Ανέκαθεν και διαχρονικά, τον άνθρωπο τον απασχολεί η επιλογή του επαγγέλματος που θα ακολουθήσει καθώς, αυτονοήτως, αυτή θα καθορίσει και άλλες προσωπικές επιλογές και διαδρομές ζωής. Ως κριτήρια για αυτήν, θέτει, κατά κύριο λόγο, την επιθυμία του να ασκεί ένα συγκεκριμένο επάγγελμα και τη συνακόλουθη χαρά που θα αντλεί από αυτό, καθώς και τη δυνατότητα βιοπορισμού του και, γιατί όχι, ευπορίας.
Στο διάβα του χρόνου, πολλά επαγγέλματα έχουν χαθεί και πολλά έχουν αναδυθεί, ακολουθώντας την εξέλιξη, την πρόοδο και τις ανάγκες, κάθε φορά, της κοινωνίας.
Έτσι, επαγγέλματα όπως ο νερουλάς, ο γαλατάς, ο ομπρελάς, ο ντελάλης, ο μυλωνάς, ο καρβουνιάρης, ο δερματάς, ο αχθοφόρος (χαμάλης), ο καρεκλάς, ο γανωτής (καλαντζής), ο σαμαράς, ο πεταλωτής (αλμπάνης), ο αγωγιάτης (κιρατζής), ο αλετράς, ο λούστρος, ο καστανάς, ο παγωτατζής, ο πραματευτής, ο ράφτης, ο καλαθάς, ο παπλωματάς, αλλά και η υφάντρα, η κεντήστρα, η μανταρίστρα, η ΄΄πρακτική΄΄ (μαία ή γνώστρια πρακτικών πρώτων βοηθειών με γιατροσόφια) και τόσα άλλα, είτε έχουν περιοριστεί και ασκούνται από ολιγάριθμους/ες εκπροσώπους τους, είτε έχουν χαθεί ολότελα. Αντιθέτως, έχουν εμφανιστεί επαγγέλματα υψηλής εξειδίκευσης σε όλους τους επαγγελματικούς χώρους και, τελευταία, στον χώρο της τεχνολογίας.
Στο πλαίσιο του αφιερώματος στα επαγγέλματα & στον επαγγελματικό προσανατολισμό των σημερινών νέων, ακολουθεί μια έρευνα της Αγγελιδάκη Μαρίζας για τον επαγγελματικό προσανατολισμό, την επιλογή επαγγέλματος και το συνακόλουθο αυτών άγχος καθώς και συνεντεύξεις που έλαβαν η Πιτροπάκη Σταματίνα, η Τζουανάκη Μαρίνα, η Δαμιανάκη Αντωνία, η Βαλεργάκη Ελευθερία και η Βούρου Τζίνα από εργαζόμενες/ους σε διάφορους επαγγελματικούς χώρους, οι απόψεις και τα βιώματα των οποίων μπορούν να λειτουργήσουν καθοδηγητικά για την επαγγελματική επιλογή των νέων.
Ευχαριστούμε θερμά για τη συνδρομή τους στη συγγραφή αυτού του αφιερώματος τις/τους: κ. Λουκάκη Μαριάνθη, εκπαιδευτικό δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης – χημικό, κ. Φαρσάρη Μαρίνα, δασκάλα χορού, κ. Πανταζή Λάμπρο, ελεύθερο επαγγελματία – λογιστή, τον κ. Βούρο Ιωάννη, επιχειρηματία – CEO εταιρείας και τον κ. Τσακίρη Νικόλαο, αξιωματικό της Πολεμικής Αεροπορίας ε.α & κυβερνήτη στην Πολιτική Αεροπορία.
ΕΡΕΥΝΑ: Επαγγελματικός προσανατολισμός των νέων: εξωτερικοί παράγοντες και άγχος
Με αφορμή το άγχος που παρατήρησα ότι υπάρχει σε εμάς, τους νέους και τις νέες, τον τελευταίο καιρό, λόγω των αποφάσεων που πρέπει να λάβουμε σχετικά με την κατεύθυνση αρχικά, και το επάγγελμα, στη συνέχεια, που θα ακολουθήσουμε, αποφάσισα να διεξάγω μία, σχετική με αυτό, έρευνα. Στην έρευνα αυτή, που διεξήχθη τον μήνα Φεβρουάριο του 2024, συμμετείχαν μαθητές/τριες των δύο πρώτων τάξεων του Σχολείου μας. Συγκεκριμένα, 159 μαθητές και μαθήτριες της Α’ & Β΄ τάξης, απάντησαν σε ηλεκτρονικό ερωτηματολόγιο 10 ερωτήσεων, κατά τη διάρκεια του μαθήματος της Πληροφορικής.
