Τι μου έχει λείψει και τι δεν μου έχει λείψει περισσότερο από τη σχολική ζωή κατά την περίοδο του εγκλεισμού και της τηλεκπαίδευσης;

Γράφουν οι μαθητές της Β” τάξης, Αντώνης Διαμαντόπουλος και Χρήστος Γιοβανόπουλος

   kleista-sxoleiaΌπως κάθε φαινόμενο έτσι και η κρίση του κορωνοϊού έχει δύο πλευρές. Συγκεκριμένα, στην περίοδο του εγκλεισμού και της τηλεκπαίδευσης, κάποια στοιχεία της καθημερινότητάς μας στο σχολείο μας έχουν λείψει, αρκετά άλλα, όμως, καθόλου!

  Πρώτα και κύρια, έχουμε νοσταλγήσει τις πλάκες που κάναμε με τους φίλους και τα αστεία των καθηγητών. Επίσης, τα παιχνίδια που παίζαμε ομαδικά στην ώρα της γυμναστικής, καθώς και τις χαρούμενες αντιδράσεις μας κάθε φορά που είχαμε κενό κι όταν αναβαλλόταν κάποιο διαγώνισμα ή τεστ!

  Από την άλλη, είναι κι εκείνα που δεν αναπολούμε. Βασικά, το πρωινό ξύπνημα μέσα στα άγρια χαράματα και τη γεμάτη άγχος προετοιμασία, πριν ξεκινήσουμε για το σχολείο! Έπειτα, το μαρτύριο των τεστ και των διαγωνισμάτων, ιδίως όση ώρα περιμέναμε να μας μοιράσουν οι καθηγητές τα θέματα αυτών. Και οπωσδήποτε, δεν μας έχουν λείψει οι αντιπαραθέσεις και οι στιγμές έντασης με τους καθηγητές μας και τους φίλους μας.

  Πάντως, εξαιτίας όσων ακόμη συμβαίνουν τριγύρω μας και παρόλα τα αρνητικά στοιχεία του σχολείου, όταν λειτουργεί κανονικά, σίγουρα προτιμάμε τη φυσική διδασκαλία από την τηλεκπαίδευση, κυρίως γιατί η ζωντανή επικοινωνία και επαφή μεταξύ μας και ανάμεσα σε εμάς και τους καθηγητές δεν μπορεί να αντικατασταθεί από οποιοδήποτε τεχνικό μέσο, όσο αναπτυγμένο κι αν είναι!

Σχολιάστε

Top