Συνέντευξη από την καθηγήτρια εικαστικών, κ .Ιακωβίδου

από τις νεαρές μας συντάκτριες Σωτήρη Χριστιάνα και Σπαγάκου Ιωάννα

Από τους  Έλληνες ζωγράφους ποιους θεωρείτε καλύτερους;

Υπάρχουν αξιόλογοι Έλληνες ζωγράφοι, παλαιότεροι και σύγχρονοι. Από τους παλαιότερους ξεχωρίζω τους Λύτρα, Γύζη, Χατζηκυριάκο-Γκίκα. Μου αρέσουν επίσης ο Μόραλης, ο Μυταράς αλλά και φυσικά  ο Μπόκορος και ο Ρόρρης που είναι νεότεροι, και ο Παναγιώτης Τέτσης που τον αγαπώ ιδιαίτερα, μιας και ήταν δάσκαλός μου στην Ανώτατη Σχόλη Καλών Τεχνών και που δυστυχώς απεβίωσε τον περασμένο μήνα….

 Ποιο είδος ζωγραφικής προτιμάτε;

Όχι, κάποιο συγκεκριμένο. Μου αρέσουν ζωγράφοι από διάφορες τεχνοτροπίες και κινήματα, είτε ρεαλιστικά είτε πιο αφαιρετικά. Σε γενικές γραμμές όμως προτιμώ, έργα στα οποία αναδεικνύονται  οι τεχνικές γνώσεις του καλλιτέχνη.

Ισχύει ότι η τέχνη χρησιμοποιείται ως μέσο έκφρασης;

Σαφώς, μέσα από την τέχνη ο καλλιτέχνης αποκαλύπτει τον εσωτερικό του κόσμο, εκφράζει τα συναισθήματα και τις ιδέες του. Γι’αυτό και ένας δημιουργός πέρα από το ταλέντο, θα πρέπει να διαθέτει ευαισθησία, ενόραση, καλλλιέργεια, να έναι ακόμα κοινωνικά ευαίσθητος και να προβάλλει την εποχή του στο έργο του. Ο ρόλος της τέχνης είναι πολύ σημαντικός. Δεν είναι μόνο η απεικόνιση του ωραίου, αλλά και ο προβληματσμός, η  αφύπνιση και η ευαισθητοποίηση του κοινού.

Πώς αποφασίσατε να ασχοληθείτε με τη ζωγραφική; Ήταν κάτι που σας άρεσε από μικρή ή το αποφασίσατε στην πορεία;

Μου άρεσε  από μικρή. Στο σχολείο μου έλεγαν ότι έχω ταλέντο, μου έλειπαν όμως οι γνώσεις. Αν και με τις Πανελλήνιες εξετάσεις πέρασα στο Οικονομικό Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης, αποφάσισα να μην παρακολουθήσω καθόλου τα μαθήματα, κι αφού προετοιμάστηκα εντατικά, έδωσα την επόμενη χρονιά εισαγωγικές εξετάσεις στην Ανώτατη Σχολή Καλών Τεχνών της Αθήνας με επιτυχία.

Τι ρόλο παίζουν τα χρώματα στη ζωή μας;

Τεράστιο. Το χρώμα κυριαρχεί γύρω μας. Μας μαγεύει, μας επηρεάζει, αλλάζει τη διάθεσή μας. Τα χώματα συνδέονται με τα συναιθήματά μας. Όχι μόνο τα συμβολίζουν, αλλά μπορούν και να τα προκαλέσουν. Έχουμε μιλήσει στο μάθημα των Καλλιτεχνικών για το διαχωρισμό των χρωμάτων σε θερμά και ψυχρά και τα συναισθήματα που μπορούν να διεγείρουν, π.χ. άνεση και ζεστασιά, αλλά και επιθετική διάθεση τα θερμά, ηρεμία, αλά και θλίψη τα ψυχρά αντίστοιχα. Έτσι, την επόμενη φορά που θα βάψετε το δωμάτιό σας ή θέλετε να αγοράσετε μια μπλούζα που να σας ταιριάζει και να σας εκφράζει , θυμηθείτε όσα έχουμε μάθει.