Με βάση τις δοθείσες απαντήσεις, μπόρεσα να εξάγω τα ακόλουθα συμπεράσματα:
Το 54,1% των μαθητών/τριών φοιτούν στην Α΄ τάξη ενώ το 45,9% στη Β΄.
Το 28,9% των μαθητών/τριών σκέφτεται να επιλέξει/έχει επιλέξει την κατεύθυνση (προσανατολισμό) Ανθρωπιστικών Σπουδών, το 28,3% τη Θετική, το 25,2% την Υγείας ενώ το 17,7% την κατεύθυνση Οικονομίας και Πληροφορικής.
Στην ερώτηση «ποιοι παράγοντας επηρέασαν την επιλογή σου», το 79% απάντησε προσωπικά ενδιαφέροντα, το 47,9% η επαγγελματική αποκατάσταση, το 17,6% η οικογένεια, το 3,8% διάφορα στερεότυπα ενώ το 1,3% συμμαθητές/τριες.
Στην ερώτηση «πόσο πιστεύεις ότι η επιλογή σου επηρεάστηκε/ενδέχεται να επηρεαστεί από εξωτερικούς παράγοντες; », το 29,6% δήλωσε ότι επηρεάστηκε λίγο, το άλλο 29,6% ότι επηρεάστηκε μέτρια, το 23,3% καθόλου, ενώ το 11,3% και το 6,3% αρκετά και πολύ αντίστοιχα.
Στην ερώτηση « πόσο σίγουρος/η είσαι για την επιλογή σου; » το 36,5% απάντησε αρκετά, το 21,4% πολύ, το 18,2% μέτρια ενώ το 15,1% και το 8,8% λίγο και καθόλου αντίστοιχα.
Το 23,9% δήλωσε ότι η λήψη αυτής της απόφασης τους προβλημάτισε αρκετά, το 22% μέτρια, το άλλο 22% λίγο, το 16,4% καθόλου, ενώ το 15,7% πολύ.
Στην ερώτηση « πόσο πιθανό θεωρείς να αναθεωρήσεις την απόφασή σου; », το 31,4% δήλωσε λίγο, το 30,8% δήλωσε καθόλου, το 19,5% μέτρια, ενώ το 11,9% και το 6,3% αρκετά και πολύ αντίστοιχα.
Στην ερώτηση «είχες αρκετή βοήθεια και καθοδήγηση στη λήψη της απόφασης αυτής από το σχολείο; », το 81,8% απάντησε όχι και το υπόλοιπο 18,2% ναι.
Στην ίδια ερώτηση αλλά για τον ρόλο της οικογένειας, αυτήν τη φορά, το 73% πιστεύει ότι έλαβε αρκετή βοήθεια και καθοδήγηση στη λήψη της απόφασης, ενώ το 27% όχι.
Στην ανοικτού τύπου ερώτηση « τι θεωρείς ότι θα έπρεπε να κάνει το σχολείο, ώστε η απόφαση αυτή να γίνει λιγότερο δύσκολη και αγχωτική;», οι περισσότεροι μαθητές/ριες έδωσαν απαντήσεις, του τύπου: να διεξάγονται τεστ επαγγελματικού προσανατολισμού και ενημερωτικά σεμινάρια σχετικά με σχολές και επαγγέλματα και να διοργανώνονται διδακτικές επισκέψεις σε Πανεπιστήμια, ώστε να διερευνούν καλύτερα τις επιλογές τους και να λαμβάνουν συμβουλές από ειδικούς.
Τέλος, στην επιλογή επαγγέλματος το 32,1% θεωρεί πιο σημαντικό το ενδιαφέρον για το επάγγελμα, το 60,4% την αποκατάσταση και τον μισθό, ενώ το υπόλοιπο ποσοστό το ωράριο ή όλα τα παραπάνω.
Συνοψίζοντας:
Το μεγαλύτερο ποσοστό των μαθητών/τριών έχει επιλέξει/θα επιλέξει τον προσανατολισμό Ανθρωπιστικών Σπουδών και έπειτα αυτόν των Θετικών Σπουδών, απόφαση στην οποία οδηγήθηκαν περισσότερο από τα προσωπικά τους ενδιαφέροντα αλλά και την επαγγελματική αποκατάσταση που θα έχουν αργότερα.
