-Παίζω στο πάρκο με τα παιδιά, μα ο Κώστας μάς κοιτάζει. Του λένε «Φύγε, εσύ, χοντρέ!» Μα εγώ σε θέλω στην παρέα μας να έρθεις. Γιατί; Γιατί δεν είμαι ρατσιστής.

-Βρίσκω παιδιά να σε χτυπούν στο δρόμο καταγής. Κλωτσιές, βρισιές και δάκρυα. Σε λένε Άλεξ. Ε, και λοιπόν; Τι κι αν είσαι Αλβανός; Εγώ λυπάμαι και μπορώ το χέρι να σου δώσω. Είσαι ένας φίλος μου και εσύ. Γιατί; Γιατί δεν είμαι ρατσιστής.

- Στην κατασκήνωση μαζί ο Κώστας, ο Ιωάννης, η Μαίρη, ο Ιάσονας. Και εσύ; Μακριά να μας κοιτάς να θέλεις να μας αγγίξεις, αλλά να μην μπορείς, γιατί φοβάσαι! Φοβάσαι για το χρώμα σου Σαχίμ. Φοβάσαι μη σε διώξουν. Όμως εγώ σε θέλω εκεί. Γιατί; Γιατί δεν είμαι ρατσιστής.

-Το βράδυ στα φανάρια με μάτια γεμάτα δάκρυα τους φόβους σου θωρείς. Πουλάς cd, πουλάς ψυχή και παίρνεις ψίχουλα. Όμως εγώ είμαι εκεί, δίπλα σου να σταθώ. Γιατί; Γιατί δεν είμαι ρατσιστής.

-Ελάτε λοιπόν όλοι μαζί, τα χέρια μας να δώσουμε , με μια γροθιά ενωμένοι. Τα μίση, τα πάθη ας διώξουμε! Ας δώσουμε στοργή, ψυχή, αγάπη, δύναμη και όλοι μαζί με μια φωνή ας σκιάξουμε τον κόσμο! Και εσείς! Και εγώ!

Αγραφιώτης Βασίλης (Α1 )