Ο σημερινός Πύργος είναι κτισμένος σε εφτά χαμηλούς λόφους. Οι λόφοι αυτοί είναι:

1. Του κοιμητηρίου, θέση τυροκομίστρα,
2. Της δεξαμενής, θέση κοκκινόχωμα,
3. Του ναού του Αγίου Αθανασίου, θέση αχιβάδα,
4. Του Επαρχείου,
5. Του χώρου μεταξύ των σημερινών πλατειών Αυγερινού και Κύπρου,
6. Του ιερού ναού της Αγ. Κυριακής, όπου βρίσκεται και η «Αγιοχαραλαμπόρουγα» και
7. Του Αγίου Διονυσίου μέχρι το νοσοκομείο, θέση «ανεμόμυλος» ή «τούμπι».

5ο Δ. ΣΧ. Πύργου:
Το σχολείο μου είναι το 5ο Δημοτικό Σχολείο Πύργου και βρίσκεται στη βορειοανατολική πλευρά της πόλης μας. Χτίστηκε το 1981 και για αρκετά χρόνια στεγαζόταν σε άλλα ενοικιαζόμενα κτίρια. Το πρώτο σχολείο ήταν στη διασταύρωση των οδών Σαχτούρη και Θησέως, στην περιοχή «Γιαννέλη» και λειτούργησε ως τετραθέσιο αρρένων. Θεωρείται ότι ήταν το αρχαιότερο σχολείο της πόλης μας. Στο σχολείο αργότερα συστεγάστηκε και το 9ο Νηπιαγωγείο. Στην περιοχή που βρίσκεται τώρα ήταν παλιότερα ακαλλιέργητα χωράφια, με θάμνους και αγριόχορτα και δεν είχε καμία σχέση με την εικόνα που αντικρίζουμε σήμερα. Δεν υπήρχαν καθόλου σπίτια και δρόμοι και γενικά η περιοχή δεν ήταν προσβάσιμη για ανθρώπους και ζώα. Σήμερα όμως είναι μια αξιοζήλευτη περιοχή! Το σχολείο μου είναι ευάερο και ευήλιο και στο πίσω μέρος του, βλέπουμε μια μεγάλη και μακριά λοφοπλαγιά, που στους πρόποδες της στη μια πλευρά είναι το χωριό Λαμπέτι και στην άλλη το Κολίρι, δίνοντας μια ιδιαίτερη αισθητική στην γύρω περιοχή! Δέχεται μαθητές που κατοικούν κυρίως στην περιοχή της Δεξαμενής – Κοκκινόχωμα – Κούβελος.

Η Δεξαμενή αποτέλεσε την πηγή ζωής του Πύργου, αφού από εκεί γινόταν η ύδρευση της πόλης και για αρκετά χρόνια λειτουργούσε ως χώρος πολιτισμού. Το Κοκκινόχωμα απέκτησε ζωή κυρίως με ανθρώπους που έφυγαν από την Αρκαδία, αναζητώντας μια καλύτερη περιοχή για να συνεχίσουν τις δραστηριότητές τους ως κτηνοτρόφοι. Ο Κούβελος παλιότερα χαρακτηριζόταν για τα πολλά νερά και πηγάδια του και για χρόνια λειτούργησαν εκεί τα παλιά σφαγεία του Πύργου, δίνοντας ψωμί για πολλές οικογένειες.

Για την περιοχή του σχολείου μου δεν πρέπει να παραλείψουμε να αναφέρουμε την ύπαρξη της «Μαρμαρένιας Βρύσης» ένα νεότερο μνημείο της ιστορίας της πόλης και σημείο αναφοράς έως σήμερα.

 
Τέλος θα ήθελα να πω, πως μου αρέσει πάρα πολύ το σχολείο μου, αγαπάω τους δασκάλους και τους συμμαθητές μου και δεν θα το άλλαζα με κανένα.
Βασιλειάδης Γιώργος (Γ’ τάξη)