Επίσης, παρατηρήθηκε, ότι οι περισσότεροι/ες επηρεάστηκαν στην επιλογή τους λίγο ή μέτρια από εξωτερικούς παράγοντες και οι περισσότεροι/ες είναι σίγουροι/ες για την επιλογή τους. Αρκετοί/ές προβληματίστηκαν πολύ/αρκετά σχετικά με αυτήν αλλά σε μεγαλύτερο ποσοστό η απόφαση της επιλογής ελήφθη ευκολότερα.
Αξίζει να σημειωθεί, ότι ενώ οι περισσότεροι/ες δηλώνουν ότι έλαβαν αρκετή βοήθεια από την οικογένειά τους, ως ελάχιστη δηλώνεται η καθοδήγηση από το σχολείο, το οποίο πιστεύουν ότι υπολείπεται ενημέρωσης σε θέματα επαγγελματικού προσανατολισμού. Ταυτόχρονα προτείνουν αρκετές δράσεις που οφείλει να αναλάβει το σχολείο, ώστε η διαδικασία της επιλογής προσανατολισμού αλλά και επαγέλματος να καταστεί λιγότερο αγχωτική.
Τέλος, πιο σημαντικό στην επιλογή επαγγέλαματος οι μαθητές/τριες θεωρούν την αποκατάσταση & τον μισθό, έπειτα το προσωπικό τους ενδιαφέρον για αυτό και ακολούθως το ωράριο ή/και όλα τα παραπάνω.
Ευχαριστούμε θερμά την κ. Αργύρη Δήμητρα & τον κ. Σταματάκη Στυλιανό, εκπαιδευτικούς Πληροφορικής του Σχολείου μας, για τη συνδρομή τους στην υλοποίηση της έρευνας.
Αγγελιδάκη Μαρίζα
https://employ.edu.gr/ti-einai-o-epaggelmatikos-prosanatolismos/
Συζητώντας για επαγγέλματα
Συνέντευξη του κ. Πανταζή Λάμπρου
Π.Σ. : Ποιο είναι το επάγγελμά σας;
Π.Λ. : Είμαι λογιστής. Έχω λογιστικό γραφείο, είμαι ελεύθερος επαγγελματίας
Π.Σ. : Με ποια κριτήρια το επιλέξατε;
Π.Λ.: Τη λογιστική την επέλεξα επειδή επηρεάστηκα τον θείο μου, που ήταν λογιστής , τον είχα σαν μέντορά μου, τον μιμήθηκα. Από νωρίς κατάλαβα ότι μου αρέσει. Από πέντε χρονών ήθελα να γίνω λογιστής. Μ’ άρεσε να γράφω νούμερα, μ’ άρεσε η αριθμητική, μ’ άρεσαν τα μαθηματικά, μ’ άρεσε να βλέπω τα οικονομικά, να κανονίζω χρήματα, πώς θα κάνω πληρωμές, πώς θα κάνω τις πράξεις, πώς θα βοηθήσω μια επιχείρηση να αναπτυχθεί. Μ’ άρεσε από μικρός και έτσι το επέλεξα
Π.Σ. : κ. Πανταζή, ποιες σπουδές ακολουθήσατε;
Π.Λ.: Τ.Ε.Ι. Λογιστικής
Π.Σ. : Ποιες προοπτικές εξέλιξης έχετε στο επάγγελμά σας;
Π.Λ.: Έχει αναπτυχθεί η δουλειά μου πάρα πολύ. Ξεκίνησα μετά το Τ.Ε.Ι., σαν μισθωτός. Μετά σιγά σιγά άνοιξα ταυτόχρονα και δικό μου λογιστικό γραφείο και άρχισα να συνεργάζομαι με κάποιους πελάτες τα απογεύματα. Τώρα, αυτή τη στιγμή, πιστεύω ότι έχω φτάσει σε ένα καλό σημείο. Έχω ένα δικό μου λογιστικό γραφείο με 4 συνεργάτες. Εγώ είμαι ο λογιστής που βάζει την υπογραφή. Έχω καλή εξέλιξη τα τελευταία χρόνια, και, ανάλογα το πώς πηγαίνει η οικονομία και με το τι έρχεται μπροστά στο μέλλον, θα ήθελα να μεγαλώσω το Γραφείο και να έχω, αν μπορούσα, και 10 συνεργάτες Εξαρτάται όμως από την οικονομία της χώρας και του τόπου. Στόχος είναι να φέρω μεγαλύτερους πελάτες στο Γραφείο. Να έρθουν λόγω της καλής δουλειάς που κάνουμε, λόγω της φήμης μας, και τα στελέχη να μπορέσουν να στηρίξουν και να μεγαλώσουμε το Γραφείο μας.
