Επιμέλεια άρθρου: Χορμόβας Βασίλης

Στα πλαίσια της εκπαιδευτικής εκδρομής που πραγματοποιήθηκε στον Βόλο-Μηλιές καθώς βγαίναμε από τον Βόλο και ακολουθώντας την διαδρομή προς το νότιο Πήλιο –Μηλιές σε μια στροφή στα Λεχώνια μείναμε έκπληκτοι  βλέποντας ένα σπίτι που η όψη του δεν έχει την παραμικρή σχέση με την τυπική αρχιτεκτονική του Πηλίου. Πρώτοι κάτοικοί του ήταν η οικογένεια Κοντού. Ο ίδιος ο Κοντός είχε υπηρετήσει ως πρέσβης της Υψηλής Πύλης στη Βιέννη και εγκαταστάθηκε στα Λεχώνια όταν αποσύρθηκε. Η κακοδαιμονία του σπιτιού άρχισε ευθύς αμέσως με την κατοίκησή του. Κατά το μύθο, μια σαύρα έπεσε στην κανάτα  με το γάλα που θα έπινε η οικογένεια. Πέθαναν από δηλητηρίαση και το ταφικό τους μνημείο, στο νεκροταφείο Βόλου, παρουσιάζει ακριβώς ένα τραπέζι, τρία καρεκλάκια, την κανάτα και τη σαύρα στο χείλος της.

Το σπίτι το 1937.

Στη συνέχεια το σπίτι άρχισε ν” αλλάζει χέρια και οι ένοικοι  πεθαίνουν κάτω από ανεξήγητες συνθήκες . Ακόμα και ένας μηχανικός που είχε αναλάβει την αποκατάσταση του πήγε και έμεινε ένα μικρό διάστημα εκεί, πέθανε και αυτός ! Όταν άρχισαν να παρατηρούνται παράξενα φαινόμενα μέσα σε αυτό (οι θάνατοι ιδιοκτητών) το σπίτι πουλήθηκε και σε έναν κτηματομεσίτη. Αυτός λοιπόν αποφάσισε να το γκρεμίσει για να πουλήσει. Την πρώτη μέρα της κατεδάφισης μπήκε μέσα ένας εργάτης με μια μπουλντόζα. Πέθανε από ανακοπή καρδίας πάνω στην μπουλντόζα και τελικά η κατεδάφιση ματαιώθηκε και άλλοι δύο μεταφέρθηκαν στο νοσοκομείο  Επίσης μία άλλη ιστορία ενός από τους πολύ πιο παλιούς ιδιοκτήτες του σπιτιού ο οποίος δεν πέθανε αλλά έτσι όπως ήρθαν τα πράγματα στην θέση του θα προτιμούσε να είχε την μοίρα των άλλων Αφού τελείωσε η ανακαίνιση και η οικογένεια εγκαταστάθηκε στο σπίτι, σε χρονικό διάστημα 6 μηνών άρχισαν να συμβαίνουν τραγικά πράγματα. Τα παιδιά πέθαναν από διάφορες αρρώστιες, η γυναίκα αυτοκτόνησε και ο άντρας, πλέον στα χαμένα, εγκατέλειψε το σπίτι και γύρισε στην Αθήνα. Στη διάρκεια της γερμανικής κατοχής η οικία Κοντού έγινε αρχηγείο και εκεί γινόταν ομαδικές εκτελέσεις. Πολλοί ήταν εκείνοι που βασανίστηκαν εκεί ή δολοφονήθηκαν. Οι Γερμανοί μάλιστα, εγκαταλείποντάς την, σκότωσαν και τους δύο τελευταίες κατοίκους του, τους οποίους είχαν κρατήσει για να τους υπηρετούν.

Άνθρωποι που περνάνε έξω από αυτό το σπίτι, λένε πως μερικές φορές ακούνε κλάματα και παράξενους ήχους! Οι κάτοικοι της περιοχής υποστηρίζουν ότι είναι οι ψυχές των ανθρώπων που έχουν βρει βασανιστικό θάνατο. Όσοι πήγαν να εξερευνήσουν το σπίτι, είχαν περίεργα ατυχήματα, όπως τα κινητά τους που έκλειναν ή τελείωναν οι μπαταρίες και από τους φακούς που είχαν μαζί. Επίσης τα άτομα που έχουν μπει μέσα, ισχυρίζονται ότι όσο δυνατά και να φωνάξει κάποιος μέσα στο σπίτι, η φωνή του δεν ακούγεται έξω από αυτό!

Σήμερα το αρχοντικό παραμένει έρημο, εγκαταλειμμένο και αναξιοποίητο. Πρόκειται για ένα διώροφο οίκημα που είναι κτισμένο από πέτρα και πορσελάνη. Το κτίριο αποτελεί ζωντανό παράδειγμα του νεοκλασικισμού. Διαθέτει υπόγειο, ισόγειο, πρώτο όροφο και σοφίτα.
Στις επιβλητικές πόρτες εισόδου, καθώς και στα άφθονα παράθυρα που επέτρεπαν να μπει το φως του ήλιου. Στο εσωτερικό του σπιτιού υπάρχει μία πλατιά είσοδος με κλίμακα, που οδηγεί στους πάνω ορόφους. Τα δωμάτια ήταν μεγάλα, επιβλητικά και κατάλληλα διαμορφωμένα, ώστε να χαρίζουν άνεση και αρχοντιά στους κατοίκους τους. Εξωτερικά το αρχοντικό διέθετε ένα μεγάλο όμορφο κήπο που ήταν  διαμορφωμένος σε επίπεδα. Διέθετε  επίσης σιντριβάνι, βεράντες με κιόσκια και δύο μεγάλους φοίνικες στην κεντρική είσοδο (δυστυχώς τόσο το κτίριο όσο και ο εξωτερικός χώρος είναι σήμερα εγκαταλειμμένα). 

Δείτε το ακόλουθο βίντεο σχετικά με το στοιχειωμένο σπίτι και τις μαρτυρίες των κατοίκων της περιοχής.