γράφουν οι μαθητές της Β” Γυμνασίου, Γιαννόπουλος Θάνος και Ρεσηνιώτης Ηλίας 

  Ο ρατσισμός είναι ένα κοινωνικό φαινόμενο που το συναντάμε όχι μόνο στους ενήλικες αλλά και στους εφήβους. Στο χώρο του σχολείου εκδηλώνεται με την μορφή διακρίσεων που αφορούν στην εξωτερική εμφάνιση, στην καταγωγή και στη  σχολική επίδοση.

    Σε όλα τα σχολεία του πλανήτη φοιτούν παιδιά με διαφορετική προσωπικότητα, που προσδιορίζεται από την ποικιλία γλωσσών, ηθών, εθίμων, φυλετικών γνωρισμάτων, σωματικών ιδιαιτεροτήτων, καθώς και από την αναπηρία, είτε σωματική είτε και νοητική. Αυτή ακριβώς η ποικιλομορφία αποτελεί σημαντική προϋπόθεση, ώστε να προοδεύει η κοινωνία και να λαμβάνει νόημα η ζωή και η ύπαρξή μας.

   Όλοι μας, ανεξαρτήτως ηλικίας, έχουμε υπάρξει πότε μάρτυρες, πότε θύματα κι άλλοτε και θύτες σε περιστατικά είτε κοινωνικού είτε φυλετικού ρατσισμού, που εκδηλώνονται στο προαύλιο των σχολείων με διάφορους τρόπους, όπως η σωματική βία, η λεκτική βία, εκφρασμένη με απειλές, βρισιές και χλευασμό, καθώς και με την ψυχική βία, δηλαδή μέσω συναισθηματικών εκβιασμών. Στα σχολεία, ο ρατσισμός εμφανίζεται κυρίως με τις δύο τελευταίες μορφές, που αφορά κυρίως στην επίδοση των μαθητών στις σχολικές τους υποχρεώσεις.

   Η χειρότερη πρόσφατη μορφή ρατσισμού στα σχολεία ήταν η προσπάθεια ορισμένων Συλλόγων Γονέων και Κηδεμόνων να εμποδίσουν τη φοίτηση των προσφυγόπουλων στα ελληνικά σχολεία. Τα άτομα αυτά αγνοούν πως η πρόσβαση στη δημόσια εκπαίδευση αποτελεί κατοχυρωμένο δικαίωμα όλων των παιδιών, χωρίς διακρίσεις. Ταυτόχρονα, όμως, είναι και υποχρέωση της πολιτείας να δώσει -όπως και έγινε,  τελικά- λύση στο ευαίσθητο αυτό ζήτημα.

   Ανακεφαλαιώνοντας, ο ρατσισμός είναι ένα σημαντικό πρόβλημα που μαστίζει και την κοινωνία των σχολείων τα τελευταία χρόνια. Προσωπική μας άποψη είναι ότι οι αρχές και οι υπεύθυνοι των σχολείων πρέπει να λάβουν τα απαραίτητα μέτρα για την αντιμετώπιση του προβλήματος, πριν πάρει απάνθρωπες διαστάσεις.