Μιχελάκη Αιμιλία, Α3
Μια Έκθεση φωτογραφίας με τίτλο «Δεν λησμονώ …μία εικόνα χίλιες λέξεις» με αφορμή την Διεθνή Ημέρα Μνήμης για τα θύματα του Ολοκαυτώματος διοργάνωσε στο Ζάππειο Μέγαρο η Αστική Μη κερδοσκοπική Εταιρεία «Δεν Λησμονώ».
Η έκθεση, που επισκεφθήκαμε με το σχολείο μας στις 31 Ιανουαρίου 2018, είναι βασισμένη στη περίοδο της γερμανικής κατοχής ενώ υπάρχει ειδικό αφιέρωμα στην ένωση μαρτυρικών χωριών και πόλεων της Ελλάδας. Στο πλαίσιο της έκθεσης παρουσιάζονται στο κοινό περισσότερα από 350 φωτογραφικά ντοκουμέντα της εποχής
καθώς και πάνω από 100 φωτογραφικά ντοκουμέντα από διάφορες χώρες της Ευρώπης. Μέσα από τις εικόνες ο θεατής έχει την ευκαιρία να έρθει αντιμέτωπος με μία ρεαλιστική απεικόνιση των δεινών που υπέστη τόσο ο ελληνικός λαός όσο και οι υπόλοιποι λαοί της Ευρώπης.
Στην έκθεση συμμετείχε με έργα του ο καθηγητής του 1ου Γυμνασίου Καματερού Προκόπος Βασίλης, φυσικός, με θέμα «Οι μάνες της Κατοχής». Τα ζωγραφικά του έργα είναι εκφραστικά και δίνουν όλο τον πόνο, την οργή για τις αποτρόπαιες πράξεις των Ναζί στον τόπο μας, αλλά έχουν και προεκτάσεις για την σκληρότητα, που επικρατεί και σήμερα στον κόσμο μας. Δεν άφησαν κανένα ασυγκίνητο και απροβλημάτιστο.
Ας δούμε τι σκέφτεται ο ίδιος, ο οποίος απάντησε στις ερωτήσεις που του έθεσαν μαθητές του 3ου Γενικού Λυκείου Περιστερίου για το 16ο ΤΕΥΧΟΣ του Σχολικού εντύπου τους «της γάτας το κουδούνι»
παρουσία των μελών της δικής μας συντακτικής ομάδας
1.Μιλήστε μας λίγο για την έκθεση και τη συμμετοχή σας. Ποιά είναι η ιστορία των φωτογραφιών και τι μπορούμε να δούμε?
Οι φωτογραφίες που θα δούμε είναι μεγενθυμένες φωτογραφίες από γερμανικά, ευρωπαϊκά και ελληνικά αρχεία, τις οποίες έχει συλλέξει η μη κερδοσκοπική οργάνωση «Δε λησμονώ».Παρουσιάζονται με αισθητική επιμέλεια στο χώρο του Ζαππείου μαζί με συνοδευτικά σχόλια και βιβλία που αναφέρονται στις φωτογραφίες καθώς και ένα φυλλάδιο με τις φωτογραφίες των έργων μου που συμμετέχω. Η έκθεση είχε παρουσιαστεί και πέρσι στον ίδιο χώρο. Μεταφέρθηκε στην Τσεχία και είχε μεγάλη επιτυχία. Υπάρχει ενδιαφέρον να παρουσιαστεί και σε άλλες χώρες και σε άλλες πόλεις εντός και εκτός της Ελλάδας. Συμμετείχα και πέρσι με λίγα όμως έργα.Συμμετέχω και φέτος με το ζωγραφικό μου έργο εμπνευσμένο από την κατοχή και τις θηριωδίες των ναζί. Ανταποκρίθηκα με τον δικό μου εικαστικό τρόπο.
2. Το θέμα σας είναι ‘’μάνες της κατοχής’’ με έντονες αντιθέσεις στην αποτύπωση των εικόνων λευκού και μαύρου.Μιλήστε μας γι΄ αυτό. Τι συναισθήματα σας δημιουργεί?
