Δρακοπούλου Ελπίδα Γ1, Μαραγκού Γεωργία, Γ2

Με φόντο την ανοιξιάτικη βλάστηση και το αλλαγμένο – ηλιόλουστο – τοπίο των αλκυονίδων ημερών    εμείς καταπιανόμαστε με ένα θέμα όχι τόσο «ελαφρύ», τα άτομα με  αναπηρία. Τι διαπιστώνουμε; Πρέπει να το ομολογήσουμε, δυστυχώς, δεν έχουμε μια καλή στάση στα άτομα με ειδικές ανάγκες. Ο παράδεισος δεν είναι σίγουρα εδώ. Όμως, όπως έδειξε ο «περίπατος» μας στα σκληρά αυτά κατατόπια, υπάρχουν «φωτεινά» παραδείγματα ανθρώπων που αντιμετωπίζουν το πρόβλημά τους παλικαρίσια και μάλιστα, διαπρέπουν ή τέλος  πάντων, ζουν μια φυσιολογική ζωή ως ισότιμα μέλη της κοινωνίας. Τις εμπειρίες – γνώμες τους   μοιράζονται μαζί μας συντάκτες και συνεντευξιαζόμενοι.

Όλη η μίζερη διάθεση είναι εδώ! Τι μας κοστίζει ένα «καλημέρα», βρε αδερφέ; Σχολιάζεται, ακόμη, η σημερινή στάση των ανθρώπων σε σχέση με την παλιά εποχή. Και σε όσους τους πήραν τα χρόνια πώς στεκόμαστε, αλήθεια;

Από τα παλιά ξεπήδησε και η γνώμη μιας άλλης νεαρής συντάκτριας για το «παιδαγωγικό» ξυλοφόρτωμα των παιδιών που  ανέκαθεν κάνουν τις αγαπημένες τους αταξίες.

Η καλύτερη είδηση είναι τα καπάκια που μαζεύονται από τους συμμαθητές μας. Ας αφεθούμε και λίγο στη χαρά που προσφέρουν τα είδωλα της νεολαίας, το αγαπημένο μας αστέρι, τον Κώστα Αγέρη, απόφοιτο του σχολείου μας. Τα παιδιά έχουν ανάγκη και από αποδράσεις. Εμείς πήγαμε στο «Φωκιανό» Εθνικό Γυμναστήριο Αθηνών και παίξαμε δίνοντας ένα τόνο ευφορίας στην καθημερινή ρουτίνα. Θα μας προκαλέσει άραγε μια μονιμότερη ευφορία ή θα πρέπει να το επαναλάβουμε; Γι΄αυτό, να σας πω πόσο αναγκαίο είναι το διάλειμμα ή το μαντέψατε;

Τον καλύτερο εαυτό τους έδωσαν τέλος οι συμμαθητές μας στο Μέγαρο Μουσικής ερμηνεύοντας «Η στρίγγλα που έγινε αρνάκι» σε εβδομάδα αφιερωμένη στο Σαίξπηρ

 Σας ευχόμαστε μια απολαυστική «διαδρομή» στις σελίδες μας.