Αν σας δινόταν η ευκαιρία δουλειάς στο εξωτερικό θα αφήνατε την Ελλάδα;

Νομιζω πως ναι, αν παρουσιαζόταν μια καλή ευκαιρία. Γενικά, δεν είμα ριψοκίνδυνη, μπορώ, όμως να προσαρμοστώ εύκολα σε καταστάσεις.

Έχετε ερωτευτεί ποτέ κάποιο έργο σας;

Κάποια έργα μου τα αγαπώ περισσότερο από άλλα, αλλά όχι σε σημείο που να μην μπορώ να τα αποχωριστώ.

Είχατε πάντα την ίδια γνώμηγια τη ζωγραφική; Αν μπορούσατε τώρα θα αλλάζατε την απόφαση της ζωής σας; 

Η ζωγραφική πάντα μου άρεσε. Δεν θα άλλαζα την απόφασή μου, αλλά, αν δεν  γινόμουν ζωγράφος, σίγουρα, θα διάλεγα κάποιο παρόμοιο επάγγελμα, π.χ. σχεδιάστρια μόδας, που έχει να κάνει με κάποιου είδους κατασκευή. Μου αρέσει να είμαι δημιουργική και να χρησιμοποιώ το μυαλό και τα χέρια μου.

Γιατί νομίζετε ότι οι Έλληνες ζωγράφοι είναι καταξιωμένοι στο εξωτερικό; 

Υπάρχουν πολλοί Έλληνες καταξιωμένοι στο εξωτερικό, όχι μόνο στην ζωγραφική αλλά και σε άλλους τομείς. Από ζωγράφους, ο Τσαρούχης, ο Φασιανός, ο Τάκης έζησαν στο εξωτερικό, αλλά και παλιότερα, το 19ο αιώνα,, ο Λύτρας, ο Γύζης, ο Παρθένης, που σπούδασαν και έζησαν στο Μόναχο – και να μην ξεχνάμε το μεγάλο Κωνσταντίνο Μπρουμίδη, που διακόσμησε το Καπιτώλιο στην Ουάσιγκτον. Δεν ξέρω πού οφείλεται αυτό.Ίσως, ότι οι Έλληνες διακρίνονται για το διεισδυτικό τους μυαλό και το περιπετειώδες πνεύμα τους, ίσως πάλι το ότι δεν βρήκαν στην πατρίδα τους την αναγνώριση και την αποδοχή που τους άξιζε.

Είναι δύσκολη η διδασκαλία των Εικαστικών στα σχολεία; 

Ναι, αρκετά. Βλέπετε, η διδασκαλία της τέχνης προϋποθέτει πολυμορφία, εμπεριέχει το δημιουργικό αυτοσχεδιασμό, δεν είναι μόνο πνευματική διδασκαλία αλλά και χειρωνακτική. Και δεν μπορεί να διδαχτεί όπως τα υπόλοιπα μαθήματα, μέσα από καλούπια και συνταγές ή μόνο μέσα από τα βιβλία. Ο ρόλος της τέχνης στο δημόσιο σχολείο ήταν, ανέκαθεν, περιθωριακός, ενώ, στις μέρες μας, τείνει να υποβιβαστεί ακόμα περισσότερο, αφού η εκπαίδευση προσαρμόζεται στις ανάγκες «της αγοράς» και δεν έχει ως στόχο τη γενικότερη πνευματική καλλιέργεια. Στη συντριπτική πλειοψηφία των σχολείων, όπως και στο δικό μας, δεν υπάρχει καν η κατάλληλη υλικοτεχνική υποδομή (εργαστήριο καλλιτεχνικών, όπως στην τεχνολογία)  .