Από την Αφροδίτη Καραλή, μαθήτρια του Γ1

ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ  ΒΙΒΛΙΟΥ         

   

Τίτλος: «Με μολύβι φάμπερ νούμερο δύο»

Συγγραφέας: ΑΛΚΗ ΖΕΗ

Εκδόσεις: Μεταίχμιο

Έτος πρώτης έκδοσης: Σεπτέμβριος 2013

Αριθμός σελιδών: 386

 

Το μυθιστόρημα της Άλκη Ζέη  «Με μολύβι φάμπερ νούμερο δυο» είναι αυτοβιογραφικό. Ξεκινά από τα πρώτα παιδικά της χρόνια στην Σάμο και λίγο αργότερα στην Αθήνα και φτάνει ως τα μέσα της δεκαετίας του 1940. Από τις πρώτες κιόλας σελίδες του βιβλίου γνωρίζουμε πρόσωπα του οικογενειακού της περιβάλλοντος, όπως ο παππούς της, η θεία  Ξανθή, ο αυστηρός μπαμπάς της, η όμορφη μαμά της και η αδελφή της, η Λενούλα. Στη συνέχεια της αφήγησης γνωρίζουμε πρόσωπα σημαντικά στον ελληνικό καλλιτεχνικό χώρο όπως: Η Διδώ Σωτηρίου, ο Νίκος Γκάτσος, ο Οδυσσέας Ελύτης, ο Μάνος Χατζιδάκις, η Ζωρζ Σαρρή, ο Κάρολος Κουν, ο Γιώργος Σεβαστίκογλου, τον όποιο και θα παντρευτεί η συγγραφέας. Μαθαίνουμε τόσα πράγματα για την ζωή και τον χαρακτήρα όλων αυτών των πρόσωπων λες και ήμασταν κι εμείς κάπου εκεί  και ζήσαμε μαζί τους σημαντικά γεγονότα της ελληνικής ιστορίας, όπως τα Δεκεμβριανά. Η διήγηση σταματά τον Νοέμβρη του 1945, την ημέρα του γάμου της Αλκής Ζέη με τον Γιώργο Σεβαστίκογλου και λίγο πριν φύγουν στη Σοβιετική ένωση. Στις σελίδες του βιβλίου υπάρχει πλούσιο φωτογραφικό υλικό από το αρχείο της συγγραφέα.

Τι να πρωτοπεί κάνεις για την Άλκη Ζέη! Έχω διαβάσει πολλά βιβλία της, αλλά αυτό που ξεχώρισα περισσότερο  είναι το «Με μολύβι φάμπερ νούμερο δύο» , γιατί  είναι πολύ διασκεδαστικό  και σε κρατά σε αγωνία με την εξέλιξη του. Είναι απολαυστικό και είναι ένα βιβλίο που μένει αξέχαστο. Κάθε βιβλίο της Άλκη Ζέη είναι ένα μάθημα ιστορίας για όλους εμάς, γιατί αναφέρεται σε σημαντικά ιστορικά γεγονότα της χώρας μας, που τα παρουσιάζει μέσα από την δική της ματιά έτσι όπως τα έχει ζήσει η ίδια. Στο βιβλίο αυτό, όπως και σε όλα τα βιβλία της, με γοήτευσε ιδιαίτερα ο απλός και κατανοητός τρόπος γραφής της μέσα στον οποίο κρύβεται η παιδική της αθωότητα και η καλοσύνη της. Για τους παραπάνω λόγους το προτείνω ανεπιφύλακτα στους συμμαθητές μου.

Για να πάρετε μια γεύση από το βιβλίο….

« Εγώ πάλι τις ατέλειωτες μεσημεριανές ώρες πήγαινα στην κουζίνα. Είχαμε μια υπηρέτρια την Θοδώρα λίγο πιο μεγάλη από εμάς, πολύ όμορφη, με μεγάλα κατάμαυρα μάτια και δυο πλεξούδες στεφάνι γύρω γύρω στο κεφάλι. Με περίμενε με ανυπομονησία. Είχε πλύνει γρήγορα γρήγορα τα πιάτα και ήθελε να της γράψω γράμμα για τον αγαπημένο της στην Σάμο. Έπαιρνα μια κόλα αλληλογραφίας με γραμμές και το καλά ξυσμένο μολύβι μου φάμπερ νούμερο δύο, καθόμουν στο μαρμάρινο τραπέζι της κουζίνας, κι εκεί άρχισε η περιπέτεια της γραφής που κρατεί ως σήμερα….. Από εκείνη την ημέρα οι παραγγελίες έπεφταν βροχή. Ερχότανε μια μια ξεχωριστά και αφού έγραφα και της διάβαζα το γράμμα φώναζε και τις άλλες να το ακούσουν. Εγώ φρόντιζα κάθε γράμμα να είναι διαφορετικό μα το ίδιο συγκινητικό. Οι ταπεινοί και  καταφρονεμένοι μπερδεύονταν με τη Δέλτα και με τα δικά μου… εμπνευσμένα λόγια. Δεν τολμούσα να το ομολογήσω, μου άρεσε όμως πολύ κι ανυπομονούσα πότε θα φτάσει κανένα γράμμα για να απαντήσω. Αργότερα απάνω κει, στο μαρμάρινο τραπέζι της κουζίνας γεννήθηκε ο Κλούβιος, ένας ήρωας του κουκλοθέατρου που έπαιξε πολύ σημαντικό ρόλο στη ζωή μου».