Προσφάτως παρακολουθήσαμε την παράσταση «Με λένε Σάντρα», στο Θέατρο Τέχνης Καρόλου Κουν.
Μετά την παράσταση οι ηθοποιοί μίλησαν με τη συντακτική ομάδα του περιοδικού για το έργο, την αληθινή ιστορία της ηρωίδας, τους ρόλους τους, τη συγγραφή και την ερμηνεία τους, για το bullying και τις προσωπικές τους εμπειρίες, για το πώς αποφάσισαν να διαλέξουν αυτό το επάγγελμα, για το Θέατρο Τέχνης και για τον Κάρολο Κουν και για το διαδίκτυο.
Ευχαριστούμε πολύ τους ηθοποιούς Αριάδνη Καβαλιέρου (Σάντρα), Εύα Οικονόμου-Βαμβακά ( Κολλητή φίλη Σάντρας), Ευθύμη Χαλκίδη (Μπουλμπασάρ), Κωνσταντίνο Δημητρακάκη και Μαριλένα Μόσχου για τη συνέντευξη που μας παραχώρησαν.
Πώς αποφασίσατε να γίνετε ηθοποιοί;
Ευθύμης: Ήταν το μόνο πράγμα που δε βαριόμουν να κάνω, όλα τα άλλα με άφηναν αδιάφορο. Οπότε το δοκίμασα λίγο στο σχολείο. Στην αρχή στη θεατρική ομάδα του σχολείου, μου άρεσε και το ακολούθησα αργότερα ως επάγγελμα.
Αριάδνη: Εγώ μπήκα στη θεατρική ομάδα παρόλο που σπούδαζα κάτι άλλο. Σπούδαζα Βιολογία. Κατάλαβα ότι μου άρεσε και το συνέχισα.
Κωνσταντίνος: Κι εγώ από το σχολείο συμμετείχα σε θεατρικές παραστάσεις, πιο μετά στο Πανεπιστήμιο , τελείωσα άλλη σχολή, Αγγλική Φιλολογία. Έτσι όταν τελείωσα έκανα αυτό που μου άρεσε.
Μαριλένα: Εγώ δεν το ήθελα από πολύ μικρή, γύρω στα 16 το αποφάσισα, μπήκα στην ερασιτεχνική ομάδα του Δήμου. Είδα ότι αυτό μου ταιριάζει, παρότι σπούδαζα κι εγώ Βιολογία και έτσι το πήρα απόφαση.
Εύα: Εγώ το αποφάσισα στην Α’ Λυκείου, το είπα στους γονείς μου και μου απάντησαν «θα σου περάσει». Μετά πέρασα νομική. Καθώς έμενα στην Καβάλα και ήθελα να έρθω στην Αθήνα για να ασχοληθώ με το θέατρο είπα στους γονείς μου ότι θα πάω για να κάνω θέατρο και μου είπαν «Αν περάσεις στη νομική, κάνε και τσίρκο» (Γέλια). Αλλά , τελικά, κατάφερα να δουλέψω ως ηθοποιός.
Έχετε χάσει ποτέ τα λόγια την ώρα της παράστασης;
Κωνσταντίνος: Κατάλαβες ότι μπορεί να έχει συμβεί κάτι τέτοιο σήμερα; Ας πούμε, σήμερα χάσαμε κάποιοι λόγια. Συμβαίνει πάντα αυτό.
Εύα: Συμβαίνει σχεδόν πάντα, πρέπει όμως να είσαι σε εγρήγορση κάθε στιγμή για να το αντιμετωπίσεις. Αυτό είναι ένα από τα μαγικά πράγματα του θεάτρου. Το γεγονός ότι συμβαίνει τώρα και δεν είναι προκατασκευασμένο οπότε πρέπει να έχεις τα αντανακλαστικά να αντιδράσεις όπως θα αντιδρούσε και ο ρόλος.
