Οι μέρες έμοιαζαν ατέλειωτες λες και είχα καταδικαστεί ισόβια σε μια επίγεια κόλαση .  Έτσι ήταν η ζωή μου πια. Κανένα από τα άτομα που σήμαιναν πολλά για εμένα, δεν ήταν πια στο πλευρό μου, ενώ τα είχα περισσότερο ανάγκη.  Το γεγονός ότι ερχόμασταν συνεχώς πιο κοντά με τον Άσερ, δε βοηθούσε καθόλου στο να ξεχάσω – έστω και ελάχιστα – τον Ορέστη και ο Άσερ  σαφώς ενοχλούταν από αυτό, αφού ποτέ δε θα κατάφερνε να σημαίνει όσα ο Ορέστης σήμαινε για ένα. Παρόλο που συνεχώς προσπαθούσε να μου φτιάξει τη διάθεση, δεν τα πήγαινε και τόσο καλά.  Κάτι μέσα μου συνεχώς μου θύμιζε τον Ορέστη.  Αλλά δε φαινόταν να τα παρατάει εύκολα.  Το Βράδυ θα διοργάνωνε ένα μασκέ πάρτυ στο οποίο ,όπως μου υποσχέθηκε θα με περίμενε μια τεράστια έκπληξη και ήταν αναγκαίο να βρίσκομαι εκεί.  Ο Άσερ είχε την ιδέα να ντυθούμε και οι δύο άγγελοι έτσι ώστε να μπορούμε να ξεχωρίσουμε ο ένας τον άλλο μέσα στο πλήθος.

Δεν ήθελα να πάω αλλά ίσως η έκπληξη να είχε να κάνει με τον Ορέστη.  Ίσως είχε μάθει κάτι γι αυτόν.  Γνώριζε ότι μόνο αυτό θα με έκπλησσε.

Έχοντας αυτή τη ελπίδα χτύπησα την πόρτα του σπιτιού του Άσερ.  Μου την άνοιξε κάποιος βρικόλακας.  Ο χώρος που αντίκρισα ήταν απίστευτα διαφορετικός  και σχεδόν τίποτα δεν ήταν κοινό με το σπίτι του Άσερ.  Σχεδόν όλο το σχολείο είχε έρθει μαζί και οι παλιοί μου φίλοι, οι οποίοι φαίνονταν πολύ απασχολημένοι με το να διασκεδάσουν για να παρατηρήσουν ότι βρισκόμουν σε μια από τις  γωνίες του σαλονιού.

Ένιωθα ότι δεν έπρεπε να βρίσκομαι εκεί εγκαταλελειμμένη σε μια γωνιά, όπως τα παιχνίδια σ’ αυτόν τον πύργο, που μου κατέστρεψε τη ζωή.  Ευτυχώς η μάσκα που φορούσα κάλυπτε τις ενδείξεις της πληγωμένης μου καρδιάς.

Άσερ γρήγορα με εντόπισε μέσα στο πλήθος των μεταμφιεσμένων εφήβων, οι οποίοι φαίνονταν μαγνητισμένοι με το ότι έκαναν και με έβγαλε από τις μελαγχολικές μου σκέψεις. Η στολή του ήταν τόσο εξωπραγματικά τέλεια.

«Το ήξερα ότι θα ερχόσουν.  Δε φαίνεσαι αρκετά ενθουσιασμένη , όμως ελπίζω η έκπληξη που έχω προετοιμάσει για σένα, να σου φτιάξει τη διάθεση.»

«Συγνώμη, απλά δεν αισθάνομαι πολύ καλά.»

«Ελπίζω το γεγονός ότι ο Ορέστης είναι εδώ να σε κάνει να νιώσεις καλύτερα.»

«Άσερ μην παίζεις με τη θλίψη μου, μη με κοροϊδεύεις.»

«Ποτέ  δε θα έκανα κάτι τέτοιο.  Δες και μόνη σου.  Ο Ορέστης είναι εκεί με τη Σάντρα και τους φίλους σου.»

