Ένα υπαρκτό πρόβλημα που έχουν πολλοί νέοι, αλλά και άνθρωποι μεγαλύτερης ηλικίας στις μέρες μας, είναι ο φόβος της αποτυχίας. Κανένας όμως δεν έχει σκεφτεί τα πλεονεκτήματα μίας ή πολλών περισσότερων αποτυχιών. Τελικά μας βοηθάν οι αποτυχίες; Ή μήπως όχι;
Πολύ συχνά όλοι οι άνθρωποι αποτυγχάνουν. Για κάποιους δεν είναι πολύ απλό αλλά και ούτε και εύκολο να το αποδεχτούν επειδή, δεν έχουν μάθει να αποτυγχάνουν και να γίνονται καλύτεροι και πιο δυνατοί μέσα από την ήττα τους. Αντίθετα, κάποιοι άλλοι το έχουν αποδεχτεί και δεν προσπαθούν με αποτέλεσμα, να μην γίνονται καλύτεροι. Οι αποτυχίες είναι προκλήσεις με τις οποίες ο καθένας αποδεικνύει ότι χρειάζονται βελτίωση, όμως η βελτίωση θέλει και δουλεία.
Αν κάποιος κάποιος σκεφτεί τους αγαπημένους του αθλητές θα δει ότι και αυτοί για να μπορέσουν να φτάσουν εκεί που είναι τώρα έχουν αποτύχει άπειρες φορές. Τώρα παίρνουν βραβεία, μετάλλια ενώ όταν ήταν μικροί προσπαθούσαν αλλά, αποτύγχαναν όμως, δεν το έβαζαν κάτω προσπαθούσαν ξανά και ξανά μέχρι να πετύχουν το αποτέλεσμα που ήθελαν. Πονούσαν, κουραζόντουσαν, αλλά συνέχιζαν. Γιατί; Επειδή, ήθελαν να πετύχουν. Να νικήσουν το στοίχημα που είχαν βάλει με τον εαυτό τους.
Για παράδειγμα, ο Αντεντοκούμπο όταν ήταν μικρός παρόλο, που δεν είχε χρήματα και πάλευε για να ζήσει αυτός και η οικογένειά του, ταυτόχρονα προσπαθούσε, τολμούσε, παράβλεπε τα εμπόδια που έμπαιναν στο δρόμο του. Μπορεί να πόνεσε, να χτύπησε, να πιέστηκε, να κουράστηκε αλλά, πέτυχε αυτό που ήθελε και τώρα τον βλέπουμε ως έναν από τους καλύτερους καλαθοσφαιριστές των εποχών στο ΝΒΑ αλλά και γενικότερα.
Το μυστικό της επιτυχίας είναι εύκολο αλλά και δύσκολο ταυτόχρονα καθώς, θα πρέπει το άτομο να μην νοιάζετε για τους κινδύνους που θα αντιμετωπίσει, να κάνει τον φόβο του δύναμη για να μπορέσει να συνεχίσει, αλλά και να τολμάει για οτιδήποτε είτε αυτό είναι αποτυχία είτε εμπόδιο. Καλό είναι να αναφερθεί ακόμη ότι, οι μεγαλύτερες επιτυχίες είναι αποτέλεσμα σκληρής δουλειάς, ρίσκων αλλά πάνω από όλα πολλών αποτυχημένων προσπαθειών. Άρα, οι δυσκολίες αποτελούν μάθημα ζωής που βοηθούν στο να ζει κάποιος και να εργάζεται με παρά πάνω διαύγεια.
Αξιοσημείωτο είναι να αναφερθεί ότι, αν κάποιος αποτύχει σίγουρα δεν θα πρέπει να κάνει το λάθος να αμφισβητήσει τις ικανότητές του διότι, η αποτυχία περιέχει και την υπερανάλυση σε κάποιους ανθρώπους. Αν το κάνουν αυτό θα καταφέρουν να μειώσουν τον εαυτό τους, να τα παρατήσουν πριν καν ξεκινήσουν και έτσι να αποτύχουν. Για αυτό η αποτυχία πρέπει να αντιμετωπίζεται με σωστό τρόπο σκέψης και ωριμότητα.
Τέλος, όποιος φοβάται ότι αν αποτύχει δεν θα πετύχει μπορεί να ακολουθήσει κάποια μικροβήματα έτσι ώστε να το αναγνωρίσει από μόνος του. Αρχικά, πρέπει να σκεφτεί κάποια αποτυχία του, από την οποία προέκυψε κάτι που του βελτίωσε την ζωή, ή τον βοήθησε στην δουλεία του ή ακόμη τον έκανε καλύτερο άνθρωπο. Στη συνέχεια, μπορεί να διαβάσει την βιογραφία κάποιου διάσημου που θαυμάζει για να δει ότι και αυτός/-η είχε αποτύχει για να πετύχει και να γίνει διάσημος. Μετά, θα ήταν καλό να αφιερώνει πέντε λεπτά κάθε μέρα για να κάνει διαλογισμό έτσι ώστε, να σκεφτεί, να αναλύσει και να μιλήσει με τον εαυτό του για πράγματα που τον απασχολούν ή τον ενδιαφέρουν ή προβλήματα που θέλει να λύσει.
Εν κατακλείδι, η αποτυχία είναι κάποια εμπόδια που μπαίνουν στο δρόμο κάποιου και αν αγωνιστεί θα τα ξεπεράσει, θα πετύχει και που ξέρει κανείς μπορεί να γίνει και διάσημος όπως αυτός που θαυμάζει, ίσως και καλύτερο.
Θεοδώρα-Μαρία Θεοδωρίδου Γ2
