Από τις Αβραμίδου Παρθένα και Λαβαντσιώτη Ελένη, μαθήτριες του Β1
Ο φετινός χειμώνας ήταν εξαιρετικά κρύος και βαρύς. Έτσι με ευγνωμοσύνη βλέπουμε τις πρώτες μέρες της Άνοιξης σαν ευκαιρία για απόδραση. Ένα μέρος που αγαπούν ιδιαίτερα οι κάτοικοι του Κορινού και των γύρω περιοχών για την κυριακάτικη θεία λειτουργία είναι το μοναστηράκι του Αγίου Γεωργίου.
Σε απόσταση μόλις 10 χιλιομέτρων από την Κατερίνη και 1 χιλιομέτρου από τον Κορινό βρίσκεται η Ιερά Μονή Αγίου Γεωργίου, γυναικείο Ησυχαστήριο.
Η Ι. Μονή είναι από τις αρχαιότερες της Μητροπολιτικής περιφερείας. Χτίστηκε στα μέσα του 16ου αιώνα και είχε στενή σχέση με την ιερά μονή Αγίου Διονυσίου του εν Ολύμπω. Πρόσφερε μεγάλη συμπαράσταση στους πρόσφυγες του 1922 της Μ. Ασίας, στα δύσκολα χρόνια της Γερμανοβουλγαρικής κατοχής και στους κατοίκους της περιοχής του Κορινού εξυπηρετώντας τους στις ποικίλες οικονομικές και πνευματικές τους ανάγκες.
Τα κτίσματα που υπάρχουν στον περίβολο της Μονής είναι το καθολικό με τα δύο παρεκκλήσια: του Αγίου Νεκταρίου και του Αγίου Φανουρίου, το Δεσποτικό με το Ηγουμενείο, το Αρχονταρίκι και ο ξενώνας.
Κάθε Κυριακή και μεγάλη γιορτή τελείται η Θεία Λειτουργία.
Οι περίοικοι θεωρούν πως η μονή με τα κοντινά χωράφια αποτελούσε το σιτοβολώνα της μονής Αγίου Διονυσίου του εν Ολύμπω. Σήμερα παρόλο που το μοναστήρι διαθέτει ελάχιστη έκταση, ο χώρος είναι γεμάτος δέντρα και φυτά και μοιάζει με επίγειο παράδεισο.
Η ΑΡΧΙΤΕΚΤΟΝΙΚΗ ΤΟΥ ΚΑΘΟΛΙΚΟΥ
Η εκκλησία του Αγίου Γεωργίου είναι μία μονόχωρη και μονόκλιτη βασιλική. Διαθέτει εξωνάρθηκα για τα κεριά και νάρθηκα ακριβώς κάτω από τον γυναικωνίτη. Η στέγασή του γίνεται με αβαθή καμάρα που συγκρατείται από πέντε ξύλινα δοκάρια. Στο βόρειο και νότιο τοίχο υπάρχουν 5 παράθυρα ορθογώνιας διατομής. Η αψίδα του ιερού και οι δύο μικρότερες του διακονικού και της πρόθεσης βρίσκονται εκτός του ορθογωνίου κλίτους. Το ιερό φωτίζεται από δύο μεγάλα παράθυρα, που βρίσκονται αρκετά ψηλά στον ανατολικό τοίχο, από ένα σταυροειδή φεγγίτη στην κεντρική αψίδα και από δύο μικρότερα στην κόγχη της πρόθεσης και του διακονικού.
Το 1965 με την προσθήκη κτιρίων, παρεκκλησίων και κωδωνοστασίου διαφοροποιείται η αρχική αρχιτεκτονική όψη του ναού.
ΕΙΚΟΝΟΓΡΑΦΙΚΟΣ ΔΙΑΚΟΣΜΟΣ
Η εικονογράφηση του ναού έγινε σε διαφορετικές περιόδους από ντόπιους αγιογράφους. Οι φορητές εικόνες που βρίσκονται διάσπαρτες στο ναό και στο τέμπλο είναι χαρακτηριστικές των τάσεων που ακολουθήθηκαν κατά την περίοδο της τουρκοκρατίας στο Λιτόχωρο όπως φαίνεται και από αρκετές επιγραφές σε ακριβώς χρονολογημένες εικόνες.
