Ψάξε την μαγεία μέσα σου…
Θυμάμαι ήταν μια βδομάδα πριν τα Χριστούγεννα. Ήξερα ότι θα έπρεπε να ήμουν γεμάτη χαρά και ανυπομονησία ,μέσα στο πνεύμα των Χριστουγέννων αλλά είχα μεγαλώσει πια, τουλάχιστον έτσι πίστευα …
Είχα να ασχοληθώ με πολλά πράγματα. Να διαβάσω για τα διαγωνίσματα του σχολείου, να προγραμματίσω όλες μου τις δραστηριότητες για κάθε μέρα του καινούριου χρόνου με πολλές λεπτομέρειες και σχόλια ,να βοηθήσω στις δουλειές του σπιτιού και φυσικά να συνοδεύσω τον μικρό μου αδερφό να πάει να πει τα κάλαντα. Να πω την αλήθεια, θα ήθελα απλώς να καθίσω σπίτι μου και να ξεκουραστώ ,ήμουν 16 πια! Αλλά φυσικά οι γονείς μου συνεχώς προσπαθούσαν να με παροτρύνουν να κάνουμε καινούριες δραστηριότητες με θέμα τα Χριστούγεννα. Με έβαλαν ακόμη και να γράψω γράμμα για τον «Άγιο Βασίλη». Βαριόμουν και γκρίνιαζα τόσο πολύ που σχεδόν χάλασα και την εμπειρία του αδερφού μου.
Ο αδερφός μου πίστευε πως δεν μου άρεσαν καθόλου αυτές οι οικογενειακές δραστηριότητες των Χριστουγέννων, οπότε ήρθε ένα βράδυ δίπλα μου να με ρωτήσει το γιατί. Του ζήτησα να με αφήσει στην ησυχία μου αλλά εκείνος δεν τα παράτησε. Άρχισε να μου περιγράφει έναν φανταστικό κόσμο που πήγαινε κάθε Χριστούγεννα . Εγώ φυσικά δεν τον πίστεψα. Όντως νόμιζε πως θα πιστέψω ότι κάθε Χριστούγεννα, όταν πήγαινε για ύπνο κάπως μαγικά μεταφερόταν σε αυτόν τον κόσμο; ‘Ήμουν έτοιμη να του πω ότι λέει ανοησίες αλλά γρήγορα είπε κάτι που μου τράβηξε το ενδιαφέρον. Είπε πως αν έκανα ότι έλεγε και δεν μεταφερόμουν στον μαγικό κόσμο θα με άφηνε στην ησυχία μου, αλλά αν πετύχαινε θα άρχιζα να πιστεύω στα Χριστούγεννα. Έτσι αποφάσισα να το δοκιμάσω. Ήμουν σίγουρη πως θα νικούσα και δεν θα έχανα την ευκαιρία να είμαι ήσυχη από τις πιέσεις του αδερφού μου.
Ήταν παραμονή Χριστουγέννων κι εγώ ακολούθησα πιστά όλα τα βήματα που μου έλεγε: Να ετοιμάσω μπισκότα και γάλα ,να στολίσω το δωμάτιο μου , να φορέσω Χριστουγεννιάτικες πιτζάμες και άλλα πόσα! Τέλος ,πήγα για ύπνο εξαντλημένη. Όταν ξύπνησα δεν μπορούσα να πιστέψω τα μάτια μου….«αποκλείεται», μουρμούρισα κοιτάζοντας το τοπίο μπροστά μου. Υπήρχε χιόνι παντού.. παιδιά διασκέδαζαν με κάθε λογής παιχνιδια πάνω στα όμορφα χιονισμένα βουνά, ελάφια έτρεχαν παντού! Είδα τον αδερφό μου να με πλησιάζει και μπορούσα να διαβάσω τα χείλη του να μου λένε «σου το έλεγα εγώ…». Με πήρε από το χέρι και με οδήγησε σε όλο το μέρος σαν ξεναγός. Όλη την ώρα ήμουν με το στόμα ανοιχτό, ακόμα δεν μπορούσα να το πιστέψω. Μέχρι που με πήγε στον τελευταίο προορισμό. Την καλύβα του Άγιου Βασίλη. Βέβαια όταν μπήκαμε μέσα δεν τον βρήκαμε εκεί. Ξαφνιαστήκαμε και οι δύο, δεν ήταν πουθενά!
Μήπως τελικά όντως δεν υπήρχε; Ο αδερφός μου όμως δεν το έβαλε κάτω. Μου πήρε το χέρι και αρχίσαμε να ψάχνουμε σε όλο το μέρος. Πήγαμε στο εργαστήριο, στο χωριό των χιονανθρώπων ,στα σπίτια από μπισκότα ,στον καταρράκτη ζεστής σοκολάτας και στα βουνά των παιδικών γέλιων αλλά δεν ήταν πουθενά. Καθίσαμε κάτω στο χιόνι και ξαφνικά νευρίασα. Άρχισα να φωνάζω ,λέγοντας του πως όντως τελικά είναι απλώς ένα χαζό όνειρο και τίποτα δεν ήταν αλήθεια. Εκείνος ένιωσε πολύ άσχημα με την συμπεριφορά μου και έφυγε. Κλότσησα το χιόνι και κάθισα δίπλα στην παγωμένη λίμνη, μέχρι που άκουσα μία φωνή . Δεν το πίστευα.. ήταν ο Άγιος Βασίλης! Τον ρώτησα γιατί ήταν εδώ και όχι στην καλύβα του και μου είπε πως απλά ήταν στεναχωρημένος. Μου εξήγησε πως πλέον πολλά παιδιά έχουν παύσει να πιστεύουν στην μαγεία των Χριστουγέννων και εκείνη την στιγμή ένιωσα μέσα μου ντροπή. Του υποσχέθηκα ότι θα τον βοηθήσω και γρήγορα έτρεξα να βρω τον αδερφό μου. Μόλις τον βρήκα ,κάθισα δίπλα του, τον αγκάλιασα και του ζήτησα συγγνώμη. Αμέσως με αγκάλιασε και εκείνος. Μέχρι που ξυπνήσαμε και ξημέρωσαν Χριστούγεννα.. Δεν ήμουν σίγουρη αν ήταν όνειρο αυτό που έζησα ή ήταν απλώς η φαντασία μου αλλά από εκείνη την ημέρα δεν σταμάτησα να πιστεύω στο πνεύμα των Χριστουγέννων.
Ζωή Κολυβά Α1
18.12.2024
