Tag: εκπαιδευτικό σύστημα

Αθλητισμός και Πρωταθλητισμός

Γράφει ο μαθητής της Β” Γυμνασίου, Φίλιππος Δελιόπουλος

EK_jump-1024x723Ο αθλητισμός και ο πρωταθλητισμός αποτελούν δύο έννοιες που, αν και μοιάζουν να συνδέονται, έχουν σημαντικές διαφορές στην ένταση, την επιμονή και τη φιλοδοξία που απαιτούν. Από τη μία πλευρά, ο αθλητισμός είναι ένας τομέας που αφορά τη σωματική άσκηση, την ψυχαγωγία, την κοινωνικοποίηση και τη βελτίωση της φυσικής κατάστασης, ενώ από την άλλη ο πρωταθλητισμός επικεντρώνεται σε υψηλές επιδόσεις και εξαιρετικές επιτυχίες, με σκοπό την κατάκτηση τίτλων και την αναγνώριση της υπεροχής σε διεθνές επίπεδο.

Ο Αθλητισμός: Η Βασική Φυσική Δραστηριότητα

Ο αθλητισμός περιλαμβάνει όλες τις δραστηριότητες που ενθαρρύνουν τη σωματική άσκηση και συνεισφέρουν στη βελτίωση της υγείας και της φυσικής κατάστασης των ατόμων. Ανεξαρτήτως αν πρόκειται για ερασιτεχνικές δραστηριότητες, ομάδα ή ατομικά σπορ, ο αθλητισμός προσφέρει ευκαιρίες για προσωπική ανάπτυξη και διασκέδαση. Η συμμετοχή σε αθλητικές δραστηριότητες ενισχύει την πειθαρχία, τη συνεργασία, την αντοχή και τη διαχείριση του άγχους, προσφέροντας παράλληλα κοινωνικά οφέλη.

Επιπλέον, η σωματική άσκηση που περιλαμβάνει ο αθλητισμός έχει αποδεδειγμένα θετικές επιπτώσεις στην ψυχική υγεία, μειώνοντας το άγχος, τη θλίψη και βελτιώνοντας την αυτοεκτίμηση των συμμετεχόντων.

Ο Πρωταθλητισμός: Η Στρατηγική της Επιτυχίας

Ο πρωταθλητισμός, από την άλλη πλευρά, είναι ένα βήμα παραπάνω, όπου ο στόχος δεν είναι απλώς η συμμετοχή και η προσωπική βελτίωση, αλλά η κατάκτηση τίτλων, η υπεροχή και η αναγνώριση. Οι πρωταθλητές αφιερώνουν αμέτρητες ώρες προπόνησης, βελτιώνοντας συνεχώς τις ικανότητές τους, ενώ αντιμετωπίζουν το άγχος, τις πιέσεις και την ψυχολογική πίεση από την ανάγκη να διατηρήσουν την κορυφή.

Ο πρωταθλητισμός απαιτεί όχι μόνο σωματική αφοσίωση, αλλά και ψυχική δύναμη. Η συνεχής αναμέτρηση με τον εαυτό σου, η αναγνώριση της σημασίας της στρατηγικής και η ικανότητα να αντιμετωπίζεις τα εμπόδια και την απογοήτευση είναι μερικά από τα χαρακτηριστικά που κάνουν τη διαφορά μεταξύ ενός αθλητή και ενός πρωταθλητή.

Η Διαφορά στην Προετοιμασία και τις Απαιτήσεις

Η διαφορά μεταξύ αθλητισμού και πρωταθλητισμού έγκειται κυρίως στην ένταση της προετοιμασίας και των απαιτήσεων. Ενώ στον αθλητισμό η συμμετοχή και η προσωπική βελτίωση είναι οι βασικοί στόχοι, στον πρωταθλητισμό το κέντρο βάρους μετατοπίζεται στην επίτευξη της τελειότητας και στην προετοιμασία για την ανταγωνιστική διάσταση του αθλήματος. Οι αθλητές του πρωταθλητισμού υποβάλλονται σε εξαιρετικά αυστηρά προγράμματα, με τεχνικές αναλύσεις, προπονητικά συστήματα και στρατηγικές που απαιτούν πλήρη αφοσίωση και συχνά θυσία της προσωπικής ζωής.

