι νοσοκόμες της, βρήκαν πληγωμένους στρατιώτες σε άσχημη κατάσταση μην χωρίς τη κατάλληλη φροντίδα. Τα φάρμακα ήταν πολύ λίγα, η υγιεινή δεν υπήρχε, και οι μαζικές μολύνσεις ήταν συνηθισμένο, ενώ πολλές από αυτές ήταν θανατηφόρες. Επιπλέον, δεν υπήρχε καθόλου εξοπλισμός για να παρασκευαστεί φαγητό για τους ασθενείς.
Τα ποσοστά θανάτων άρχισαν να αυξάνονται. Ο αριθμός των θανάτων ήταν ο μεγαλύτερος από όλα τα νοσοκομεία της περιοχής. Κατά τη διάρκεια του πρώτου της χειμώνα στο Σκουτάρι, περίπου 4000 στρατιώτες πέθαναν εκεί. Δεκαπλάσιος αριθμός στρατιωτών πέθανε από αρρώστιες ,παρά από πληγές που δημιουργήθηκαν στη μάχη. Οι συνθήκες στα νοσοκομεία εκείνης της εποχής ήταν τόσο θανάσιμες για τους ασθενείς διότι υπήρχαν πολλοί τραυματίες και οι χώροι δεν εξαερίζονταν.
Πηγή: Βικιπαίδεια η ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια .
Γεωργία Μαραγκού Β2
