Τα χρόνια που οι Τούρκοι είχαν σκλαβώσει την Ελλάδα, ένας αγρότης που ονομαζόταν Γεώργιος Τσερνωτάς ή Τερνοτάς γύρω στο 1510 ήρθε από το χωριό του σε αυτή τη γη και προσπάθησε να την ημερέψει και να την καλλιεργήσει. Εργάστηκε σκληρά για να σκάψει το χώμα και να διώξει τις πέτρες. Μια μέρα εκεί που έψαχνε, άνοιξε στη συνοικία στο Νιοχώρι ένα πηγάδι για να πίνουν τα ζώα του νερό και ξαφνικά βρήκε έναν θησαυρό με αρχαία νομίσματα. Τότε σκέφτηκε να τα πάει στον Σουλτάνο. Σουλτάνος ήταν τότε ο Σελίμ ο Α΄ που με χαρά δέχτηκε την προσφορά του και για να τον ανταμείψει του έδωσε δύο αμοιβές. Του έδωσε τον τίτλο του μπέη που σημαίνει αφέντης και γη από τον Αλφειό έως το χωριό Αγιάννη. Το πηγάδι εκείνο είναι γνωστό μέχρι σήμερα ως «του Τσερνοτά» κι εκεί ο Τσερνοταμπέης έχτισε αποθήκες και καλύβες για τους καλλιεργητές που έφερνε και εργάζονταν εκεί. Επίσης, έχτισε στον λόφο του Επαρχείου το σπίτι του, έναν πύργο για να βλέπει από ψηλά τα κοπάδια του. Από εκεί πήρε το όνομά του ο Πύργος.

Χαραλαμπίδη Διονυσία (Ε’ τάξη)
Χαραλαμπίδη Μαριλού (Γ’ τάξη)