Το ξέρω, υπάρχεις, σε νιώθω εκεί έξω…
κι αν κάθομαι μόνος σε γκρίζο κλαδί,
στη σκέψη και μόνο το κρύο θ” αντέξω
πως έχεις για μένα κρυμμένο φιλί.
Κι αν πάλι δεν έρθεις και κάπου χαθείς
ή πεις δεν αντέχεις το κρύο, θα δεις,
το γκρίζο κλαδί της ζωής μου τολμώ-
για σένα να αφήσω- θα “ρθω να σε βρω!
Αχιλλέας Θεοφάνους ΠΕ06
Φωτογραφία: pixabay
Αφήστε το σχόλιο σας στο "Το τραγούδι του σπουργίτη"