Πρόσφατα η Λίβερπουλ έφυγε με τη νίκη από τη Βουδαπέστη απέναντι στη Λειψία, για τους 16 της κορυφαίας διασυλλογικής διοργάνωσης, καθώς την κέρδισε στο εκτός έδρας παιχνίδι με 0-2, δείχνοντας έτοιμη και ικανή να συνεχίσει στον θεσμό. Παρόλα αυτά δεν ισχύουν τα ίδια και για το πρωτάθλημα, καθώς αυτή τη στιγμή οι κόκκιοι βρίσκονται στην 6η θέση πίσω από Σίτι, Γιουνάιτεντ, Λέστερ, Τσέλσι και Γουέστ Χαμ (!) και πλέον θα ήταν σημαντικό επίτευγμα να τελειώσουν μέχρι και στην …τετράδα!
Σημαντικός παράγοντας σε αυτή την κατρακύλα της ομάδας αποδείχτηκε η αργοπορία του κλαμπ να βρει έναν τίμιο κεντρικό μπακ όπως ο Καμπάκ για να αντικαταστήσει το μεγάλο κενό που υπήρχε στην αμυντική γραμμή. Αν και η ενίσχυση του Τούρκου μπακ και μετέπειτα η προσθήκη του Μπεν Ντέιβις φαίνεται να βοηθούν αρκετά την ομάδα στα ανασταλτικά της καθήκοντα, οι κόκκινοι για ένα τεράστιο χρονικό διάστημα υπέφεραν από τις απουσίες των Γκόμεζ και Βαν Ντάικ κι αυτό έπαιξε τεράστιο ρόλο στη μέχρι τώρα πορεία τους. Για την αναπλήρωση αυτού του κενού υπήρξαν πολλοί υποψήφιοι, οι οποίοι πήραν τη θέση στην αρχική ενδεκάδα και θα τους εξετάσουμε παρακάτω.
Φαμπίνιο: Σε πολλές περιπτώσεις αποδείχτηκε καθοριστικός παίκτης στην άμυνα κι έκανε τέλεια το καθήκον του ως κεντρικό μπακ, πριν φυσικά τραυματιστεί κι αυτός! Παρόλα αυτά η απουσία του από το κέντρο ήταν εμφανής κι η έλλειψη δημιουργικότητας στον άξονα ήταν σίγουρα ένα τεράστιο μείον για τη συνολική εικόνα της ομάδας.
Χέντερσον: Ήταν ηγέτης στην άμυνα και βοήθησε πολύ την ομάδα του να μην καταρρεύσει. Αναπλήρωσε άξια τη δεύτερη 
θέση στα κεντρικά μπακ κι έπαιζε λες κι ήταν η κανονική του. Όμως, παρόμοια με τον Φαμπίνιο, αυτή η αλλαγή θέσης στοίχισε πολύ στη δημιουργικότητα στο κέντρο του γηπέδου και δημιούργησε πολλά προβλήματα στην ανάπτυξη της ομάδας.
Μάτιπ: Ο Καμερουνέζος αποδείχτηκε όπως και ο Κεϊτά στο κέντρο «γυάλινος» παίκτης, δηλαδή όποτε έπεφτε κάτω συνήθως αποκτούσε μικροενοχλήσεις που του στοίχιζαν αρκετά ματς, έως ότου τραυματίστηκε στον αστράγαλο κι αυτό τον καθήλωσε στον πάγκο για το υπόλοιπο της σεζόν. Για όσο έπαιξε στην ομάδα ήταν βασικός στο αρχικό σχήμα, όμως ήταν τρομερά ευαίσθητος στους τραυματισμούς και αυτό οδήγησε το κλαμπ να έχει μια μόνιμη αστάθεια στο κέντρο της άμυνας.
Γουίλιαμς/Φίλιπς: Οι πιο μικροί σε ηλικία αμυντικοί αρκετές φορές ανταποκρίθηκαν άξια στις προσδοκίες του Κλοπ, ωστόσο είναι ακόμα πολύ άπειροι κι ειδικά ο Γουίλιαμς έκανε αρκετά λάθη που οδήγησαν τη Λίβερπουλ σε δύσκολη θέση. Είναι δύο πολύ ταλαντούχα παιδιά, όμως ακόμα δεν έχει έρθει η ώρα να παίζουν βασικοί στη Λίβερπουλ, πόσο μάλλον σε παιχνίδια απέναντι σε ομάδες όπως η Τότεναμ.
Φυσικά όλες αυτές οι αλλαγές στην αμυντική γραμμή επέφεραν αλλαγές και στην υπόλοιπη ομάδα. Στο κέντρο η μεταγραφή του καλοκαιριού, ο Τιάγκο αναγκάστηκε να παίζει πολλές φορές σε ρόλο ανασταλτικού χαφ, πράγμα που λόγω του ύψους και της δύναμης που έχει δεν οδήγησε σε καλό την ομάδα. Επίσης, ο «φευγάτος» Βαϊνάλντουμ αναγκάστηκε να παίξει στη θέση του αμυντικού χαφ, φεύγοντας από την κανονική θέση του μεσοεπιθετικού και μη φέρνοντας τα προσδοκώμενα αποτελέσματα. Ακόμα, χρειάστηκε μέχρι κι η παρουσία του πλέον 20χρονου Τζόουνς για να συμπληρωθεί η άλλοτε τριάδα του κέντρου, ο οποίος πρέπει να αναφέρουμε ότι εντυπωσίασε αρκετά με τις εμφανίσεις του, όμως προσωρινά η συνεισφορά του δεν μπορεί να συγκριθεί με αυτή του Βαϊνάλντουμ. Τέλος, τα διάφορα κενά οδήγησαν μερικές φορές μέχρι και στην αλλαγή του συστήματος από το παραδοσιακό 4-3-3 σε 4-2-3-1 με τους Σακίρι και Οριγκί πολλές φορές παρόντες.
Συνεπώς, δεν μπορούμε σε καμία περίπτωση να πούμε ότι οι δύο καινούργιες προσθήκες των Καμπάκ και Ντέιβις δεν έχουν βοηθήσει το βάθος του ρόστερ, με τον πρώτο να έχει ήδη πάρει κάμποσα λεπτά συμμετοχής και να έχει κάνει την πρώτη του εμφάνιση στο Τσάμπιονς Λιγκ, όμως αυτό δεν μπορεί να αναιρέσει το μεγάλο λάθος του κλαμπ να αργήσει τόσο καιρό να ενισχύσει την αμυντική γραμμή της ομάδας!
Θ. Τράπαλης