Δεν ήταν εύκολο να προσανατολιστώ μέσα απ ’αυτήν την πληθώρα φωτογραφιών που κάθε μια ζητούσε το δικό της χρόνο και τη δική της προσέγγιση. Έτσι κατέληξα να δουλέψω παράλληλα και ανεξάρτητα από το υλικό των φωτογραφιών. Το υλικό που χρησιμοποίησα είναι το μαύρο μελάνι πάνω σε χαρτί. Έτσι μπόρεσα να εκφράσω ακραίες καταστάσεις όπως φως-σκοτάδι, ζωή-θάνατος, κίνηση-ακινησία. Το θέμα της έκθεσης είναι κυρίως μάνες της κατοχής γι ’αυτό έδωσα τον τίτλο στην ενότητα των έργων μου «μάνες της κατοχής». Η μάνα εκφράζει τον ακραίο πόνο αλλά και την ελπίδα, την τρυφερότητα και τη συνέχεια της ζωής. Οι φορεσιές και τα μαύρα μαντήλια των γυναικών με βοήθησαν να συνδέσω το υλικό μου (μαύρο μελάνι) με το θέμα και έτσι να αποκτήσει μια εικαστική λιτή πληρότητα το έργο μου.
3. Ποιά πιστεύετε οτι είναι η συμβολή τέτοιου είδους εκθέσεων στην κατανόηση και τη γνώση του παρελθόντος?
Βεβαίως βοηθούν να διατηρήσουμε την μνήμη των ιστορικών γεγονότων και των στιγμών και να διδαχθούμε. Κυρίως όμως μέσω της εικόνας και του εικαστικού έργου βιώνουμε σε βάθος τα γεγονότα, ταυτιζόμαστε με τα θύματα και αποκτούμε μια διαχρονική ανθρώπινη συνείδηση για να αντιμετωπίσουμε τις σημερινές βάρβαρες καταστάσεις.
4. Πιστεύετε οτι τέτοιες εκθέσεις μπορούν να οδηγήσουν στην αποφυγή των ίδιων λαθών?
Συμβάλλουν με το δικό τους τρόπο. Δεν μπορούν να αλλάξουν την πραγματικότητα αλλά μπορούν να ευαισθητοποιήσουν τους ανθρώπους για να αλλάξουν προς το καλύτερο την πραγματικότητα. Δυστυχώς οι βαρβαρότητες και τα εγκλήματα συνεχίζονται και στις μέρες μας.
5. Μιλήστε μας για τη δουλειά σας.Ποιές είναι οι επιρροές σας;
Θα έλεγα με επιφύλαξη ότι κινούμαι στο χώρο του εξπρεσιονισμού. Με ενδιαφέρει η ανθρώπινη φιγούρα σε όλες τις εκφράσεις της καθώς και η κίνηση. Τα διδάγματα είναι πολλά από πολλούς ζωγράφους όσο αφορά το σχέδιο, το χρώμα και την έκφραση. Από τον Πικάσο , τον Ματές έως τους εξπρεσιονιστές του μεσοπολέμου.
Σας ευχαριστούμε πολύ και σας ευχόμαστε να είστε πάντα δημιουργικός!
Η ματιά του σ΄αυτή την σημαδιακή ιστορική στιγμή μας φέρνει κοντά στις γυναίκες αυτές, που θυσίασαν ό,τι πολυτιμότερο είχαν, τα παιδιά και τους άντρες τους. Αξίζει η αγιοποίηση, όπως φαίνεται σε κάποια έργα του. Και το άσπρο-μαύρο που επιλέχθηκε κάνοντας αντίθεση ήταν το μόνο που μπορεί να εκφράσει τα συναισθήματα της θλίψης και του πόνου.
Οι μάνες αυτές είναι οικεία πρόσωπα. Βλέπεις κάτι αληθινό, ρεαλιστικό. Και το βλέμμα τους το κουβαλάς μέσα σου.
Οι φωτογραφίες προβάλλουν τη φρίκη και τη δυστυχία. Θέλεις κοιτάζοντάς τες να μείνεις για πολλή ώρα σε καθεμία. Έχει κάτι να σου «πει» η κάθε φωτογραφία. Έτσι, που προκάλεσαν οι ασύλληπτες κτηνωδίες των ναζιστικών στρατευμάτων