Κωνσταντίνος: Έχεις κάνει αρκετές πρόβες για το έργο οπότε μπορείς να «σώσεις» ανά πάσα στιγμή την κατάσταση.
Ο ρόλος σας έχει κοινά στοιχεία με το χαρακτήρα σας;
Ευθύμης: Έχει κάποια, όμως έχει και κάποια τελείως διαφορετικά. Πρέπει , λοιπόν να βρεις πού διαφέρεις και πού ταιριάζει για να προσαρμόσεις την ενέργειά σου, το σώμα σου και να δημιουργήσεις το ρόλο.
Μαριλένα: Επειδή «παίζουμε» γενικά ανθρώπους, πάντα υπάρχει κάτι κοινό.
Αριάδνη: Εγώ δεν έχω κοινά στοιχεία, δεν κάνω τέτοια.
Κωνσταντίνος: Είναι ένας κόσμος γενικά το διαδίκτυο και η επαφή που έχουμε με αυτό. Εγώ, γενικά, δεν την έχω σε μεγάλο βαθμό, αλλά σίγουρα υπάρχουν κοινά. Βάζεις στοιχεία του εαυτού σου ώσπου να βρεις το ρόλο σου και μετά κρατάς κάποια, προσθέτεις κάποια άλλα. Κάπως έτσι διαμορφώνεις το ρόλο.
Αριάδνη: Εγώ δεν έχω κοινά με το ρόλο, αλλά όπως λένε τα παιδιά όλα είμαστε εμείς. Βασίζεσαι σε ένα κομμάτι του ρόλου αλλά και σε κάτι δικό σου για να δημιουργήσεις ένα ρόλο.
Εύα: Αν ξανανέβει αυτή η παράσταση μετά από κάποια χρόνια και πάλι είναι ίδιοι οι ρόλοι σίγουρα θα υπάρχει κάτι διαφορετικό. Γιατί οι ρόλοι έχουν ένα κομμάτι του εαυτού μας, μπορεί να μην είμαστε εμείς οι ίδιοι ακριβώς, να μην αντιδρούμε έτσι στα ίδια ερεθίσματα, αλλά εμείς δίνουμε σάρκα και οστά στο ρόλο. Πάντα, λοιπόν, αναπόφευκτα, έχει ένα δικό μας κομμάτι.
Έχετε δεχθεί bullying εσείς οι ίδιοι;
Κωνσταντίνος: Μέσω ιντερνέτ, όχι, αλλά πάντα υπάρχει το bullying. Το θέμα είναι πώς το διαχειρίζεσαι και βέβαια, σίγουρα, στο σχολείο όπου είναι λίγο πιο έντονα τα συναισθήματα. Είναι εύκολο να σε πάρει από κάτω και να μην ξέρεις τι να κάνεις. Γι’ αυτό πρέπει να συμβουλευτείς τους φίλους σου και τους γονείς σου.
Ευθύμης: Εγώ δέχομαι καθημερινά… (γέλια).
Παρόλο που είστε μεγαλύτεροι από την ηλικία που υποδύεστε στο έργο σας άρεσε να αναφέρεστε σε μια ηλικία που έχετε περάσει;
Αριάδνη: Σου δίνει πολύ ενέργεια, στις πρόβες περάσαμε πολύ καλά. Μας θύμισε τις σχέσεις με τους φίλους μας, ειδικά οι κοριτσίστικες τσιρίδες. Ήταν πολύ ωραία!
Κωνσταντίνος: Είναι πάντως δύσκολο αφού πρέπει να ανατρέξεις πολλά χρόνια πίσω.
Μαριλένα: Εγώ, ας πούμε, δεν περνούσα καθόλου καλά στο σχολείο γιατί έχω βιώσει το bullying σε μεγάλο βαθμό. Μάλιστα , όταν έπρεπε να υποδυθώ μια κοπέλα σαν κι αυτή που μου ασκούσε bullying στο σχολείο. Είχε ένα ενδιαφέρον για μένα γιατί πήρα και την εκδίκησή μου λιγάκι.
