Θέατρα με την πρώτη έννοια υπήρχαν από τα παλιά χρόνια και ήταν στενά δεμένα με την θρησκεία.Στην αρχή δεν υπήρχαν ιδιαίτεροι χώροι για τις παραστάσεις, γι’αυτό διάλεγαν μια τοποθεσία κατάλληλη πάντα στο ύπαιθρο. Γύρω γύρω στέκονταν οι θεατές που παρακολουθούσαν την παράσταση. Επίσης, τα θέατρα κατασκευάζονταν σε κάποια πλαγιά ενός λόφου για να έχουν οι θεατές την ικανότητα να παρακολουθούν εύκολα.

Στον πέμπτο αιώνα π Χ χτίστηκαν πέτρινα θέατρα που στις πρώτες θέσεις προσθέτονταν κάποια ειδώλια για τους επίσημους  θεατές όπως τους άρχοντες και τους ιερείς. Οι υποκριτές ήταν πάντα άντρες οι οποίοι φορούσαν ειδικές στολές για να φαίνονται ψηλότεροι και κάποιοι που έπαιζαν γυναικείους ρόλους εκτός από την στολή φορούσαν και μάσκες.

Οι παραστάσεις άρχιζαν νωρίς το πρωί και πολλές φορές τελείωναν αργά την νύχτα.Το εισιτήριο ήταν φτηνό  αλλά όσοι πολίτες δεν είχαν να πληρώσουν έδινε η πολιτεία τα χρήματα που αντιστιχούσαν επειδή θεωρούσαν το θέατρο όχι μόνο ευχαρίστηση αλλά ένα από τα καλύτερα κέντρα διαπαιδαγώγησης.

Τα σημαντικότερα θέατρα που σώζονται μέχρι σήμερα είναι : το θέατρο της Επιδαύρου που χωρούσε 14.000 θεατές , το θέατρο της Δωδώνης που χωρούσε 17.000 θεατές και το θέατρο του Ηρωδείου που χωρούσε 4.500 θεατες.

ΓΡΑΦΕΙ Ο ΝΙΚΟΣ

ΑΠΟ ΤΟΥΣ «ANOrYMOUS»