Το Τείχος του Βερολίνου

Ένα εικονικό σύμβολο του Ψυχρού Πολέμου, χώριζε την Γερμανία στα 2 για 28 χρόνια, από τότε που ανεγέρθηκε στις 13 Αυγούστου του 1961 μέχρι και την κατεδάφισή του το 1989.

To τείχος του Βερολίνου, γνωστό τότε στην Σοβιετική Ένωση και στην Γερμανική Δημοκρατία ως το «Αντι-Φασιστικό Προπύργιο» χώριζε την Γερμανία σε Ανατολική και Δυτική.

 -Το 1945, μετά το τέλος του Β΄ Παγκόσμιου Πολέμου, η Γερμανία χωρίστηκε σε τέσσερις Ζώνες Κατοχής, οι οποίες ελέγχονταν και διοικούνταν από τους Συμμάχους (ΗΠΑ, Σοβιετική Ένωση, Μεγάλη Βρετανία και Γαλλία) σύμφωνα με τις αποφάσεις της Συνόδου της Γιάλτας. Με ανάλογο τρόπο μοιράστηκε και το Βερολίνο, η πρώην πρωτεύουσα της ναζιστικής Γερμανίας, σε τέσσερις τομείς. Ταυτόχρονα άρχιζε ο Ψυχρός Πόλεμος σε όλα τα επίπεδα. Το Βερολίνο έγινε το κεντρικό θέατρο επιχειρήσεων στην μάχη των μυστικών υπηρεσιών από Ανατολή και Δύση. Το 1948 σημειώθηκε η πρώτη μεγάλη κρίση με τον αποκλεισμό του Βερολίνου από την Σοβιετική Ένωση.

-Το τείχος που χώριζε την πόλη σε Ανατολική και Δυτική ήταν το αποτέλεσμα του ψυχρού πολέμου.

 Από το 1989, όταν άνοιξαν τα σύνορα, το μεγαλύτερο κομμάτι του τείχους κατεδαφίστηκε. Μετά τον β΄παγκόσμιο πόλεμο η Γερμανία χωρίστηκε σε δύο κράτη με τις συμμαχικές δυνάμεις να κρατάνε τον έλεγχο της Δυτικής πλευράς του Βερολίνου που ήταν περικυκλωμένη από την ανατολική Γερμανία. Μέχρι το 1961 η ανατολικογερμανοί μπορούσαν να κινηθούν ελεύθερα μεταξύ των δύο τμημάτων ανατολικού – δυτικού. 

Μετά την επίσκεψη του Σοβιετικού προέδρου Γκορμπατσόφ στην Δυτική Γερμανία το 1989 η Ουγγαρία άνοιξε τα σύνορα της με την Αυστρία. Αυτό επέτρεπε τους Ανατολικογερμανούς να διαφύγουν προς τη δύση. Εν τω μεταξύ οι διαμαρτυρίες και οι πορείες κατά της κυβέρνησης πλήθαιναν και τελικά στις 9 Νοεμβρίου 1989 οι περιορισμοί για τη διέλευση των συνόρων τερματίστηκαν. Από τότε τα περισσότερα κομμάτια του τείχους αποσυναρμολογήθηκαν. Το πιο διάσημο κομμάτι είναι 1326μ. και βρίσκεται κατά μήκος Muhlenstrasse και είναι διακοσμημένο με 106 τοιχογραφίες. Πρόσβαση: Τρία τμήματα μένουν ακόμα όρθια. Ένα μήκους 80 μέτρων τμήμα του «πρώτου Τείχους» στο σημείο που βρισκόταν τα αρχηγεία της Γκεστάπο (ανάμεσα στο σημείο ελέγχου Τσάρλι και την πλατεία Ποτσντάμερ), ένα μακρύτερο τμήμα του δεύτερου τείχους, κατά μήκος του ποταμού Σπρέε, κοντά στη γέφυρα Oberbaumbrücke, γνωστό σήμερα ως EastSideGallery (σταθμός OstbahnhofS3, S5, S7, S9, S75), και ένα τρίτο τμήμα στην BernauerStraße το οποίο μετατράπηκε σε μνημείο το 1999.

Όταν η Κυβέρνηση της Ανατολικής Γερμανίας ανακοίνωσε, στις 9 Νοεμβρίου του 1989, μετά από πολλές εβδομάδες διαδηλώσεων ότι μπορούσαν πλέον να περάσουν το Τείχος και να πάνε στην Δυτική πλευρά, πλήθος Ανατολικό-Γερμανών σκαρφάλωσαν και πέρασαν στην άλλη πλευρά του Τείχους όπου τους υποδέχτηκαν οι συγγενείς και φίλοι τους στην Δυτική πλευρά. Τις επόμενες εβδομάδες, οι Γερμανοί άρχισαν να σπάνε κομμάτια του Τείχους και αργότερα χρησιμοποιήθηκαν ειδικά μηχανήματα για την κατεδάφισή του.

Η πτώση του Τείχους σηματοδότησε την έναρξη των διαδικασιών για την ένωση της Γερμανίας που οριστικοποιήθηκε στις 3 Οκτωβρίου του 1990.

Die Berliner Mauer 1988