Γράφουν οι μαθητές της Β” τάξης Παντελής Στυλίδης και Φώτης Δούμας

   Είναι γεγονός ότι στη σύγχρονη εποχή οι περισσότεροι νέοι θέλουν να περνούν την ώρα τους «σερφάροντας» στο διαδίκτυο και παίζοντας διάφορα είδη ηλεκτρονικών παιχνιδιών. Με πιο απλά λόγια, επιλέγουν να λαμβάνουν ερεθίσματα σκέψης, να μοιράζονται συναισθήματα  και να παίζουν με τους άλλους μέσα στην «εικονική πραγματικότητα» («Virtual Reality»).

   Όσον αφορά το παιχνίδι, η ενασχόληση των εφήβων με τα «Digital Video Games» (τα οποία όντως έχουν εξελιχθεί σε θαυμαστό βαθμό ως πολύ κοντινά στην πραγματικότητα) τους μεταδίδει την ψευδαίσθηση ότι ζουν το παιχνίδι στην πραγματικότητα, προκαλώντας τους ταυτόχρονα έκρηξη της αδρεναλίνης, πάθος, δίψα για «δράση» και, σε πολλές περιπτώσεις, εθισμό. Γιατί στην εικονική πραγματικότητα ενός παιχνιδιού επιτυγχάνουν σε αποστολές, περιπέτειες, εκστρατείες, μάχες, οικονομικές επιχειρήσεις, αποκομίζοντας το αίσθημα ότι έχουν και εκμεταλλεύονται ικανότητες και δεξιότητες, που πιθανά στην πραγματική ζωή δεν διαθέτουν.

   Επιπλέον προτιμούν την εικονική πραγματικότητα, γιατί, για παράδειγμα, σε ένα αθλητικό παιχνίδι αποδίδουν πολύ καλύτερα απ” ό,τι στην αληθινή ζωή, χωρίς να καταβάλουν κάποια ιδιαίτερη προσπάθεια και σωματική ενέργεια. Ειδικότερα, σε ένα ηλεκτρονικό μπασκετικό παιχνίδι μπορείς να  σκοράρεις με μεγάλη άνεση και να σημειώνεις επιδόσεις, τις οποίες, στην καθημερινότητα, μπορούν (με ερωτηματικό) να πετύχουν ελάχιστοι αθλητές.

   Κλείνοντας, η συμμετοχή στην εικονική πραγματικότητα μέσω βιντεοπαιχνιδιών επηρεάζει θετικά την ψυχολογία των εφήβων, γιατί τονώνεται η αυτοπεποίθησή τους, τους παρέχονται διάφορες πληροφορίες και αναπτύσσονται κάποιες πολύ συγκεκριμένες δεξιότητές τους. Ωστόσο στο ερώτημα αν θα μπορούσαν να ανταπεξέλθουν είτε σε όμοιες είτε σε παρόμοιες καταστάσεις της πραγματικής ζωής, ελάχιστοι από αυτούς μπορούν να απαντήσουν καταφατικά.