της Δανάης Χατζηδημητρίου Α4.
Τον περασμένο μήνα μαζί με την περιβαλλοντική ομάδα του σχολείου μου πήγαμε εκδρομή στην Ζάκυνθο. Καθώς κάναμε βόλτα στην πόλη, παρατηρήσαμε ότι στο συγκεκριμένο μέρος γεννούσαν τα αυγά τους χελώνες καρέτα-καρέτα , ένα είδος υπό εξαφάνιση.
Την επόμενη κιόλας μέρα , αποφασίσαμε να επισκεφθούμε την παραλία. Είχαμε ακούσει από τους ντόπιους ότι τα χελωνάκια εκκολάπτονταν συνήθως κατά το βραδάκι. Τότε, λοιπόν, πήγαμε και εμείς.
Πράγματι, είδαμε μικρά χελωνάκια να σπάνε σιγά σιγά το κέλυφος των αυγών τους και να προσπαθούν με όλες τους τις δυνάμεις να φθάσουν στην θάλασσα. Δυστυχώς, υπήρχαν πολλά εμπόδια. Κάπου κοντά στο μέρος όπου γεννήθηκαν τα χελωνάκια, υπήρχε μια ομπρέλα θαλάσσης. Εκτός από το γεγονός ότι τα χελωνάκια μπορεί να έπεφταν πάνω της, αυτός που είχε βάλει την ομπρέλα είχε σκάψει μια βαθιά τρύπα, για να την κάνει να σταθεί στο έδαφος. Τι και αν τα χελωνάκια έπεφταν μέσα;
Δεν θα το διακινδυνεύαμε. Τρέξαμε, πήραμε την ομπρέλα και κλείσαμε την τρύπα. Δύο από εμάς στάθηκαν στην έξοδο της παραλίας, έτσι ώστε, άμα κάπιο από αυτά επηρεαζόταν από τα φανάρια και τα φώτα των αυτοκινήτων της πόλης, να του άλλαζαν πορεία.
Μέχρι το βράδυ, καταφέραμε να σώσουμε όλα τα χελωνάκια και να τα οδηγήσουμε με ασφάλεια στο νερό. Ήμασταν πολύ ευχαριστημένοι με το έργο μας!