Το τέμπλο είναι ξύλινο και φέρει λιτό φυτικό ξυλόγλυπτο διάκοσμο και επίστεψη με ζωγραφική αναπαράσταση του Εσταυρωμένου και τα «λυπηρά» που απεικονίζουν τη Παναγία και τον Ιωάννη. Σε δύο ζώνες έχουμε εικόνες του δωδεκαόρτου και των θαυμάτων που συμπληρώνονται από άλλες φορητές εικόνες αγίων.
Στην επάνω σειρά υπάρχουν13 φορητές εικόνες που χρονολογούνται ανάμεσα στο 1867-1870. Ανάμεσά τους απεικονίζονται:
- Οι Άγιοι Θεόδωροι
- Οι Άγιοι Ανάργυροι
- Ο Άγιος Μόδεστος
- Ο Άγιος Ιωάννης ο ελεήμων
- Η Αγία Αικατερίνη
Στην κάτω σειρά υπάρχουν 16 εικόνες που χρονολογούνται ανάμεσα στο 1868 και 1870. Ανάμεσά τους απεικονίζονται :
- Η Βαϊοφόρος
- Το γενέθλιο της Θεοτόκου
- Η Βάπτιση του Χριστού
- Ο Χριστός ιώμενος τον τυφλό
- Η Υπαπαντή
- Ο Άγιος Γεώργιος και ο Άγιος Δημήτριος
Μέσα σε λεπτό γείσο αναπτύσσεται άμπελος ζωγραφισμένη και ενδιάμεσα μετάλλια που εικονίζουν το Χριστό και τους Αποστόλους.
Οι δεσποτικές εικόνες :
- Οι Άγιοι Πέτρος και Παύλος εικονίζονται να κρατούν την εκκλησία και κλειστά βιβλία, για να δηλωθεί το συγγραφικό τους έργο.
- Ολόσωμος Άγιος Γεώργιος, έργο του Ιωάννου εκ Λιτοχώρου με χρονολογία 1866. Ο Άγιος εικονίζεται ως νέος ρωμαίος στρατιωτικός με θώρακα, κοντό χιτώνα, περικνημίδες και χλαμύδα. Στο αριστερό του χέρι κρατά σταυρό, που δεικνύει το μαρτύριο και στο δεξί κλωνάρι δάφνης, που δεικνύει τον θρίαμβο της πίστης. Τον Άγιο πλαισιώνουν 16 σκηνές από το βίο, τα θαύματα και το μαρτύριό του.
- Η Παναγία βρεφοκρατούσα του 1869
- Χριστός ευλογών και αυτό έργο του 1869.
- Ο Άγιος Ιωάννης ο Πρόδρομος με φτερά και σταυρό που τον περιτρέχει ταινία με επιγραφή.
- Ο Άγιος Δημήτριος παριστάνεται ως έφιππος ρωμαίος στρατιωτικός. Φαίνεται να κατατροπώνει τον Λιαίο. Αξίζει να επισημανθεί η παρουσία του Αγίου Διονυσίου του εν Ολύμπω σε μικρότερη κλίμακα να κάθεται στο άλογο, πίσω από το μεγαλομάρτυρα.
Τα θωράκια του τέμπλου εικονίζουν ζωγραφισμένα εξαπτέρυγα και είναι 6. Όπως φαίνεται από μια μικρή απόπειρα καθαρισμού, το τέμπλο έφερε γραπτή διακόσμηση.