Φαντάζομαι ότι ευχαριστηθήκατε γιατί με την παράσταση καταφέρατε να μας περάσετε ένα μήνυμα για το bullying στο διαδίκτυο.
Αριάδνη: Και γενικά για το bullying.
Κωνσταντίνος: Πιστεύουμε ότι έχουμε κάνει καλή δουλειά, υποκριτικά , αλλά και σε σχέση με το θέμα με το οποίο ασχολείται το έργο.
Μαριλένα: Βέβαια πιο πολύ ασχολείται με το bullying στο ίντερνετ. Είναι ένα πρόσφατο φαινόμενο το οποίο τα παιδιά αλλά ακόμα κι εμείς δεν μπορούμε να αντιμετωπίσουμε.
Αριάδνη: Το καλό με αυτό το έργο είναι ότι δεν ασχολείται μόνο με το bullying αλλά και με το ότι ο καθένας πρέπει να πιστεύει για τον εαυτό του για να μη φτάσει σ’ αυτό το σημείο.
Σας επηρέασε ο ρόλος που παίζετε στην καθημερινότητά σας και κατά πόσο σας άρεσε;
Αριάδνη: Ο ρόλος της Σάντρας είναι βασισμένος σε αληθινή ιστορία της Amanda Toght η οποία, τελικά, αυτοκτόνησε, πριν τρία χρόνια, στον Καναδά. Οπότε, όταν διάβασα την ιστορία αυτή, σοκαρίστηκα καθώς είναι τρομερό να ξέρεις ότι κάτι τέτοιο έχει συμβεί στην πραγματικότητα. Γιατί σκέφτεσαι πώς πρέπει να αντιμετωπίσεις ένα τέτοιο ρόλο. Ναι, τελικά μου άρεσε πολύ.
Εύα: Νομίζω πως πιο πολύ μας επηρέασε η ιστορία και το τι έγινε. Δηλαδή πώς μια κοπέλα διέτρεξε τόσο μεγάλο κίνδυνο χωρίς να βγεί απ΄ το δωμάτιό της και μάλιστα έφτασε στο σημείο να αυτοκτονήσει ενώ φαινόταν υγιής. Δεν είχε πρόβλημα, παρόλα αυτά έφτασε στο σημείο να χάσει τη ζωή της. Αυτή η ιστορία μας επηρέασε πάρα πολύ αλλά δε σημαίνει ότι πήραμε τα στοιχεία του ρόλου στην καθημερινότητάς μας. Αλλά σκεφτόμαστε τα πράγματα διαφορετικά λόγω της ιστορίας αυτής.
Μαριλένα: Είναι αναπόφευκτο όταν ασχολείσαι με ένα τόσο σοβαρό θέμα να μην σε επηρεάσει. Είτε το θέλεις είτε όχι το κουβαλάς στην καθημερινότητά σου γιατί είναι μέρος της δουλειάς σου.
Κωνσταντίνος: Μας αρέσουν πολύ οι ρόλοι μας γιατί κατά κάποιον τρόπο προέκυψαν από μας.
Συμμετείχατε κι εσείς στην συγγραφή των ρόλων σας;
Κωνσταντίνος: Ναι, η αρχική ιδέα ήταν του σκηνοθέτη μας, Βασίλη Μαυρογεωργίου, κι έτσι αποφασίσαμε να συμμετάσχουμε κι εμείς στη δημιουργία των ρόλων μας.
Σας βαραίνει το γεγονός ότι σας δίνεται η ευκαιρία να παίξετε σε ένα ιστορικό θέατρο που είναι αφιερωμένο στον Κάρολο Κουν; Ποια είναι η σχέση σας με την παράδοση του Κάρολου Κουν;
Αριάδνη: Ο Κουν ήταν ο πρώτος που ανέβασε παραστάσεις Ελλήνων και ξένων συγγραφέων στο λεγόμενο «λαϊκό» θέατρο. Αυτό σημαίνει ότι τα καθίσματα βρίσκονται πολύ κοντά στους θεατές, καθώς μέχρι τότε τα καθίσματα βρίσκονταν πολύ μακριά από τη σκηνή.
