Γεια σας!!!!!!!!!! Σήμερα θα προσπαθήσω να σας περιγράψω με λόγια τι είναι για εμένα το Ντολτσό.
Το Ντολτσό είναι μια πλατεία στην παλιά πόλη της Καστοριάς. Το κανονικό της όνομα είναι πλατεία αδελφών Εμανουήλ, λόγο του μνημείου που τοποθετήθηκε προς τιμήν τους. Αποτελούσε παλιά το εμπορικό κέντρο τις πόλης και έχει συνδεθεί με την οικονομική και πολιτιστική ζωή της παλιάς Καστοριάς.Πήρε την ονομασία Ντολτσό από το γλυκό, ήπιο κλίμα που επικρατεί στην νότια πλευρά τις πόλης. Γύρω από την πλατεία, υπάρχουν πολλά μαγαζιά και γίνονται διάφορες εκδηλώσεις.Εκεί καταλήγουν και σήμερα τα μπουλούκια των καρναβαλιών μετά την παρέλαση. Ώμος, για μένα, είναι ένας κόσμος γεμάτος θαύματα, από αυτά που ξεπερνά η φαντασία . Παιδικές φωνές, που ακούγονται παντού. Μυστήρια, που είναι θαμμένα επί αιώνες. Μυρωδιές από τις ταβέρνες, που θυμίζουν την θαλασσινή αύρα. Γιορτές, που μόνο αρχαίοι θα τις έκαναν τόσο μαγευτικές. Όμως, δεν έχει μόνο αυτά, έχει και πολλά χρώματα. Καφέ, όπως τα φύλλα του φθινοπώρου. Γκρι, όπως οι πέτρες τις πλατείας. Χρυσό, όπως το χρώμα του ήλιου που πέφτει στην πλατεία το μεσημέρι. Λευκό, όπως το χρώμα το κτηρίων και άλλα χίλια δυο. Στην περιοχή αυτή, υπάρχουν μουσεία, που μας θυμίζουν την ιστορία του τόπου μας. Βυζαντινές εκκλησίες, που μας διδάσκουν τον Χριστιανισμό. Στενά περάσματα, που εκεί παίζουμε τις πιο φοβερές μάχες. Το σχολείο μας, που μαθαίνουμε ότι μπορεί να μάθει ο άνθρωπος . Τις καφετέριες, που από εκεί παίρνουμε τις καλοκαιρινές μέρες παγωτό. Αλλά αυτά δεν είναι ούτε τα μισά από όσα είναι για μένα το Ντολτσό. Είναι τα παιχνίδια που παίζουμε, όπως το ποδόσφαιρο, που παίζουμε για ώρες. Το μπάσκετ, που γίνονται οι πιο σκληροί αγώνες. Το κρυφτό και άλλα πολλά παιχνίδια που μας κάνουν να περνάμε καλά. Οι φίλοι μου, που κάνουμε μαζί όλα αυτά τα πράγματα. Οι περιπέτειες, τα παιχνίδια, οι τσακωμοί, αυτά είναι για μένα το Ντολτσό. Μια πλατεία, γεμάτη μαγεία, που το σήμερα συνδέεται με το χτες. Θα την έχω για πάντα στη καρδιά μου!!!!!!
Για, από το παιδί με την κιθάρα
Μι φα σολ φα μι ρε μι, ντριν,ντριν,ντριν, για!!!!!
Μπράβο στον συγγραφέα πολύ ωραίο άρθρο!