Στον βόρειο τοίχο του ναού βρίσκεται περίτεχνο προσκυνητάρι με τη θαυματουργή εικόνα του Αγίου Γεωργίου του 1863. Διακρίνεται ο Άγιος σε λευκό άλογο να σκοτώνει το δράκοντα. Επίσης πίσω από τον Άγιο στο άλογο κάθεται ένα νεαρό αγόρι. Η σκηνή προέρχεται από αφήγηση σχετικού θαύματος, κατά το οποίο ένα παιδί που αιχμαλωτίστηκε από τους Βουλγάρους, επέστρεψε στους γονείς του με τη βοήθεια του Αγίου. Την κεντρική σκηνή την πλαισιώνουν 16 σκηνές από το βίο του Αγίου.
Υπάρχουν και άλλες φορητές εικόνες στο ναό, που παριστάνουν τον Άγιο ως δρακοκτόνο. Το προσφιλές αυτό θέμα συνδυάζεται και με τις ελπίδες του έθνους μας κατά την περίοδο της τουρκοκρατίας, που βλέπει τον Αϊ Γιώργη ως των «αιχμαλώτων ελευθερωτή» και προετοιμάζεται πνευματικά για τη στιγμή της εθνεγερσίας.
ΤΟ ΠΑΝΗΓΥΡΙ – ΠΑΡΑΔΟΣΕΙΣ – ΘΑΥΜΑΤΑ
Στη γιορτή του Αγίου Γεωργίου 23 Απριλίου, συρρέουν προσκυνητές απ’ όλο το νομό, πραγματοποιείται μεγάλο πανηγύρι και γίνεται η περιφορά της θαυματουργού εικόνας και των Τιμίων Λειψάνων του Αγίου Γεωργίου.
Υπήρχε η συνήθεια την παραμονή της γιορτής του Αγίου μετά τον εσπερινό, οι προσκυνητές να περνούν τη νύχτα τους στην εκκλησία και συνήθιζαν να τοποθετούν ένα δοχείο νερό στην αυλή για να ξεδιψάσει το άλογο του αγίου. Γέροντες του χωριού αφηγούνται πως το βράδυ, πριν από την εορτή του Αγίου, άκουγαν τα πέταλα του αλόγου να κτυπούν στις πλάκες της αυλής.
Όταν η γιορτή του Αγίου έπεφτε τη δεύτερη μέρα του Πάσχα η λειτουργία γινόταν στο μοναστήρι. Μετά το πέρας της Θείας Λειτουργίας οι προσκυνητές σκορπιζόταν στο δάσος που περιέβαλε το μοναστήρι και γλεντούσαν κάτω από τις φτελιές και τις βελανιδιές. Οι κτηνοτρόφοι της περιοχής έσφαζαν τον «αγιωργίτη», εκλεκτό ζώο ως αφιέρωμα για τον εορτασμό. Μετά από την απαλλοτρίωση της περιουσίας του μοναστηριού, την κοπή του δάσους για να γίνει καλλιεργήσιμη γη και τον περιορισμό του μοναστηριού σε λίγη έκταση, η ζωντάνια του πανηγυριού περιορίστηκε.
Τέλος αναφέρονται θαυματουργικές ιάσεις σε ψυχικά ασθενείς, σε κάποια παράλυτη γυναίκα, σε τυφλό παιδί. Ο Άγιος Γεώργιος ως «ασθενούντων ιατρός» προστάτευε τους πιστούς.
ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ – ΔΙΚΤΥΟΓΡΑΦΙΑ
- Αθανάσιου Νικολαίδη, Κορινός, Χθες και σήμερα, Κορινός 2009
- Πρωτοπρεσβύτερου Θωμά Αχ. Τσουλιά, Το ιστορικό μοναστήρι του Αγίου Γεωργίου Κορινού Πιερίας, Κατερίνη 2008
- Η μονή Αγίου Γεωργίου Κορινού, συμμετοχή του Γυμνασίου Κορινού στο 3ο μαθητικό συνέδριο τοπικής ιστορίας, Νοέμβριος 2014
- http://www.imkitrous.gr/monastiria.aspx
- http://imado.gr/monastery/
Αφήστε το σχόλιο σας στο "Στη Μονή Αγίου Γεωργίου Κορινού!"