Π.Σ. : Πιστεύετε ότι ένας λόγος που συνεχίζετε το επάγγελμά σας είναι οι οικονομικές απολαβές σας;
Π.Λ.: Όχι, εμένα μου αρέσει η δουλειά μου. Εγώ σου είπα και στην αρχή ότι από 5 χρονών ήθελα να γίνω λογιστής. Εμένα μου αρέσει να ασχολούμαι με τις επιχειρήσεις, μου αρέσει να ασχολούμαι με επενδυτικά σχέδια, η παραγωγή ενός προϊόντος, η πώληση, η διάθεση αυτή, η διαδικασία δηλαδή μιας επιχειρηματικής δραστηριότητας, μου αρέσει όλο αυτό. Να είμαι μέσα σε αυτό και να βοηθάω δηλαδή από τη δική μου πλευρά, από το τμήμα της οικονομίας να βοηθάω τα υπόλοιπα τμήματα ώστε μια επιχείρηση να απογειωθεί, να αναπτυχθεί και να γίνει καλύτερη, πιο ανταγωνιστική.
Π.Σ. : Ποιο θα ήταν το μήνυμά σας στους/στις νέους/ες σήμερα; με ποιο κριτήριο θα πρέπει να διαλέξει ο/η νέος/α το επάγγελμά του/της;
Π.Λ.: Πρώτα-πρώτα πρέπει να του/της αρέσει για να μην κουραστεί και σταματήσει. Δεν διαλέγουμε επάγγελμα από τα χρήματα που θα βγάλουμε, πρέπει να μας αρέσει πρώτα. Για να μπορέσουμε να δώσουμε τον καλύτερο μας εαυτό. Αν κάνουμε κάτι που δεν μας αρέσει, ακόμα και καλά να πληρωνόμαστε, κάποια στιγμή κουραζόμαστε. Έτσι πιστεύω. Το πρώτο πράγμα για να επιλέξεις μια δουλειά για το μέλλον σου θα είναι να σου αρέσει. Να σε ιντριγκάρει.
Π.Σ. : Ωραία, πολύ ωραία! Σας ευχαριστώ πολύ!
Πιτροπάκη Σταματίνα
Συνέντευξη της κ. Λουκάκη Μαριάνθης
Π.Σ. : Ποιο είναι το επάγγελμά σας;
Λ. Μ. : Είμαι χημικός. Είμαι εκπαιδευτικός στο 5ο Γενικό Λύκειο Ηρακλείου.
Π.Σ. : Με ποια κριτήρια το επιλέξετε;
Λ. Μ. : Μου άρεσε πολύ το μάθημα όταν το διάβαζα στην Γ΄ Λυκείου. Αυτό ήταν το κριτήριό μου, βασικά. Μου άρεσαν και άλλα μαθήματα, αλλά τα μαθηματικά και η χημεία, με κέρδισαν. Οπότε είπα να πάω στο Χημικό.
Π.Σ. : Ποιες σπουδές ακολουθήσατε;
Λ. Μ. : Σπούδασα στο Χημικό τμήμα στο Πανεπιστήμιο στο Ηράκλειο.
Π.Σ. : Ποιες προοπτικές εξέλιξης έχει κάποιος/α ως χημικός;
Λ. Μ. : Γενικά, κάποιος/α που θα τελειώσει αυτήν τη σχολή, μπορεί να διδάξει σε σχολείο, όπως εγώ. Μπορεί επίσης, σε βιομηχανίες, σε εργοστάσια, είτε σε φαρμακοβιομηχανίες, είτε σε νοσοκομείο, σε χημείο του κράτους. Έχει διάφορες προοπτικές το επάγγελμα.
Π.Σ. : Το επιλέξατε με βάση το οικονομικό;
Λ. Μ. : Όχι, όχι, όχι, όχι. Ποτέ. Όχι, η επιλογή μου ήταν με βάση αυτό, το ότι μου άρεσε το μάθημα όταν το διάβαζα στην Γ΄ Λυκείου. Τότε, όταν τελείωσα εγώ, δεν υπήρχε δυνατότητα να σου εξηγήσει κάποιος. Δεν είχα κάποιον γνωστό να μου εξηγήσει, όταν θα πας στη σχολή τι θα κάνεις μετά από αυτό.
