Αραδιαστείτε έμπρεπα όλοι με την αράδα
Να πούμε τραγούδια ευγενικά ν΄αρέσουν τ’ αφεντικό μας.
Αφέντης μας είναι καλός, στον κόσμο παραδειγμένος
Και μεσ’ στη μέση του μαχαλά στύλος μαλαματένιος.
Είπαμε στον αφέντη μας, ας πούμε και στη κυρά μας:
Κυράμ Κυράμ κι αρχόντισσα κι αρχοντοπαραδειγμένη
Σε κάλεσαν οι αρχόντισσες στην εκκλησιά να πάνεις.
Κι ώσπου να πας κι ώσπου να ‘ρθεις κι οπίσω να γυρίσεις
Οι στράτες ρόδα γιόμισαν, τα μονοπάτια μόσχο.
Εδώ ‘χουν κόρη έμορφη, πανέργου θυγατέρα
Την προξενούν γυιο βασιλιά, την προξενούν γυιο Ρήγα
Δεν θέλει γυιο του Βασιλιά, δεν θέλει γυιο του Ρήγα.
Γραμματικός και λειτουργός και ψάλτης κι αναγνώστης
Έχει τον ουρανό χαρτί, τη θάλασσα μελάνι
Και το μικρό το δάκτυλο κονδύλι για να γράφει.
Ένα μικρό μικρούτσικο σπυρί μαργαριτάρι
Για πλένε το, για λούζε το, εις το σχολειό να πάνει
Κι ο δάσκαλος το καρτερεί με την χρυσή την βέργα.
Βάλε κρασί στο μαστραπά. Πισιάδες στην απλάδα,
Να πούμε τραγούδια έμπρεπα ν’ αρέσουν τ’ αφεντικό μας.
Μόνο εάν το σπίτι έχει κάποιο μέλος στο εξωτερικό:
Ξενιτεμένο μου πουλί και παραπονεμένο
Η ξενιτιά σε χαίρεται κι εγώ ‘χω τον καημό σου.
Χωρίς μελωδία, φωναχτά:
Κάστανα καλά καρύδια, ρίξτε απ’ τα παραθύρια.
Μπαϊντός Κυρά το δώρο.
