Μια φορά κι έναν καιρό σ’ ένα μακρινό χωριό, ζούσε η Κυρία Σαρακοστή. Είχε χάσει τους γονείς της σε πολύ νεαρή ηλικία. Εν τούτοις, τίποτε δε την πτοούσε και κατέβαλλε καθημερινώς προσπάθειες, προκειμένου να είναι μια σωστή, έντιμη, αλλά και δίκαιη γυναίκα στη ζωή της. Μάλιστα, η ίδια ήταν μια πιστή Χριστιανή. Προσευχόταν κάθε απόγευμα, αλλά και το βράδυ, ώστε να ‘’καθαρίσει’’ το μυαλό και η ψυχή της, έχοντας μια γαλήνια όμορφη νύχτα. Πήγαινε στην εκκλησία σε καθημερινή σχεδόν βάση, εκεί όπου ο πιστός Χριστιανός δύναται να προσευχηθεί και να αφουγκραστεί τη φωνή του Υψίστου, ζητώντας αγάπη και ειρήνη μεταξύ όλων των ανθρώπων. Ένα απόγευμα Κυριακής, όταν η Κυρία Σαρακοστή αποφάσισε να κάνει μια βόλτα στον έξω κόσμο, ούτως ώστε τα πνευμόνια της να γεμίσουν με καθαρό φρέσκο αέρα και να αναλογιστεί αυτά που καλώς ή κακώς πραγματοποιούνται στο κόσμο μας. Έξαφνα, σε μία μικρή πλατεία είδε κάτι φρικτό. Μολονότι δεν επιθυμούσε ν’ ακούει άσχημες εκφράσεις, βλασφημιές και ψέματα, ήλθε η στιγμή που τ’ άκουσε. Πιο συγκεκριμένα, αντίκρυσε τέσσερις ενήλικες άνδρες να κακοποιούν βάναυσα και αμείλικτα δύο αθώα κουταβάκια.

Από τα στόματα αυτών των ανδρών, ειπώθηκαν λέξεις που η Κυρία Σαρακοστή δεν επιθυμούσε να ακούσει. Είχε εκνευριστεί τόσο πολύ, ωστόσο ζήτησε συγχώρεση από τον Ύψιστο, επιθυμώντας να ελεήσει τόσο την ίδια, όσο και τους βίαιους αυτούς ανθρώπους. Τέτοια άτομα χαρακτηρίζονται θηρία ανήμερα, ξεπερνώντας και τα ίδια τα θηρία του βουνού και του λόγγου. Οι τέσσερις άνδρες εξαφανίσθηκαν, δίχως ν’ ακούσουν και να δουν κάποιον. Πιθανόν, να τους έδιωξε ο ίδιο ο Ύψιστος που και μόνο που τους κοιτούσε κατάματα, τους σκλάβωσε άσχημα. Έτσι, η Κυρία Σαρακοστή δίχως να βγει ομιλία απ’ το στόμα της, επέστρεψε ήρεμη στο σπίτι της, σκεπτόμενη βαθιά. Μετά από αυτό το περιστατικό, αποφάσισε να δοθεί ολοκληρωτικά στον Θεό, μετανοώντας για τις πράξεις, αλλά και για τις πράξεις των άλλων. Τα μάτια της σφράγισαν, το στόμα της εξαφανίσθηκε, τ’ αυτιά της έπαυσαν ν’ ακούν τους άσχημους λόγους. Ήταν αποφασισμένη, επιθυμούσε ν’ αφεθεί στον κόσμο της μετάνοιας και της περισυλλογής. Βεβαίως ,αυτό μας θυμίζει τη περίοδο της Σαρακοστής, κατά την οποία νηστεύουμε, αλλά κυρίως συγχωρούμε και βοηθούμε τον πλησίον μας. Μόνο που τώρα, αλλάξαμε τη Σαρακοστή, δίνοντας της τη μορφή μιας ήρεμης ευσεβούς γυναίκας που επιθυμούσε ειρήνη και δίκαιο στο κόσμο. Βάσει αυτών, τα εισερχόμενα δε βλάπτουν, εφ’ όσον απαιτείται μεγάλη προσοχή στα εξερχόμενα που μας βυθίζουν κυριολεκτικώς στη πλήρη αμαρτία. Έτσι, ζήσαμε εμείς καλά κι αυτοί, ποιος ξέρει;

 

Μαριτίνα Αλεξίου

Φωτογραφία: pixabay