Όλοι έχουμε ένα παππού που πίνει λίγο παραπάνω, όλοι έχουμε ένα παππού που θα επιπλήξει τους γονείς μας, εάν μας μαλώσουν όσο δίκαιο και να έχουν, όλοι έχουμε ένα παππού στο χωριό που προσπαθούμε να τον πείσουμε ότι έχουμε και άλλες υποχρεώσεις και δεν μπορούμε να μείνουμε όλο το καλοκαίρι εκεί, ένα παππού που μας λέει πώς θα του μοιάσουμε, γιατί έχουμε το όνομα του, έναν παππού που, όταν η γιαγιά μας ταίζει με το ζόρι και δεν μπορούμε να της πούμε πως έχουμε χορτάσει της λέει:»Άστο μα το παιδί ήσυχο, θα το σκάσεις». Eναν παππού που μας κάνει άθελα του να γελάμε με το τρόπο του και, όταν το καταλαβαίνει μας κάνει να γελάμε περισσότερο, έναν παππού που όσο και να λέει «τέλειωσαν τα λεφτά, δεν έχουμε να φάμε» με ένα μαγικό τρόπο τα βρίσκει και μας αγοράζει ό,τι θέλουμε, έναν παππού που θα μας πει μην κάνεις σαν χαζός για να σε κορο’ι’δεύει ο κόσμος, ενώ δεν μπορεί να σε φτάσει, έναν παππού που θα μας φτιάξει τη μέρα με τα αστεία του, όταν μας δει κουρασμένους,πιεσμένους, στενοχωρεμένους ή σκεπτικούς, έναν παππού που θα προσπαθήσει να μας δώσει όσα ξέρει απο τη ζωή, που θα μας συμβουλέψει, που θα μας περιμένει πώς και πώς με τα αγαπημένα μας γλυκά. Όσοι όμως τον έχετε ακόμα να εκμεταλλεύεστε την κάθε στιγμή αυτό που σας προσφέρει αυτή η καλοσυνάτη ύπαρξη των παιδικών μας χρόνων, να προσπαθείτε κάθε στιγμή να πάρετε όσες περισσότερες γνώσεις μπορείτε απ” αυτόν, να προσπαθείτε κάθε στιγμή να γνωρίσετε όσο περισσότερα πράγματα για αυτόν. Και πάνω από όλα να του ανταποδίδετε αυτό που σας προσφέρει.

Γιώργος Τριανταφύλλου