ΛΑΤΕΡΝΑΤΖΗΣ
Ο Λατερνατζής είναι ένα από τα πιο παλιά επαγγέλματα στην Ελλάδα! Η ιδιότητα του είναι διπλή και γιατί άραγε; Επειδή σε πρώτο στάδιο είναι ο κατασκευαστής της Λατέρνας και σε δεύτερο στάδιο είναι ο τραγουθέτης!
Η λατέρνα είναι ένα πολύ δύσκολο όργανο, επειδή οι νότες βγαίνουν από μεταλλικά ελάσματα που είναι τοποθετημένα. Το μουσικό όργανο έχει ένα περιστρεφόμενο κύλινδρο που όταν γυρίζει, παράγει μουσική.
Οι λατερνατζήδες γύριζαν πότε μόνοι τους, πότε με την συνοδεία κάποιου ντεφιού σε μαγαζιά, σε πάρκα ή στους δρόμους και πολλές φορές μαζευόταν γύρω τους ο κόσμος και άκουγε τα τραγούδια που παίζανε. Τα τραγούδια ήταν συνήθως λαϊκά και αυτά που ήταν διάσημα εκείνο τον καιρό. Όταν τελείωνε το τραγούδι, περνούσε ένα άτομο που ήταν και ο βοηθός τους, κρατώντας ανάποδα το καπέλο του ή το ντέφι και του έριχναν μέσα οι άνθρωποι φιλοδωρήματα.
ΝΕΡΟΥΛΑΣ
Ο νερουλάς ή νεροκόπος ήταν πλανόδιος πωλητής νερού και αναλάμβανε την τροφοδότηση των σπιτιών, σε πόλεις ή χωριά, που δεν είχαν δική τους προμήθεια.
Στην παλιά Αθήνα του 19ου αιώνα όπου δεν υπήρχε ακόμα ύδρευση στα σπίτια, αναλάμβανε την τροφοδότησή τους με νερό που προμηθευόταν από τον Υμηττό και κουβαλούσε με γαϊδούρι, μουλάρι ή κάρο.
Έκανε πολλά κοπιαστικά δρομολόγια και αμειβόταν περίπου 1 δεκάρα τον τενεκέ. Υπήρχε συνήθως ένας νερουλάς σε κάθε γειτονιά και είχε σταθερή πελατεία. Ο Σπύρος Λούης, καθώς και ο πατέρας του, ασκούσαν αυτό το επάγγελμα στο Μαρούσι.
ΑΓΩΓΙΑΤΗΣ
Ο αγωγιάτης είναι ένα επάγγελμα που συναντούσαμε τα παλιά χρόνια και κυρίως μετέφερε εμπορεύματα, όπως σιτάρι, καλαμπόκι και όσπρια, για ανεφοδιασμό των κατοίκων. Ακόμα πραγματοποιούσαν επί πληρωμή ιδιωτικές μεταφορές. Το επάγγελμα του αγωγιάτη άνθισε στο παρελθόν μέχρι και τον 19ο αιώνα
ΛΟΥΣΤΡΟΣ
Λούστρος ή λουστραδόρος ονομαζόταν ο πλανόδιος που το επάγγελμα του ήταν να βερνικώνει και να γυαλίζει παπούτσια περαστικών. Για την εργασία του λούστρου χρησιμοποιούταν ενός είδους βαλιτσάκι που μέσα έχει τα βερνίκια και βούρτσες για το γυάλισμα των υποδημάτων. Σε αρκετές περιπτώσεις, οι λούστροι ήταν επί το πλείστον παιδιά ή έφηβοι. Με το πέρασμα των χρόνων το συγκεκριμένο επάγγελμα χάθηκε.
ΠΑΓΟΠΩΛΗΣ
Το επάγγελμα του παγοπώλη διατηρήθηκε ως τη δεκαετία του 1960. Περνούσε από τις γειτονιές με το φορτηγό ή το τρίκυκλό του γεμάτο πάγο. Έβγαιναν, λοιπόν, οι νοικοκυρές για να πάρουν πάγο, ολόκληρη κολώνα ή μισή.
Ο παγοπώλης φορούσε τα γάντια του για να μην παγώνουν τα χέρια του και με έναν γάντζο έπιανε τον πάγο, τον έκοβε με τον κόφτη και τους τον έδινε. Αυτές τον έβαζαν στο ψυγείο εκείνης της εποχής που το έλεγαν παγωνιέρα.
Έτσι διατηρούσαν τρόφιμα ή είχαν δροσερό νερό. Σήμερα αυτό φαίνεται σαν κάτι πολύ μακρινό.
Εργασία του μαθητή της Α τάξης
Κουτζαβεκιάρης Παναγιώτης
