γράφει η Κίτσα Μαρία, μαθήτρια της Γ΄τάξης 

  Όπως όλοι γνωρίζουμε στην Αλεξάνδρεια υπάρχει ο συνοικισμός του Αγίου Γεωργίου (μαχαλάς) στον οποίο ζουν οι οικογένειες των Ρουμανόβλαχων. Αυτοί οι άνθρωποι μιλούν δύο γλώσσες: η μια είναι η μητρική τους, τα ρουμανοβλάχικα και η άλλη είναι τα ελληνικά.

  Τα ρουμανοβλάχικα είναι γλώσσα χωρίς γραφή και μεταδίδεται από γενιά σε γενιά προφορικά. Σε κάθε σπίτι του συνοικισμού οι μεγαλύτεροι μιλούν τη γλώσσα αυτή και οι νέοι προσπαθούν να τη μάθουν. Συνήθως, όταν γεννιέται ένα μωρό πρώτα προσπαθούν να του μάθουν ελληνικά, γιατί θεωρούν ότι θα είναι έτσι πιο εύκολο να κοινωνικοποιηθεί  και να τα καταφέρει στο σχολείο. Μετά του μαθαίνουν και τα ρουμανοβλάχικα ως δεύτερη γλώσσα ,για να μην ξεχαστεί η γλώσσα αυτή.

   Η γλώσσα μας μοιάζει με τη ρουμάνικη γλώσσα, αλλά έχει και στοιχεία βλάχικα, για αυτό λέγεται και ρουμανοβλάχικη. Συναντούμε, επίσης, εκφράσεις   ιταλικές , αλλά και  ρωσικές. Παράδειγμα η έκφραση «κόμε στάι», που σημαίνει, «τι κάνεις», όπως και στα ιταλικά, ή η έκφραση «ντα» που σημαίνει και στα ρουμανοβλάχικα και στα ρώσικα «ναι».Υπάρχουν βέβαια και λέξεις που έχουν μείνει από την Τουρκοκρατία.

Είμαστε σίγουροι ότι η γλώσσα μας, αν και είναι μια δύσκολη διάλεκτος, δε θα ξεχαστεί, γιατί γνωρίζουμε ότι πάντα οι παλαιότεροι θα  φροντίζουν να τη μαθαίνουν οι νεότεροι.