Μαριλένα: Από τον Κουν ξεκινά η υποκριτική όπως τη γνωρίζουμε σήμερα επειδή μέχρι τότε τα θέατρα ήταν μεγάλα και ο ηθοποιός είχε απόσταση από το θεατή.
Εύα: Αυτό επηρέασε τον τρόπο παιξίματος. Μέχρι τότε οι ηθοποιοί όφειλαν να έχουν άριστη άρθρωση για να ακούγονται. Ο Κουν ενέταξε στο θέατρο την καθημερινή κίνηση. Ακόμα, η αρχική ομάδα δεν απαρτιζόταν από ηθοποιούς, αλλά από απλούς και πολλές φορές αμόρφωτους ανθρώπους που δίπλα στον Κουν έγιναν ηθοποιοί.
Κωσταντίνος: Ο Κουν έφερε στο θέατρο μεγάλα ονόματα της λογοτεχνίας, της τέχνης και της μουσικής, όπως τον Ελύτη, τον Τσαρούχη και τον Χατζηδάκι, αλλά και σπουδαίους θεατρικούς συγγραφείς όπως τον Καμπανέλλη, το Σεβαστίκογλου, την Αναγνωστάκη που τα έργα τους παίχτηκαν σ’ αυτό το θέατρο και συνεχίζουν ν’ ανεβαίνουν συχνά μέχρι και σήμερα.
Εύα: Έτσι απέκτησαν βήμα άνθρωποι που υπό άλλες συνθήκες δε θα είχαν.
Κωνσταντίνος: Επίσης όλοι είμαστε απόφοιτοι της Δραματικής Σχολής Καρόλου Κουν.
Όταν βλέπετε το κοινό ευχαριστημένο αφού έχει τελειώσει η παράσταση πώς νιώθετε;
Κωνσταντίνος: Ευχαριστημένοι κι εμείς. Είναι η μεγαλύτερη ικανοποίηση του ηθοποιού το χειροκρότημα και η αντίδραση του θεατή στο τέλος.
Υπάρχει κάποιο πρότυπο που σας έκανε να ασχοληθείτε με την υποκριτική;
Κωνσταντίνος: Όλοι οι ηθοποιοί του παλιού ελληνικού θεάτρου ήταν ένα κίνητρο για μένα.
Εγώ γνώρισα το θέατρο σε μεγάλη ηλικία. Είχα δει μια ηθοποιό στην τηλεόραση και έτσι πήγα στο θέατρο να τη δω από κοντά.
Θα μπορούσατε να μας αναφέρετε κάποιον αγαπημένο ηθοποιό;
Εύα: Δεν έχει κανένα νόημα γιατί θα σου πούμε όλοι πολύ κλισέ πράγματα.
Τι σχέση έχετε με το άγχος;
Αριάδνη: Όταν ξεκινά η παράσταση έχεις άγχος. Κατά τη διάρκεια σου φεύγει σταδιακά.
Κωνσταντίνος: Εγώ στα πρώτα λεπτά έχω άγχος αλλά μετά μου περνάει, το ξεχνάω, γι’ αυτό και η σκηνή του θεάτρου είναι μαγική.
Τι έχετε να πείτε σχετικά με τη χρήση του διαδικτύου;
Εύα: Το διαδίκτυο θέλει προσοχή γιατί είναι κάτι στο οποίο εθίζεσαι. Θέλει προσοχή στο πώς και γιατί το χρησιμοποιείς. Τίποτα δεν είναι από μόνο του κακό, το θέμα είναι πώς το διαχειρίζεσαι.
Στη συνέντευξη έλαβε μέρος η συντακτική ομάδα του περιοδικού.
Την απομαγνητοφώνηση έκανε η Ελπίδα Δρακοπούλου.