Ο Αντρέας Τσολιάνης, γνωστός και ως ο καλύτερος ποδοσφαιριστής που έχει υπάρξει ποτέ, γεννήθηκε στην Σάμο της Ελλάδας, από τον κύριο Νίκο Τσολιάνη και την κυρία  Μαρία Φοτιστικού. Μεγάλωσε στην πόλη της Σάμου. Ο Αντρέας ήταν το πρώτο παιδί της οικογένειας Τσολιάνη.

Ως παιδί είχε δύο ψευδώνυμα: «πασαδόρος» και «σκόρερ ». Η οικογένειά του τού έδωσε το παρατσούκλι «πασαδόρος». Ο μπαμπάς του, επίσης γνωστός ως Τσολιάνης, θεωρήθηκε από πολλούς ως πολεμιστής στο γήπεδο. Ήταν πραγματικά ένας γενναίος ποδοσφαιριστής. Στον ελεύθερό του χρόνο, δεν παρέλειπε να παίζει ποδόσφαιρο με τον Αντρέα. Πατέρας και γιος απολάμβαναν πάντοτε το αγαπημένο τους παιχνίδι.

Όσο για το ψευδώνυμο «σκόρερ», προερχόταν από τους συμμαθητές του στο σχολείο. Ο Αντρέας γενικά ήταν ο χαρούμενος τύπος που δε θα τον πείραζε οι φίλοι να τον ενοχλούν και να τον κοροϊδεύουν στο σχολείο. Θα χαμογελούσε ακόμα και όταν τον ενοχλούσαν. Ωστόσο, υπήρχαν όρια, τα οποία οι άλλοι αγνοούσαν. Αυτοί οι φίλοι του εκμεταλλεύτηκαν την κακή προφορά του.

Κάποια μέρα στο σχολείο, ο Αντρέας κλήθηκε να προφέρει το όνομα του αγαπημένου του τερματοφύλακα της περιοχής (Γιάννης Κουλουράκης). Ο λανθασμένος τρόπος του να προφέρει το όνομα (Γιάννης Κουκουράκης) έκανε τους συμμαθητές του να τον χλευάζουν. Ως εκ τούτου, αποφάσισαν να του δώσουν το παρατσούκλι «σκόρερ» κοροϊδευτικά με ελάχιστη γνώση για τις μελλοντικές επιδόσεις του στην ποδοσφαιρική κοινότητα. Στην πραγματικότητα, οι συμμαθητές του δεν ήξεραν ποτέ ότι ήταν ένα χρυσό όνομα. Το όνομα δόθηκε από ένα αστείο. Ένα όνομα που έγινε το μεγαλύτερο, ίσως το σπουδαιότερο από την πλειοψηφία των ονομάτων που γνώρισε ποτέ ο κόσμος.

Έπειτα από χρόνια σε μία συνέντευξη, ο Αντρέας είπε ότι το όνομα ήταν αρχικά για τα σκουπίδια, ένα παιδικό ψευδώνυμο, το οποίο δεν του άρεσε. Όταν ρωτήθηκε γιατί, αυτό ήταν που δήλωσε: «Δεν ήταν ένα ψευδώνυμο που ήθελα ως παιδί. Όταν άρχισαν να με αποκαλούν «σκόρερ» δεν το ήθελα. Νόμιζα ότι ήταν όνομα σκουπιδιών. Τώρα το βλέπετε ακόμη και στη Βίβλο. Στα ελληνικά «σκόρερ» είναι αυτός που βάζει γκολ. Τότε όταν κάποιος έλεγε, «Γεια, σκόρερ», θα φώναζα πίσω του και θα θύμωνα. Σε μια περίπτωση χτύπησα έναν συμμαθητή εξαιτίας αυτού και «κέρδισα» μια αποβολή δύο ημερών. Αυτό, παρά τις προβλέψεις μου, δεν είχε το επιθυμητό αποτέλεσμα. Άλλα παιδιά συνειδητοποίησαν ότι με ενοχλούσε και έτσι άρχισαν να με αποκαλούν «σκόρερ» ακόμη περισσότερο. Τότε συνειδητοποίησα ότι δεν ήταν στο χέρι μου αυτό που μου έλεγαν. Τώρα μου αρέσει το όνομα – αλλά τότε με έκανε να νιώθω άσχημα».