Π.Σ.: Τι προτείνετε στους/στις νέους/ες σήμερα; Με ποιο κριτήριο να επιλέξουν το επάγγελμά τους;
Λ. Μ. : Αυτό που τους αρέσει. Και τα παιδιά μου με ρωτούσαν. Αλλά αυτό που τους αρέσει, ό,τι νιώθουν ότι είναι καλοί και τους αρέσει να το διαβάζουν και να ασχολούνται. Μετά έχεις προοπτική βελτίωσης. Γιατί αν ασχοληθείς με κάτι το οποίο δεν σου αρέσει μόνο και μόνο επειδή έχεις ακούσει ότι οικονομικά είναι καλά, αν δεν το αγαπάς, δεν θα βελτιωθείς να γίνεις καλός στη δουλειά σου και να κάνεις μια ζωή αυτή τη δουλειά.
Π.Σ. : Εμείς γνωρίζουμε ότι ασχολείστε με τη φωτογραφία και τη ζωγραφική. Τι έχετε να μας πείτε πάνω σε αυτό, πώς το ανακαλύψατε;
Λ. Μ. : Λοιπόν, πρώτα ξεκίνησα με τη ζωγραφική. Εντελώς τυχαία, δηλαδή την περίοδο που έμεινα χωρίς δουλειά, έπιασα τα πινέλα της κόρης μου. Ήρθε τυχαία δηλαδή αυτό, αλλά μου άρεσε πάρα πολύ. Όταν ζωγραφίζω, είναι αυτό, ότι είσαι εσύ και τα πινέλα ή εσύ και τα μολύβια σου και βάζεις και τη μουσική σου και ακούς και είσαι αλλού. Και φεύγουν όλα. Και έτσι ξεκίνησα. Τυχαία δηλαδή. Μετά, έχω πάρει μέρος και σε κάποιες εκθέσεις ζωγραφικής. Στα Χανιά, στην Αθήνα και στο Ηράκλειο. Θα πάρω και τώρα σε άλλη μια που θα γίνει το Σεπτέμβριο. Στη Ρόδο που πήγα ασχολήθηκα με τη χαρακτική. Και εκεί ξεκίνησε και η φωτογραφία. Τώρα παίρνω μέρος σε εκθέσεις φωτογραφίας που κάνει ΕΦΕ. Είναι λίγο ο τρόπος του καθενός να χαλαρώσει, είναι ένας τρόπος έκφρασης.
Π.Σ. : Πολύ ωραία. Σας ευχαριστώ πάρα πολύ για το χρόνο σας!
Λ. Μ. : Και εγώ πάρα πολύ
Πιτροπάκη Σταματίνα
Συνέντευξη της κ. Φαρσάρη Μαρίας
Τ.Μ.: Ποιο είναι το επάγγελμά σας;
Φ. Μ.: Είμαι καθηγήτρια κλασσικού και σύγχρονου χορού.
Τ.Μ.: Με ποια κριτήρια επιλέξατε το επάγγελμά σας;
Φ. Μ.: Πάντα ήθελα στη ζωή μου να κάνω ένα επάγγελμα, που δεν θα το βλέπω τόσο σαν επάγγελμα αλλά θα μου είναι περισσότερο σαν χόμπι. Να είναι ευχάριστο για την προσωπική μου ζωή αλλά και για την επαγγελματική μου ταυτόχρονα.
Τ.Μ.: Ποιες σπουδές κάνατε;
Φ. Μ.: Σπούδασα σε γνωστή ιδιωτική επαγγελματική σχολή χορού στην Αθήνα.
Τ.Μ.: Ποιες προοπτικές εξέλιξες πιστεύετε ότι έχει κάποιος/α ως χορευτής/τρια; Τι προτείνετε στους/στις νέους/ες σήμερα;
Φ. Μ.: Αναλόγως τι θέλεις να κάνεις στη ζωή σου. Όλα εξαρτώνται από την παιδεία που έχεις και τις δυνατότητες τεχνικής πάνω στον κλασικό ή στον σύγχρονο χορό, αν αυτό αφορά. Αν θέλεις να βγεις εκτός Ελλάδας και να σπουδάσεις επαγγελματικά, εκεί σου ανοίγονται περισσότεροι ορίζοντες. Στην Ελλάδα είναι λίγο πιο περιορισμένες οι επιλογές. Το κάθε παιδί μπορεί να επιλέξει, περνώντας από το Υπουργείο Πολιτισμού, σε κάποια ιδιωτική σχολή, που αυτό σου δίνει την εξέλιξη να έχεις μια επαγγελματική κατάρτιση σαν χορογράφος ή χορευτής σε κάποιες παραστάσεις ή ομάδες χορού. Μπορείς επίσης να δοκιμάσεις στη Λυρική ή στην Κρατική Σχολή Ορχηστικής Τέχνης. Εκεί σου ανοίγονται περισσότεροι ορίζοντες όπου είναι λίγο πιο δύσκολο να μπεις.