Άρχισα να ψάχνω με το βλέμμα μου στους φίλους μου.  Παρόλο που ήταν δύσκολο να τους εντοπίσω μέσα στο πλήθος  των μασκαρεμένων παιδιών, η ανάγκη μου να ξαναβρώ τον Ορέστη υπερτερούσε οποιοδήποτε εμπόδιο.  Μόλις τους εντόπισα , άρχισα  να διασχίζω το τεράστιο πλήθος από μεταμφιεσμένους, που πάλλονταν στο ρυθμό της εκκωφαντικής μουσικής.

Μόλις έφτασα την παλιά μου παρέα , βρήκα τον Ορέστη ντυμένο με μια το ίδιο απίστευτα μαγευτική στολή αγγέλου, όσο εκείνη του Άσερ, να χορεύει με τη Σάντρα.  Περίμενα λίγα λεπτά μέχρι να τελειώσει το τραγούδι τους και μετά έπεσα στην αγκαλιά του Ορέστη.  Εκείνος μη ξέροντας τι συμβαίνει και ποια είμαι προσπάθησε να με απομακρύνει από το στέρνο.

«Ορέστη πως είσαι, πως νιώθεις, πρέπει να μιλήσουμε.  Συγνώμη για ότι συνέβη…»

«Δεν μπορώ τώρα.  Ίσως κάποια άλλη στιγμή.»

«Ορέστη τελειώνεις;  Έλα γρήγορα αυτό είναι το αγαπημένο μου τραγούδι.»

Μετά από αυτά τα λόγια  της  Σάντρα, ο Ορέστης απομακρύνθηκε και πήγε στο πλευρό της.  Αγωνιούσα τόσο καιρό για το αν ξαναείχα την ευκαιρία να δω ξανά τον Ορέστη και να μιλήσουμε και στο τέλος όλα κατέληξαν τόσο αναπάντεχα.  Η μάσκα που φορούσα έκρυβε τα δάκρυα  που κυλούσαν ασταμάτητα.  Τουλάχιστον ήταν εντάξει.  Αυτό σήμαινε πολλά για εμένα.  Τώρα έπρεπε να φύγω χωρίς να τραβήξω πολλά βλέμματα πάνω μου.  Ειδικά εκείνο του Άσερ, ο οποίος προσπαθώντας να μου κάνει την καλύτερη έκπληξη με βοήθησε να συνειδητοποιήσω ότι ακόμα και όταν ο Ορέστης είναι εκεί όλα έχουν αλλάξει.  Τίποτα δεν είναι ίδιο όπως πριν.

Ο Άσερ  μόλις με είναι να διασχίζω τη πόρτα με ακολούθησε και μου ζήτησε να πάμε μια μικρή βόλτα στον κήπο του πριν φύγω.  Είχα τόσο μεγάλη ανάγκη να μιλήσω σε κάποιον για όλα αυτά και όλα έδειχναν ότι μόνο ο Άσερ  ήταν πραγματικά εκεί για μένα.

«Ξέρεις κάτι  σ’ ευχαριστώ πάρα πολύ.  Η έκπληξή σου ήταν απλά φοβερή.  Είμαι πολύ χαρούμενη που ο ξάδερφός σου επιτέλους ανάρρωσε.»

«Ναι όμως παρόλο που η μάσκα καλύπτει το πρόσωπό σου, δε φαίνεσαι και τόσο χαρούμενη.  Τι συμβαίνει;»

«Απλά έγιναν διάφορα που με έκαναν να απομακρυνθώ από τους φίλους μου, και η σκέψη του ότι άτομα που σημαίνουν πολλά για μένα ίσως δεν με θεωρούν πια φίλη τους και δεν είναι εκεί πραγματικά για μένα, δεν μ’ αφήνει να ηρεμήσω.  Η πραγματική φιλία σήμαινε τα πάντα για μένα και τώρα που φαίνεται ότι ίσως  δεν υπήρξε ποτέ, με κάνουν να νιώθω ότι η ζωή έχει χάσει πια το νόημά της.»