Νικόλαινας Νίκος Β2

Ο Αντρέας Τσολιάνης άρχισε το ποδόσφαιρο σε ηλικία μόλις πέντε ετών στις ακαδημίες παίδων, στο μέρος όπου γεννήθηκε. Στα δεκαεπτά του χρόνια τον ανακάλυψε ένας κυνηγός ταλέντων, ο οποίος τον έστειλε να παίξει επαγγελματικά στην πρώτη του ομάδα, τον Πανιώνιο.

Ο κυνηγός ταλέντων στην πρώτη τους συνάντηση του έκανε την πρόταση:

- Αγόρι μου είσαι ταλέντο, σε θέλω στην ομάδα μου, θα ήθελες να σου κάνουμε το πρώτο επαγγελματικό συμβόλαιο στην ομάδα μας;

- Θα ήθελα πολύ να συνεργαστούμε και σας υπόσχομαι ότι δεν θα το μετανιώσετε που με διαλέξατε για την ομάδα, απάντησε με ενθουσιασμό ο Αντρέας.

Dauti Angjelo B2

Το 1998 η ομάδα του κατέκτησε το πρωτάθλημα Ελλάδος, το πρώτο τρόπαιο του Αντρέα Τσολιάνη. Το 2002 πήρε μεταγραφή σε άλλη ομάδα, τον Ερμή. Σε αυτή την ομάδα έμεινε για πέντε ολόκληρα χρόνια. Το 2006 πήρε το κύπελλο Ελλάδος και βγήκε πρώτος σκόρερ της χρονιάς με δώδεκα γκολ συνολικά.

Τότε, ο προπονητής του Αντρέα, τον πλησίασε και του είπε με μεγάλη χαρά:

-Αντρέα θα γίνεις πολύ σπουδαίος παίκτης και θα γράψεις ιστορία!

Και ο Αντρέας απάντησε με ταπεινότητα, σεβασμό και αυτοπεποίθηση:

-Ευχαριστώ προπονητή μου, για τα καλά σας λόγια. Είμαι σίγουρος ότι θα τα καταφέρω.

Αργότερα, το 2008,  τον πήρε η Εθνική Ελλάδος στη οποία είχε τη θέση του κέντρου, για να παίξει στο Μουντιάλ. Η Εθνική κατάφερε να φτάσει στον τελικό και να πάρει το κύπελλο στο οποίο ο Αντρέας αναδείχθηκε κορυφαίος σκόρερ του αγώνα!

Σίβι Αλέξανδρος Β3

Τέλος, ο Αντρέας ξαναγύρισε στον Πανιώνιο μέχρι το τέλος της καριέρας του, το 2012 τότε που έπαιξε τον τελευταίο του αγώνα σκοράροντας τέσσερα γκολ.

Ο προπονητής του Αντρέα, συγκινημένος, του είπε:

-Θυμάσαι, Αντρέα, αυτά τα λόγια που σου είχα πει κάποτε; Έγιναν πραγματικότητα… Είσαι πλέον γραμμένος στην ιστορία του ποδοσφαίρου ως ο καλύτερος παίκτης που έχει πατήσει σε γήπεδο!

-Ευχαριστώ προπονητή, με συγκινείτε με τα πολύ ωραία λόγια σας, άλλα χωρίς εσάς δεν θα ήμουν ένας κορυφαίος παίκτης, αποκρίθηκε ο Αντρέας φανερώνοντας την ευγνωμοσύνη του στο δάσκαλό του.

Dauti Angjelo B2

Τελικά, μετά από δύο χρόνια ξαναγύρισε στην παλιά του ομάδα ως προπονητής για δέκα χρόνια. Εκεί έτυχε να συναντήσει και πάλι κάποιους από τους παλιούς του συμμαθητές, των οποίων τα παιδιά επρόκειτο να προπονήσει! Οι παλιοί του συμμαθητές ήταν πλέον μεγάλοι θαυμαστές του. Όμως, ο πραγματικός σκοπός της επιστροφής του Αντρέα στα γήπεδα ήταν να διδάξει στους νέους παίκτες και στα μικρά παιδιά το να αγαπάνε αυτό που κάνουν και να πιστεύουν στον εαυτό τους και όποτε βρίσκουν δυσκολίες να μην τα παρατάνε και να προσπαθούν μέχρι τέλους.

 

ΣΥΝΤΑΚΤΕΣ: Μαυρατζώτης Γιάννης, Μώρος Ξενοφών, Σίβι Αλέξανδρος, Σιδηρόπουλος Σίμος (Β3)

ΕΞΩΦΥΛΛΟ: Κανέλλης Παναγιώτης (Γ1)