Όσον αφορά τα παιδιά που θέλουν να δοκιμάσουν στο εξωτερικό, που το συνιστώ ανεπιφύλακτα, έχοντας βέβαια τις βάσεις και τη σωστή τεχνική για να ανταπεξέλθουν, έχουν περισσότερες ευκαιρίες, δίνοντας οντισιόν σε επαγγελματικές σχολές του εξωτερικού, είτε μέσω υποτροφίας είτε ιδιωτικά. Σε βοηθούν πολύ και οι ίδιες οι σχολές τελειώνοντας, που βλέπουν τις δυνατότητές σου, οπότε σε παροτρύνουν σύμφωνα με την εξέλιξη που έχεις, είτε στο κομμάτι του σύγχρονου, είτε του μπαλέτου, είτε και στα δύο.
Μπορείς τελειώνοντας από το εξωτερικό να επιστρέψεις στην Ελλάδα βέβαια, αλλά εκεί χρειάζεται επιπλέον πιστοποίηση για να μπορέσεις να διδάξεις ή να χορέψεις.
Τ.Μ. : Σας ευχαριστώ πολύ!
Τζουανάκη Μαρίνα
Συνέντευξη του κ. Ιωάννη Βούρου
Β.Τ. : Ποιο είναι το επάγγελμά σας;
Β. Ι. : Είμαι Οικονομολόγος, CEO της εταιρείας Χ
Β.Τ. : Σε ποιους τομείς μπορεί να δραστηριοποιηθεί ένας CEO;
Β. Ι. : Οι τομείς στους οποίους μπορεί να ασχοληθεί ένας CEO είναι άφθονοι καθώς είναι υποχρέωση του και μέρος των καθηκόντων του να τους επιβλέπει όλους. Μερικοί από αυτούς είναι η παραγωγή, τα χρηματοοικονομικά, η ανάπτυξη και φυσικά οι προμήθειες και οι πελάτες. Οι τομείς αυτοί αντιπροσωπεύονται από στελέχη κατά συνέπεια ο CEO έχει ευθύνη να ελέγχει το κατά πόσο προοδεύει το κάθε project που αναλαμβάνει ο κάθε ένας. Το ίδιο θέμα ισχύει και με τους προμηθευτές, υπάρχουν προβλήματα που πρέπει να λυθούν γρηγορά έτσι ώστε να μην μείνει η παραγωγή πίσω. Ακόμα και στο εργοστάσιο πρέπει πάντα να γίνεται έλεγχος, είναι φυσικό ακόμα και ο υπεύθυνος παραγωγής να μην δρομολογεί σωστά τα πράγματα, όπως επίσης αν οι πρώτες ύλες έρχονται στο σωστό χρόνο.
Β.Τ. : Ποιες σπουδές κάνατε;
Β. Ι. : Οι πτυχιακές και μεταπτυχιακές σπουδές μου αφορούν τον οικονομικό τομέα. Φυσικά, για τη σωστή διοίκηση μιας εταιρείας δεν αρκούν μόνο οι επιστημονικές γνώσεις, αν και στις μέρες μας η διοίκηση επιχειρήσεων ανήκει σε αυτόν τον τομέα και ένα τέτοιο υπόβαθρο είναι προαπαιτούμενο εργαλείο, παρόλα αυτά η εμπειρία κατέχει σημαντικό ρόλο στις κρίσιμες αποφάσεις αλλά και στην σωστή διαχείριση των λαθών.
Β.Τ.: Με ποια κριτήρια επιλέξατε το επάγγελμά σας;
Β. Ι. : Τα κριτήρια που με οδήγησαν στη δημιουργία και αργότερα στη διοίκηση αυτής της εταιρείας είναι ποικίλα. Αρχικά ο συνδυασμός των επιστημονικών μου γνώσεων και των προσωπικών εμπειριών και δεξιοτήτων με οδήγησαν σε αυτή την επιλογή, γνωρίζοντας τις πιθανότητες επιτυχίας μου σε αυτό το κομμάτι. Επιπλέον οι δημόσιες σχέσεις και ο τομέας του εμπορίου, οι οποίοι αποτελούν βάσεις μιας επιχείρησης, μου φαίνονταν ελκυστικοί από πολύ μικρή ηλικία, προφανώς επηρεασμένος από τον οικογενειακό μου κύκλο. Τέλος, οι οικονομικές απολαβές κατείχαν καθοριστικό ρόλο καθώς στις μέρες μας θέλοντας και μη αποτελούν το βασικότερο κριτήριο στην κάθε επαγγελματική επιλογή.