Ψυχολογική Διάσταση: Απόλαυση ή Πίεση;

Μια από τις πιο σημαντικές διαφορές μεταξύ αθλητισμού και πρωταθλητισμού είναι η ψυχολογική διάσταση. Ενώ η συμμετοχή στον αθλητισμό είναι για πολλούς μια ευχάριστη δραστηριότητα που προάγει την ευημερία και τη διασκέδαση, ο πρωταθλητισμός συχνά συνοδεύεται από πίεση και το άγχος της συνεχούς επίδοσης. Η αναζήτηση του «απόλυτου» αποτελέσματος και η συνεχιζόμενη πίεση για νίκες μπορούν να προκαλέσουν άγχη και συναισθηματική εξάντληση στους αθλητές.

Ωστόσο, πολλοί πρωταθλητές βιώνουν μια αίσθηση επιτυχίας και πληρότητας όταν καταφέρνουν να ξεπεράσουν τα προσωπικά τους όρια και να φτάσουν στην κορυφή. Οι επιτυχίες τους είναι καρπός πολλών χρόνων σκληρής δουλειάς και αφοσίωσης, γεγονός που τους προσφέρει μοναδική ικανοποίηση και αναγνώριση.

Συμπέρασμα

Ο αθλητισμός και ο πρωταθλητισμός είναι δύο πτυχές του ίδιου κόσμου του αθλητισμού, με διαφορετικές προσεγγίσεις και φιλοδοξίες. Ο αθλητισμός προσφέρει σε όλους την ευκαιρία να συμμετέχουν, να διασκεδάσουν και να βελτιώσουν την υγεία τους, ενώ ο πρωταθλητισμός απαιτεί υψηλές επιδόσεις, αφοσίωση και θυσίες για την επίτευξη της απόλυτης νίκης. Όποιοι και αν είναι οι στόχοι του καθενός, το σημαντικότερο είναι να θυμόμαστε ότι ο αθλητισμός – είτε σε ερασιτεχνικό είτε σε επαγγελματικό επίπεδο – προάγει τη σωματική και ψυχική ευημερία και ενώνει τους ανθρώπους σε παγκόσμιο επίπεδο.

Αδιαφορία των εφήβων για το σχολείο: γιατί άραγε;

Γράφουν οι μαθήτριες της Β” Γυμνασίου Εύα Τραγιαννοπούλου και Ελισάβετ Τσαρούχα

      Ένα από τα θέματα που σχετίζονται με το σχολείο είναι και η επίδοση των μαθητών. Όλο και λιγότερα παιδιά καταβάλλουν αξιόλογη προσπάθεια σχετικά με τα μαθήματα, προκειμένου να πετύχουν διάφορους στόχους

sxoleio2

 στη ζωή τους, και ακόμα λιγότερα θέλουν να αριστεύουν. Επίσης, το μεγαλύτερο ποσοστό των μαθητών δε νοιάζονται για τη σχολική τους ζωή, γι” αυτό και αδιαφορούν. Αλλά τι τους προκαλεί τέτοια αδιαφορία για το σχολείο και την επίδοσή τους σε αυτό;

Είναι αλήθεια ότι όλο και πιο συχνά τα παιδιά παίρνουν από το περιβάλλον τους και την κοινωνία το μήνυμα πως όση προσπάθεια και να καταβάλλουν να σημειώσουν υψηλές επιδόσεις και αριστεία, ποτέ δεν θα είναι αρκετό, για να πετύχουν τους στόχους τους. Κι εκτός αυτού, οι έφηβοι αντιλαμβάνονται ότι, ακόμα και να πραγματοποιήσουν κάποιους από τους στόχους τους, όταν πια βγουν στην κοινωνία, οι πιθανότητες επαγγελματικής αποκατάστασης είναι ελάχιστες έως και μηδαμινές. Είναι, λοιπόν, λογικό τα παιδιά να ‘‘βαραίνουν’’ από συναισθήματα απαισιοδοξίας, απογοήτευσης και μελαγχολίας. Αρκετά μεγάλο ποσοστό τους, μάλιστα, ‘‘πέφτουν’’ σε κατάθλιψη.

