Η ζωγραφική αποτελεί μέσο έκφρασης για τον κάθε άνθρωπο ο οποίος έχει την δυνατότητα να επιλέξει ένα ή παραπάνω καλλιτεχνικά ρεύματα (σουρεαλισμός, κυβισμός, ρεαλισμός κτλ.) με το οποίο μπορεί πιο εύκολα να εξωτερικεύσει τα συναισθήματα του, να αναδείξει τον εσωτερικό του κόσμο και την ψυχοσύνθεση του και να περάσει κάποια μηνύματα.Ενώ οι περισσότεροι άνθρωποι αποτυπώνουν τα καλλιτεχνικά τους έργα σε χαρτί ή και σε ηλεκτρονική μορφή μερικοί επιλέγουν ένα τοίχο, το λεγόμενο graffiti.
Παρόλο το γεγονός πως το graffiti αποτελεί και αυτό μία μορφή τέχνης πολύ άνθρωποι το απορρίπτουνε, το απαξιώνουνε και το επικρίνουνε αφού το θεωρούνε μέσο βανδαλισμού ιδιωτικών ιδιοκτησιών, δημόσιων χώρων και οχημάτων και ενώ αυτό είναι μερικώς αληθές αφού πολλές φορές έχει παρατηρηθεί ο παραπάνω τρόπος χρήσης του graffiti, αξίζει να γνωρίζουμε πως οι απόψεις σχετικά με το τις τοιχογραφίες διαφέρουν και η αλήθεια δεν είναι μονοσήμαντη και μονόπλευρη.
Καταρχάς καταλυτική για την αντίληψη της ουσιαστικότατας του graffitiστην ζωή των ανθρώπων είναι η συμβολή του στην ανόρθωση της ψυχολογίας. Όπως και κάθε είδος τέχνης έτσι και αυτό αποτελεί για πολλούς ανθρώπους μέσο έκφρασης καθώς πάνω στον τοίχο αποτυπώνεται και αντικατοπτρίζεται η ψυχολογική/ συναισθηματική κατάσταση του καλλιτέχνη οποίος την δημιουργεί. Έτσι ωφελεί τόσο τον καλλιτέχνη όσο και τον άνθρωπο ο οποίος παρατηρώντας το έργο μεταφέρεται νοητά σε μία ουτοπία χρωμάτων και συναισθημάτων. Οξύνει την κριτική του σκέψη προσπαθώντας να ψυχολογήσει τον καλλιτέχνη και να κατανοήσει σε βάθος το έργο που αντικρίζει, χωρίς περιορισμούς και κανόνες ως προς την ερμηνεία του αφού δεν υπάρχει σωστό και λάθος μόνο η αντίληψη του καθενός.
Κατόπιν αλησμόνητος και ανυπολόγιστος, αφού μιλάμε για graffiti, δεν θα μπορούσε να είναι ο πιο γνωστός και σημαντικός από τους StreetArtist,Bansky. Αν και η ταυτότητα του Banskyείναι ακόμη άγνωστη, τόσο το όνομα του όσο και τα έργα των των οποίων το περιεχόμενο είναι πολιτιστικό και θίγουν (ή και καυτηριάζουν;) ορισμένες καταστάσεις, είναι παγκόσμιος γνωστά με κάποια από αυτά να είναι το «Κορίτσι με το μπαλόνι» , το «Game Changer», το «Slave Labour» και πολλά άλλα ονομαστά έργα.
Αν και τα graffitiείναι τέχνη, δεν θα ήταν και δεν είναι νόμιμο και ηθικά σωστό να σχεδιάζονται έργα πάνω σε τοίχους, χωρίς την απαιτούμενη άδεια. Για το εξής λόγο έχουν δημιουργηθεί ιδικοί χώροι στους οποίους οι γκραφιτάδες μπορούν νόμιμα να αποτυπώσουν τις ιδέες τους και να εκφραστούν (αφού αυτές βέβαια δεν προσβάλουν και δεν προκαλούν). Αυτή την ευκαιρία παρέχει ο Δήμος Αθηναίων στην οδό Θεσσαλονίκης, στο Γκάζι, απέναντι από την Τεχνόπολη. Στον χώρο αυτό, στην οδό Θεσσαλονίκης έχει προστεθεί, εκτός από τις πολλές τοιχογραφίες, και το έργο του Ιταλού καλλιτέχνη Demetrio Di Grado «StreetCollage»
Εν κατακλείδι το Graffitiδεν χρησιμοποιείται μονάχα ως μέσο βανδαλισμού και καταστροφής κτηρίων αλλά εντούτοις καλλωπισμού της πόλης, τρόπο εξωτερίκευσης συναισθημάτων και επομένως δεν πρέπει στα κρίνεται από τα στερεότυπα τα οποία το περικλείουν.
ΚΑΠΟΥΚΡΑΝΗ ΣΟΦΙΑ
Α2