Β.Τ.: Ποιες προοπτικές εξέλιξες πιστεύετε ότι έχει κάποιος/α ως επιχειρηματίας / CEO μιας εταιρείας;
Β. Ι. : Μιλώντας ως ιδιοκτήτης μιας εταιρείας, οι προοπτικές εξέλιξης είναι τεράστιες και σχετικά εύκολα επιτεύξιμες, από τη στιγμή που έχω ο ίδιος την θέση του CEO και οι επιλογές αφορούν άμεσα εμένα, συνεπώς η διάθεση εξέλιξης είναι μεγαλύτερη και ολοένα και πιο έντονη. Οποιεσδήποτε εξελίξεις είναι απόρροια της προσωπικής μου δουλειάς, πολλών θυσιών κυρίως προσωπικού περιεχομένου, αλλά και των δεξιοτήτων μου, χωρίς να θέλω να επισκιάσω τη δύναμη μιας σωστά διαμορφωμένης ομάδας που πρέπει να υπάρχει. Συνοψίζοντας η εξέλιξη τόσο της επιχείρησης και συνεπώς και εμένα ως επιχειρηματία, όσο και των υπαλλήλων της εταιρείας σχετίζεται άμεσα με τη διάθεση και τους στόχους του καθένα από τη στιγμή που οποιοδήποτε επίτευγμα ανταμείβεται.
Β.Τ.: Τι προτείνετε στους/στις νέους/ες σήμερα; Με ποιο κριτήριο να επιλέξουν το επάγγελμά τους;
Β. Ι. Θέλω να τονίσω πως οι πτυχιακές σπουδές δεν είναι πάντοτε απαραίτητη προϋπόθεση για την επιλογή του επαγγέλματος που πραγματικά ονειρεύεται και θέλει να υπηρετήσει ο κάθε άνθρωπος, για αυτόν τον λόγο στόχος στη ζωή μας πρέπει να είναι η συλλογή εμπειριών και η σωστή αποκωδικοποίησή τους.
Β.Τ.: Σας ευχαριστώ πολύ!
Βούρου Τζίνα
Συνέντευξη του κ. Τσακίρη Νικόλαου
Β. Ε. & Δ. Α. : Ποιο είναι το επάγγελμά σας;
Τ. Ν. : Ήμουν αξιωματικός Ιπτάμενος στην Πολεμική Αεροπορία. Πετούσα βομβαρδιστικά αεροσκάφη τύπου Α7 Corsair σε πολεμικές μοίρες στα Χανιά και στον Άραξο Αχαΐας ενώ στη συνέχεια τοποθετήθηκα σε επιτελική θέση στο ΝΑΤΟ.
Μετά από 25 χρόνια στην Πολεμική Αεροπορία, αποχώρησα, και συνεχίζω την καριέρα μου στην Πολιτική Αεροπορία, αρχικά πετώντας αεροπλάνα τύπου Jetstream 41και Fokker 50, στη συνέχεια Dash 8 ενώ από το 2015 έως και σήμερα Airbus.
Β. Ε. & Δ. Α. : Ποιες σπουδές κάνατε;
Τ.Ν.: Φοίτησα στη Σχολή Ικάρων για 4 χρόνια. Κατά τη διάρκεια της παραμονής μου στην Πολεμική Αεροπορία πέρασα πολλές εκπαιδεύσεις, στο εσωτερικό και στο εξωτερικό, σχετικές με το αντικείμενο της δουλειάς μου. Ανάλογες εκπαιδεύσεις απαιτήθηκαν και στην Πολιτική Αεροπορία.
Β. Ε. & Δ. Α. : Με ποια κριτήρια επιλέξατε το επάγγελμά σας; Ήταν το όνειρό σας να γίνετε πιλότος;
Τ.Ν.: Ναι, ήταν το όνειρο μου να γίνω πιλότος. Έχω πει πολλές φορές, ότι έκανα το χόμπι μου επάγγελμα. Πετάω ήδη 40 χρόνια. Αν γυρνούσα πίσω, θα έκανα ακριβώς τα ίδια πράγματα.