Ακόμα, στις μέρες μας η τεχνολογία παίζει σημαντικό ρόλο στην ζωή κάθε ανθρώπου. Γι” αυτό, είναι πολύ δύσκολο να μην επηρεαστεί κάποιος από διάφορα πρότυπα, που προβάλλονται μέσω των social media. Είδωλα, όπως τραγουδιστές, μακιγιέρ και influencers, ‘‘σαρώνουν’’ το διαδίκτυο με εικόνες και βίντεο, στα οποία προβάλλεται η περιουσία τους και ο πολυτελής τρόπος ζωής τους. Είναι φυσιολογικό οι μαθητές να επηρεάζονται, ιδίως εξαιτίας της ψυχολογίας τους λόγω εφηβείας, νομίζοντας ότι μπορούν να ζήσουν κι αυτοί μία πολυτελή ζωή, δίχως να κοπιάσουν στη ζωή τους, όπως άλλωστε και τα «πρότυπά» τους.

Αυτοί είναι δύο από τους πιο σημαντικούς λόγους, για τους οποίους οι περισσότεροι μαθητές αδιαφορούν για το σχολείο και αμελούν τις σχολικές υποχρεώσεις τους. Επειδή, όμως, όλα τα προβλήματα των ανθρώπων έχουν ως βασική αιτία την αγωγή και επειδή το σχολείο προσφέρει αγωγή, ας ελπίσουμε ότι πρώτα η οικογένεια και η πολιτεία θα φροντίσουν για την κατάλληλη εκπαίδευση των εφήβων, για τη βελτίωση των σχολείων και κυρίως για την ψυχική τους υγεία.

Μαθητικά Συμβούλια

Γράφουν οι μαθήτριες της Β” Γυμνασίου, Μάρτου Κατερίνα και Έλενα Στεφούλη

     Χρόνια τώρα στα σχολεία πρωτοβάθμιας , δευτεροβάθμιας και τριτοβάθμιας εκπαίδευσης λειτουργεί ο θεσμός των μαθητικών συμβουλίων. Μαθητές από όλες τις τάξεις έχουν την  ευκαιρία να βάλουν υποψηφιότητα για να εκλεγούν ως μέλη του δεκαπενταμελούς ή πενταμελούς συμβουλίου. Όμως, ποια μπορεί να είναι τα οφέλη για τους εφήβους αλλά και για τους καθηγητές ενός σχολείου;

     Η συμμετοχή των παιδιών στα παραπάνω συμβούλια φανερώνει θετικές επιδράσεις στις σχέσεις μεταξύ μαθητών και καθηγητών , καθώς ενισχύει την αλληλεγγύη, την ομαδικότητα αλλά και την συνεργασία .  Επίσης, κεντρίζει το ενδιαφέρον του μαθητή για τα κοινά και τον προετοιμάζει ώστε μετέπειτα να γίνει ενεργός πολίτης. Ακόμη,ο έφηβος μαθαίνει να αναλαμβάνει  την ευθύνη για τις αποφάσεις του ,των οποίων τα αποτελέσματα δεν έχουν αντίκτυπο μόνο σε αυτόν  αλλά σε ολόκληρη την τάξη. Τέλος, βοηθάει τα παιδιά να αναπτύξουν την κριτική τους ικανότητα.

Οι μαθητικές κοινότητες προσφέρουν σημαντικά οφέλη στην αρμονική λειτουργία του σχολικού συστήματος. Αρχικά, ελαχιστοποιούν τον χρόνο επικοινωνίας και λήψης αποφάσεων είτε στην τάξη ,είτε μεταξύ μαθητών και εκπαιδευτικών. Σημαντικό είναι ότι συμβάλλουν στην ομαλή λειτουργία του σχολείου και τον συντονισμό και της εσωτερικής πολιτικής του .Επιπρόσθετα, τα συμβούλια αποτελούν πρωταρχικό κομμάτι της δημοκρατίας καθώς τα παιδιά μαθαίνουν να σέβονται τους συμπολίτες τους, να διεκδικούν τα δικαιώματα τους και να αποδέχονται τη διαφορετική άποψη του καθενός. Συμπληρωματικά, διδάσκουν στους εφήβους τον πολιτισμό, να εκφράζονται πολιτισμένα σε κάθε στιγμή της ζωής τους  και να επιχειρηματολογούν για οποιοδήποτε αίτημά τους.

