Ένα από τα πιο αξέχαστα μέρη στο ταξίδι μου στη Μήλο, ήταν η παραλία του Σαρακίνικου. Καθώς κατέβαινα το μακρύ δρομάκι που οδηγούσε στην παραλία, άρχισαν να αποκαλύπτονται οι πρώτοι βράχοι…Είχαν περίεργο σχήμα, όχι σαν αυτούς που βλέπουμε συχνά και το χρώμα τους ήταν κάτασπρο. Η περιέργειά μου, με ώθησε να προχωρήσω πιο γρήγορα και σιγά σιγά άρχισε να εμφανίζεται και το υπόλοιπο τοπίο. Η θέα ήταν μαγευτική, οι λόφοι είχαν διάφορους σχηματισμούς που δημιουργούσαν ένα σεληνιακό τοπίο και το χρώμα τους κιτρινόασπρο με λίγο καφέ στο μέρος που συναντούσαν οι βράχοι την θάλασσα, έδιναν την εντύπωση ότι βρισκόμουν σε έναν άλλον κόσμο. Καθώς ανέβαινα τους βράχους, εμφανίζονταν κι άλλοι, ο ένας πιο μαγευτικός από τον άλλο.  Την μονοχρωμία τη διακόπτει μία μικρή παραλία στην μέση της διαδρομής. Με την χρυσαφένια της άμμο και τα αλμυρίκια που φύτρωναν στις άκρες των βράχων, έδινε μία διαφορετική αίσθηση, λες και ήταν εκεί για να μου θυμίσει ότι βρίσκομαι ακόμα στον πλανήτη γη. Λίγο πιο πέρα υπήρχε μία μεγάλη, μυστηριώδης σπηλιά, σαν αυτές που βλέπουμε στις ταινίες… μέσα ήταν γεμισμένη με θαλασσινό νερό τόσο καθαρό, που μπορούσα να διακρίνω τα διαφορετικά χρώματα από τα ηφαιστειακά πετρώματα. Στη συνέχεια βρισκόταν το αγαπημένο σημείο των τουριστών για βουτιές, μια πλαγιά τόσο ψηλή, που τα νερά από κάτω είχαν σχεδόν μαύρο χρώμα. Τέλος, πιστεύω ότι το Σαρακίνικο είναι το πιο εντυπωσιακό μέρος της Μήλου και θα μείνει ανεξίτηλο στην μνήμη μου.

ΑΙΜΙΛΙΑ ΛΟΓΟΘΕΤΗ Γ2