Με αποτέλεσμα κάνοντας το χόμπι μου, ταυτόχρονα πληρώνομαι. Οπότε, αγαπώ πολύ αυτό που κάνω.
Β. Ε. & Δ. Α. : Ποια είναι τα συναισθήματα σας όταν πετάτε, υπάρχει φόβος, για παράδειγμα, ανησυχία;
Τ.Ν.: Η λέξη φόβος δεν υπάρχει. Δεν μπορείς να πετάς και να φοβάσαι. Γιατί αν φοβάσαι, τότε δεν κάνεις σωστά τη δουλειά σου. Ανησυχία υπάρχει πάντα. Τώρα, το πώς νιώθεις όταν πετάς, υπάρχει μια μεγάλη διαφορά μεταξύ το να πετάς ένα μαχητικό αεροπλάνο και το να πετάς ένα πολιτικό αεροπλάνο. Το μαχητικό αεροπλάνο έχει άλλες απαιτήσεις, όσον αφορά το πώς πετάει, γιατί είναι μια πολεμική μηχανή. Το να πετάξεις ένα πολεμικό αεροπλάνο ως αεροπλάνο, απλά απογειώνεσαι, κανείς μια πτήση και γυρνάς, είναι πολύ εύκολο. Το να το πετάξεις όμως σαν πολεμική μηχανή, είναι πολύ απαιτητικό. Απαιτεί μακρόχρονη εκπαίδευση. Στην πολιτική αεροπορία, είναι τελείως διαφορετικό το concept. Το αεροπλάνο, μετά την απογείωση, θα είναι στον αυτόματο πιλότο. Δηλαδή, στην ουσία, ο πιλότος το απογειώνει και μετά από λίγο βάζει τον αυτόματο πιλότο και οτιδήποτε θέλει να κάνει, το κάνει μέσω του αυτόματου πιλότου. Στην προσγείωση, εκεί είναι και ο μεγάλος συντελεστής δυσκολίας. Γιατί, όταν ο καιρός είναι καλός, το αεροπλάνο είναι πολύ εύκολο να προσγειωθεί. Αλλά, όταν στο Ηράκλειο για παράδειγμα φυσάει νοτιάς είναι δύσκολο. Το κάθε αεροπλάνο έχει κάποια όρια. Όταν είσαι πάνω από το όριο, δεν προσγειώνεσαι. Όταν είσαι λίγο κάτω από το όριο, εκεί χρειάζεται εμπειρία, σωστή κρίση, γιατί στο πολιτικό μεταφέρεις κόσμο. Όταν προσγειώθηκα πριν από μία ώρα, μετέφερα 165 επιβάτες και 6 άτομα πλήρωμα. Οτιδήποτε κάνεις θα πρέπει να είναι ασφαλές. Οπότε, το συναίσθημα που βιώνεις, όταν προσγειωθείς σε πολύ δύσκολες συνθήκες με το πολιτικό αεροπλάνο, φτάνει πολύ κοντά στο συναίσθημα της πτήσης ενός μαχητικού. Είναι η ικανοποίηση που σου δίνει όταν έχεις κάνει κάτι το οποίο δεν ήταν εύκολο.
Β. Ε. & Δ. Α. : Τι προτείνετε στους/στις νέους/ες σήμερα; Με ποιο κριτήριο να επιλέξουν το επάγγελμά τους;
Τ.Ν.: Το επάγγελμα του πιλότου είναι ένα πολύ απαιτητικό και δύσκολο επάγγελμα. Θα πρέπει να το αγαπούν πολύ και να επιθυμούν να το ακολουθήσουν. Όσον αφορά την Πολεμική Αεροπορία ο κάθε νέος και η κάθε νέα είναι πρωτίστως αξιωματικός, υπηρετεί την πατρίδα του/της, γεγονός που τον/την γεμίζει ευθύνη. Τόσο στην Πολεμική όσο και στην Πολιτική Αεροπορία ο κάθε νέος και η κάθε νέα πρέπει να έχουν συναίσθηση του καθήκοντός τους, να γνωρίζουν ότι πιθανόν να χρειάζεται να μετακινούνται από την εστία τους και την οικογένειά τους για κάποια διαστήματα και φυσικά ότι είναι ένα επάγγελμα υψηλής επικινδυνότητας που απαιτεί συνεχή προσοχή και εγρήγορση.
Β. Ε. & Δ. Α. : Σας ευχαριστούμε πολύ!
Βαλεργάκη Ελευθερία & Δαμιανάκη Αντωνία
