Έπεσε ξάφνω η πόρτα μου
και φάνη ο μέγας κόσμος·
μέσα στο λίκνο της χαράς,
έχασα τη φωνή μου.
Τρέκλιζα ενώ χορεύανε
γύρω μου οι μαργαρίτες
και για να πάω στην εκκλησιά
κρατιόμουν απ’ τα στάχυα.
Και στην ποδιά της Παναγιάς
έγειρα το κεφάλι μου
που έξω απ’ την πόρτα μάζευε
για τα μαλλιά της ρόδα.
Νικηφόρος Βρεττάκος
Επιλέγει η Σεβαστή Κωνσταντινίδου ΠΕ01
Αφήστε το σχόλιο σας στο "Έπεσε ξάφνω η πόρτα μου"