Οι βαθμοί είναι ένα μεγάλο μέρος της ζωής των μαθητών, των καθηγητών και των γονιών. Κάθε τέλος τετραμήνου όλοι περιμένουν με ανυπομονησία καθώς και φόβο να μάθουν πως τα πήγαν οι ίδιοι ή τα παιδιά τους. Τις περισσότερες φορές οι γονείς τάζουν δώρα στα παιδιά τους ή τους απειλούν με τιμωρίες αν δεν πετύχουν τους στόχους που βάζουν εκείνοι για αυτά. Έτσι οι μαθητές μπαίνουν από μικροί στην διαδικασία της βαθμοθηρίας καθώς το μόνο κατόρθωμα που τους κάνει να νιώθουν περήφανους για τον εαυτό τους είναι η επίτευξη υψηλής βαθμολογίας στο σχολείο. Αυτό που δεν καταλαβαίνουν οι περισσότεροι γονείς είναι ένας βαθμός δεν καθορίζει την αξία ενός μαθητή. Ένας μαθητής μπορεί να έχει μια κακή μέρα,μια κακή εβδομάδα ή έναν κακό μήνα. Γιατί αυτό το χρονικό διάστημα πρέπει να κρίνεται; Σίγουρα οι βαθμοί είναι ένας τρόπος αξιολόγησης και αυτοβελτίωσης, αλλά μήπως είναι πιο ψυχοφθόρο για τους μαθητές από ότι θα έπρεπει; Γιατί οι βαθμοί να είναι ένα τόσο μεγάλο κομμάτι της εκπαίδευσης ενώ υπάρχουν άλλες κοινωνικές δεξιότητες που όχι απλά δεν βαθμολογούνται αλλά δεν διδάσκονται καν; Σε αυτό το άρθρο θα εξετάσουμε το αντίκτυπο των βαθμών στους μαθητές καθώς και στους γονείς
Στις μέρες μας το εκπαιδευτικό σύστημα στην ελλάδα εστιάζει στους βαθμους. Οι μαθητές περνούν από μικροί από την διαδικασία των εξετάσεων και βαθμολογούνται για μια στιγμή από τη ζωή τους. Μπορεί να διαβάσουν ώρες ή και μέρες ή και μήνες (αν τυχαίνει να είσαι μία από τις δύο συγγραφείς) αλλά στην τελική να μην πετύχουν την επιθυμητή βαθμολογία. Πόσο ψυχοφθόρο είναι για ένα παιδί να κάνει μια μεγάλη προσπάθεια και να αποτυγχάνει; Πως μπορεί να επηρεάσει την ζωή του στο μέλλον; Ας μην ξεχνάμε ότι οι πανελλήνιες είναι μια εξέταση που καθορίζει την ζωή μας παρόλο που διαρκεί μόνο λίγες ώρες.
Από την άλλη πλευρά πολλοί άνθρωποι υποστηρίζουν αυτό το κομμάτι του εκπαιδευτικού συστήματος. Σίγουρα ένας χαμηλότερος βαθμός μπορεί να σου δώσει ένα ισχυρό κίνητρο να βάλεις υψηλότερους στόχους και να προσπαθήσεις περισσότερο αλλά κατά τη γνώμη μας αυτό εξαρτάται από τον μαθητή. Μπορεί ένας μαθητής να προσπαθήσει περισσότερο για ένα καλύτερο αποτέλεσμα αλλά κάποιος άλλος να απογοητευτεί τόσο πολύ που να μη θέλει να ξαναπροσπαθήσει γιατί νιώθει ότι θα αποτύχει.
Για να ξεκαθαρίσουμε λιγο το τοπίο κάναμε μια δημοσκόπηση στην οποία παρόλο που συγκεντρώθηκε μικρό δείγμα απαντήσεων υπήρξε ένα πόρισμα. Το μεγαλύτερο ποσοστό αυτών πιστεύει πως το εκπαιδευτικό σύστημα στην Ελλάδα δεν λειτουργεί όπως θα έπρεπε, ότι η διαδικασία βαθμολόγησης είναι αρκετά αγχωτική και ότι οι γονείς κάνουν την κατάσταση ακόμα πιο δύσκολη.Πιο συγκεκριμένα, στην ερώτηση αν το εκπαιδευτικό σύστημα είναι αποδοτικό το 65% των μαθητών απάντησε όχι για διάφορους λόγους όπως ότι τους προκαλεί άγχος, ότι δεν δίνει κίνητρα στους μαθητές, ότι προωθεί την βαθμοθηρία, ότι δεν υπάρχουν τα κατάλληλα βιβλία καθώς και ότι επηρεάζουν σημαντικά την ψυχική υγεία των παιδιών. Στην ερώτηση πόσο σε αγχώνουν οι βαθμοί από το 1-10 το 72% των μαθητών απάντησε από 5 και πάνω. Στην ερώτηση πόσο άγχος λαμβάνουν τα παιδιά από τους γονείς τους σε κλίμακα 1-10, 51% των μαθητών απάντησε πάνω από 5. Στην ερώτηση αν οι βαθμοί επηρεάζουν το μέλλον μας σημαντικά και πάλι το μεγαλύτερο ποσοστό απάντησε αρνητικά. Τέλος στις ερωτήσεις, αν σου έχει τύχει ποτέ να απογοητευτείς και να μην θες να ξαναπροσπαθήσεις και στο αν οι γονείς σου νοιάζονται περισσότερο από σένα για τους βαθμούς πάνω από το 50% των μαθητών απάντησε θετικά.
Τα συμπεράσματα που βγάλαμε μετά από αυτό το ερωτηματολόγιο είναι ότι δυστυχως η πλειοψηφία των μαθητών όχι μόνο δεν αρέσκεται στο εκπαιδευτικό σύστημα αλλά δεν το θεωρεί και βοηθητικό. Κατα τη γνώμη μας θα πρέπει να γίνει κάτι ώστε οι μαθητές να απολαμβάνουν περισσότερο το σχολείο αλλά και να είναι πιο ωφέλιμο, χωρίς να έχει υπερβολικές προσδοκίες από τα παιδιά ώστε να μπορούν ταυτόχρονα να απολαύσουν τα εφηβικά τους χρόνια και να επιτυγχάνουν στο σχολείο.