Ολοκληρώνοντας, καταλήγουμε στο συμπέρασμα ότι τα δεκαπενταμελή αλλά και τα πενταμελή συμβούλια έχουν έναν σημαντικό ρόλο στη διοίκηση και την οργάνωση των γυμνασίων και των λυκείων. Επομένως, χωρίς αυτά το σχολείο δε θα επιτελούσε ένα σημαντικό στόχο του  ,την πολιτικοποίηση των μαθητών.

Το εκπαιδευτικό σύστημα

γράφει η  Ελέζι Λεωνόρα, μαθήτρια της Γ” τάξης

    Το σύγχρονο εκπαιδευτικό σύστημα έχει αλλάξει πολύ σε σχέση με το εκπαιδευτικό σύστημα των προηγούμενων γενεών. Οι αλλαγές αυτές έχουν σίγουρα θετικά αποτελέσματα. Οι περισσότεροι μαθητές/τριές, όμως, πιστεύουν πως το σχολείο είναι βαρετό. Κι όμως, εκεί μαθαίνουν πολύ ενδιαφέροντα πράγματα.

    Αρχικά, η κοινωνικοποίηση του κάθε ατόμου οφείλεται στο σχολείο, διότι εκεί το παιδί γνωρίζει ανθρώπους και δημιουργεί φιλίες. Συναναστρέφεται με πολλά άτομα και προετοιμάζεται για τη μελλοντική κοινωνία των ενηλίκων. Ακόμη, η ύπαρξη του σχολείου ωθεί τον μαθητή να αναπτύξει γνώσεις που είναι σημαντικές στην καθημερινότητα. Τον βοηθάει, δηλαδή, να αντιμετωπίζει διάφορες καταστάσεις της ζωής του ,είτε αυτές είναι θετικές, είτε αρνητικές. Επίσης, το σχολείο αναπτύσσει τα ενδιαφέροντα του μαθητή και την ικανότητά του να ανακαλύπτει προς ποια κατεύθυνση θέλει να στραφεί. Έτσι, τον βοηθάει να επιλέξει επάγγελμα.

    Όμως, το εκπαιδευτικό σύστημα έχει και τα αρνητικά του. Ένα από τα αρνητικά είναι ότι διδάσκει μαθήματα, τα οποία δεν<< τραβούν>> το ενδιαφέρον του μαθητή. Τα κεφάλαια και οι ενότητες πολλών μαθημάτων είναι πολύ εξειδικευμένα, με αποτέλεσμα να φαίνονται στα παιδιά αρχικά βαρετά και στη συνέχεια δύσκολα . Παράλληλα, οι μέθοδοι διδασκαλίας είναι μερικές φορές απαρχαιωμένες, δηλαδή δίνεται βάρος κυρίως στις γραπτές εξετάσεις και στην αποστήθιση. Έτσι, πολλοί μαθητές/τριές αναγκάζονται να αποστηθίζουν  με σκοπό έναν καλό ή και άριστο βαθμό. Αυτό, όμως ,έχει ως αποτέλεσμα να μη μαθαίνουν πραγματικά.

   Τα προβλήματα του σχολείου λοιπόν, πρέπει να λυθούν άμεσα. Αρχικά, το Υπουργείο Παιδείας πρέπει να εμπλουτίσει το πρόγραμμα του σχολείου με περισσότερες δραστηριότητες. Με αυτόν τον τρόπο το παιδί αναπτύσσει και άλλα ταλέντα , εκτός των μαθημάτων και αντιλαμβάνεται τις προτιμήσεις του. Ταυτόχρονα, η διδακτέα ύλη πρέπει να μειωθεί. Τα μαθήματα πρέπει να είναι πιο προσαρμοσμένα στα ενδιαφέροντα των μαθητών, αλλά και οι καθηγητές πρέπει να βρίσκουν πιο ενδιαφέροντες τρόπους διδασκαλίας. Δεν υπάρχει λόγος τα παιδιά να έχουν διαρκώς άγχος για την βαθμολογία και σε αυτό θα τους βοηθήσει η κατάργηση των  εξετάσεων.

    Συμπερασματικά, το εκπαιδευτικό σύστημα μιας χώρας πρέπει να έχει ως βασικό στόχο τη δημιουργία νέων ανθρώπων που είναι καλλιεργημένοι πολύπλευρα. Συνεπώς, όλες οι αλλαγές του εκπαιδευτικού συστήματος πρέπει να έχουν αυτόν τον σκοπό.

