Για τον εορτασμό της εθνικής επετείου της 28ης Οκτωβρίου, μαθητές και μαθήτριες του σχολείου μας υπό την καθοδήγηση των υπεύθυνων καθηγητριών μας παρουσίασαν ένα αξιόλογο, ποικίλο, γεμάτο εικόνες, ήχους και συγκίνηση πρόγραμμα. Τους ευχαριστούμε γι’ αυτό.
Σε αυτό το άρθρο σας παραθέτουμε το δραματοποιημένο χρονικό, που διδάχτηκαν και ερμήνευσαν τα παιδιά μας και το οποίο μας παραχώρησε η εκπαιδευτικός κ. Σάρκου Αικατερίνη. Την ευχαριστούμε γι’ αυτό.
Μια ιστορία της αντίστασης
Διασκευή: Αικατερίνη Σάρκου
Αφηγήτρια
Πέρασαν πολλά χρόνια από εκείνη τη βραδιά αλλά τη θυμάμαι σα να’ναι τώρα. Ποτέ δε θα ξεχάσω τη μορφή της Ανθούλας. Ήταν 17 χρονών. Είχε τα γενέθλια της κι είχαμε ξενυχτήσει όλο το βράδυ. Είχε μείνει στο σπίτι μου. Το προηγούμενο απόγευμα μας είχαν κλείσει στα σπίτια μας από τις 7:00. Βλέπετε, κάτι θα είχανε μάθει για τη διαδήλωση της επόμενης μέρας και παίρναν τα μέτρα τους.
Στο υπόγειο, είμαστε μαζεμένες έξι κοπέλες. Ανάμεσα μας και η Ανθούλα, μικρότερη όμως.
Δέσποινα: Εσύ Ανθούλα, δεν θα κατέβεις στη διαδήλωση.
Ανθούλα: Μα γιατί; Αφού το θέλω πολύ.
Αντιγόνη: Συμφωνώ με τη Δέσποινα. Καλύτερα να μείνεις εδώ.
Ανθούλα: Δε θα μ’ εμποδίσει κανείς. Θέλω κι εγώ να προσφέρω στον αγώνα.
Δάφνη: Όχι, Ανθούλα, κορίτσια σαν κι εσένα, είναι πολύτιμα. Έχεις περισσότερα πράγματα να προσφέρεις στο Πανεπιστήμιο παρά να κατέβεις στο πεζοδρόμιο.
(Ακούγονται γρήγορα βήματα· σιωπή.)
Αντιγόνη: άρχισε η γερμανική περίπολος. Σβήστε το κερί!
(Απομακρύνονται τα βήματα)
Δάφνη: Σσς… ακούστε, άλλαξε ο σκοπός. Του καινούργιου τα βήματα είναι πιο ανάλαφρα. Σίγουρα, αυτός είναι Αυστριακός και θα χόρευε πολύ ωραίο βαλς.
Ανθούλα: Λάθος. Γερμανός είναι.
Δέσποινα: Κοιμηθείτε και μια σταλιά… Αύριο, μας περιμένει μια δύσκολη μέρα.
(Ξημερώνει)
Αντιγόνη: Ετοιμαστείτε, γρήγορα, έχουμε ραντεβού με τους διαδηλωτές.
Δάφνη: Χρόνια Πολλά Ανθούλα, για τα γενέθλια σου!
Δέσποινα: Μακάρι, να δώσει ο Θεός να γιορτάσουμε του χρόνου τα γενέθλια σου, ελεύθεροι στο Σύνταγμα.
Αντιγόνη: Ανθούλα, φέρε μου τις προκηρύξεις. Και τη γερμανική εφημερίδα να βάλω για καμουφλάζ πάνω από τη τσάντα μου.
Ανθούλα: Πήγαινε τώρα, θα αργήσεις, πολύ καθυστερείς.
Αντιγόνη: Γιατί τόση βιασύνη να με στείλεις στη διαδήλωση; Βιάζεσαι, να με ξεπαστρέψουν; (περιπαιχτικά).
Ανθούλα: (Γελάει) Εμάς, δε μας πιάνει βόλι, κάνει γκελ πάνω στα νιάτα μας!
Δάφνη: Άντε, να μαγειρέψεις κάτι, να φάμε το μεσημέρι, γιατί θα γυρίσουμε πεινασμένες σαν λύκοι.
Αφηγήτρια
Κόντευε μεσημέρι. Ο κόσμος πλημμύριζε παντού. Μερμήγκιαζαν οι δρόμοι. Από την Ομόνοια έως το Σύνταγμα, ηχούσε ο Εθνικός Ύμνος. Η καρδιά μας θορυβούσε… κι άξαφνα…
Ανώνυμη φωνή: Έρχονται κατεβαίνουν τα τανκς. Προφυλαχθείτε…
Αφηγήτρια
Το πλήθος πυκνώνει. Ριπές πυροβόλου ακούγονται. Η στιγμή είναι κρίσιμη. Δεν πρέπει να οπισθοχωρήσουμε. Η διαταγή έρχεται.
Ανώνυμη φωνή: Προχωρήστε, προχωρήστε.
Αφηγήτρια
Οι δρόμοι κενώνονται, τα πεζοδρόμια πήζουνε. Τα τανκς προχωρούν. Οι στρατιώτες του Γ΄ Ράιχ, θαρρείς και παρελαύνουν με τα πολυβόλα τεταμένα παντού.
Ανώνυμη φωνή: Μη φεύγετε… Ζήτω το έθνος!
Αφηγήτρια
Κι άξαφνα… Εκεί, Ομήρου και Ακαδημίας, ένα τρελό κοριτσίστικο κεφάλι με ανεμισμένα στον ήλιο τα μαλλιά, βγάζει το μαύρο γοβάκι της και φωνάζει.
Ανθούλα: Ακολουθείστε, όσοι έχετε καρδιά ( κρατάει γαρίφαλο).
Πίσω της φωνάζουν .
Α: Ανθούλα, προσοχή, γύρνα πίσω!
Β: Ανθή, πρόσεχε, στάσου!
Αφηγήτρια
Ολόκληρη, ένα κόκκινο πατημένο λουλούδι από τις τροχαλίες του τανκς, που προχωρεί αργά, χαράζοντας με το αίμα της την πορεία του.
Χρονικό της Εθνικής Αντίστασης. Η νεολαία στην Αντίσταση (βίντεο) [πηγή: Ψηφιακό Αρχείο της ΕΡΤ]
