Τι όμορφα που είναι εδώ πέρα,

τα παιδιά μου από κάτω με καμαρώνουν,

με βλέπουν και θαμπώνουν∙

την ηρεμία μου βρίσκω στον αέρα.

 

Τα βλέπω από κει ψηλά,

περνάει γρήγορα ο καιρός

και μαθαίνουμε ποιος είναι αυτός

-καταλαβαίνω- τους λείπω αρκετά.

 

Ταξίδι μακρινό έφυγα,

άφησα κάτι ταλαιπωρημένος

και τα παιδιά μου πίσω ξέχασα…

 

Κανόνας είναι ο παράδεισος,

επιλογή της φύσης

και εσύ διαλέγεις για το τι θα κατακτήσεις!

 

ΣΥΝΤΑΚΤΕΣ: Ζωή Λιάκου, Διαμαντής Μαρούπας, Ρενάτα Πέρρου, Γιώργος Ταμβακολόγος (Β3)

ΕΞΩΦΥΛΛΟ: Ανδρομάχη – Παναγιώτα Δάνου (Β1)