 

 

 

Το Σουηδικό εκπαιδευτικό σύστημα

των Θεοδώρας Μαντζιουκοπούλου, Αρετής Μχαλακάκη, Ελένης  Κουτσογιάννη, μαθήτριες της Β΄τάξης   

Το εκπαιδευτικό σύστημα παρουσιάζει μεγάλες διαφορές από χώρα σε χώρα, μα έχει παντού ως στόχο την αγωγή και εκπαίδευση των  παιδιών του πλανήτη. Το καλύτερο και πιο οργανωμένο εκπαιδευτικό σύστημα όμως, είναι το σουηδικό.

Το πρώτο στάδιο εκπαίδευσης, περιλαμβάνει την προσχολική εκπαίδευση για παιδιά κάτω των 6 ετών. Στην ηλικία αυτή στην Σουηδία, παρουσιάζεται στα παιδιά μία θέση στο μη-υποχρεωτικό νηπιαγωγείο που στοχεύει στην προετοιμασία για τη  σχολική ζωή. Αναλυτικά η κοινωνία έχει την υποχρέωση πρόνοιας για τα παιδιά των πολιτών που σπουδάζουν ή εργάζονται. Τους εξασφαλίζει δομές, όπως παιδικούς σταθμούς, σχολικούς παιδότοπους, κέντρα ελεύθερου χρόνου και κέντρα με ποικίλες ψυχαγωγικές δραστηριότητες  καθ’ όλη την διάρκεια της ημέρας. Ακόμη το 2014, ψηφίστηκε νόμος ο οποίος επιτρέπει στα παιδιά ανέργων ή μονογονεϊκών οικογενειών, να γίνονται δεκτά στα εκπαιδευτικά κέντρα χωρίς δίδακτρα. Τα παιδιά με ειδικές ανάγκες ενσωματώνονται στις προσχολικές τάξεις.

Η υποχρεωτική πρωτοβάθμια εκπαίδευση ξεκινά από την ηλικία των 7 και διαρκεί έως τα 13 έτη.Σε όλη τη διάρκειά της, προσφέρεται δωρεάν εξωσχολική φροντίδα πριν και μετά τις ώρες διδασκαλίας. Στη συνέχεια τα παιδιά φοιτούν στο Hog stadium, ένα σχολείο της Σουηδίας που αποτελεί το ανώτερο κομμάτι της υποχρεωτικής εκπαίδευσης και απευθύνεται σε ηλικίες από 13 έως 16 ετών και είναι τριετής και παρέχεται δωρεάν. Όλοι οι μαθητές συνεχίζουν την φοίτηση μετά το τέλος της υποχρεωτικής εκπαίδευσης. Σκοπός της βασικής εκπαίδευσης είναι, να παρέχει σε όλους τους μαθητές γνώσεις και δεξιότητες, για να δημιουργηθούν ολοκληρωμένες προσωπικότητες, ευτυχισμένα, ικανά και υπεύθυνα άτομα .

Οι εκπαιδευτικοί, έχουν ειδικευτεί στη  διδασκαλία σε μικρότερες ή μεγαλύτερες τάξεις της υποχρεωτικής εκπαίδευσης, καθώς και σε δύο μαθήματα. Το υπόλοιπο προσωπικό  αποτελείται από κοινωνικό λειτουργό, ψυχολόγο, προγραμματιστή, νοσοκόμο, φροντιστή, υπεύθυνο για καθαριότητα και διάφορες άλλες ειδικότητες. Το σουηδικό σύστημα δεν περιλαμβάνει τις παραδοσιακές πανεπιστημιακές σπουδές, αλλά διάφορα  προγράμματα κατάρτισης εκπαιδευτικών. Την ευθύνη αυτού του επιπέδου εκπαίδευσης, έχει η κυβέρνηση  της χώρας. Η τριτοβάθμια εκπαίδευση στην Σουηδία  διαιρείται σε προπτυχιακές, μεταπτυχιακές σπουδές και έρευνα.

Το εκπαιδευτικό σύστημα διαφέρει από κράτος σε κράτος και στο καθένα  έχει τη δική του  διαφορετική οργάνωση . Το σουηδικό εκπαιδευτικό σύστημα είναι οργανωμένο και ικανό για να καλύψει τις μαθησιακές ανάγκες των νέων.

Top