«Κάτι τέτοιο δεν ισχύει.  Μπορεί κάποια άτομα να βγήκαν από τη ζωή σου πάντως να ξέρεις ότι εγώ θα είμαι εκεί για σένα.  Και είμαι σίγουρος ότι δεν είναι όλα τόσο δραματικά, απλά χρειάζεσαι να ηρεμήσεις και να τα σκεφτείς όλα πιο καθαρά.»

«Είμαι πραγματικά ευγνώμων  για όσα έχεις κάνει για μένα όλο αυτόν τον καιρό.  Ίσως έχεις δίκιο, ίσως ήταν πολλά για μια μέρα.  Παρεπιπτόντως, η στολή σου τα σπάει.  Καλή διασκέδαση.»

«Έλα μη φύγεις από τώρα, ξέρεις ότι οργάνωσα όλο αυτό για σένα, ώστε επιτέλους να ξαναχαμογελάσεις.  Δεν ξέρω τι βλακεία έκανε ο Ορέστης και τα χάλασε όλα, αλλά η βραδιά δεν έχει τελειώσει ακόμα.»

Και με μια κίνηση ο Άσερ έπιασε το χέρι μου και με οδήγησε πίσω στο εσωτερικό του σπιτιού του, όπου το πάρτυ φαινόταν να συνίχεται αδιάκοπα.

Ο Ορέστης φάνηκε να ταράζεται από το τη θέα του Άσερ στο πλευρό μου, αλλά αυτό δε στάθηκε εμπόδιο στο να συνεχίζει να διασκεδάζει με την καρδιά του, όπως και η Σάντρα, η οποία δεν ξεκολλούσε από το πλευρό του.

Ο Άσερ χαμήλωσε το φωτισμό και ζήτησε από το  συγκρότημα που είχε μεταμφιεστεί σε σκελετούς να παίξει κάτι πιο αργό και μου ζήτησε να χορέψουμε.  Το να βρίσκομαι στην αγκαλιά του Άσερ με την ενέργειά του να με περικλύζει, με έκανε για λίγο να ξεχάσω ότι είχε συμβεί και να ηρεμίσω.  Η τραγική τροπή της ζωής μου έμοιαζε να ανήκει στο παρελθόν σ’ αυτές τις λίγες στιγμές γαλήνης.  Όταν ξαφνικά τα φώτα έσβησαν και το συγκρότημα σταμάτησε να παίζει, αναταραχή επικρατούσε στο δωμάτιο και ο Άσερ έφυγε από το πλευρό μου για να βρει τι συμβαίνει.   Ολομόναχη μέσα στο σκοτάδι γνώριζα ότι ο φόβος παραμόνευε και ήταν έτοιμος να μου επιτεθεί.   Μετά από λίγα λεπτά και αφού ο Άσερ είχε ανάψει τα φώτα ασφαλείας  ζήτησε από όλους συγνώμη που το πάρτυ τελείωνε έτσι ξαφνικά λόγω τεχνικού προβλήματος .  Ακούστηκαν  φωνές απογοήτευσης και το πλήθος κατευθύνθηκε προς την έξοδο.  Πρόλαβα να δω ότι ο Ορέστης δε βρισκόταν πια με τη δυσαρεστημένη Σάντρα, η οποία κατευθυνόταν προς την έξοδο με το υπόλοιπο πλήθος.

Ο Άσερ ήρθε προς το πλευρό μου και μου ζήτησε συγνώμη που δε θα με γύριζε πίσω σπίτι, επειδή είχε να βρει τι προκάλεσε αυτή τη ζημιά στον ηλεκτρισμό. Ήμουν σίγουρη ότι κάτι μου έκρυβε.  Φαινόταν πολύ αναστατωμένος για να είναι απλά ένα τεχνικό πρόβλημα.

…συνεχίζεται

Αντωνία Ποδότα