Ζούμε στην εποχή που η βία στα γήπεδα όλο και αυξάνεται. Όχι μόνο στα γήπεδα του επαγγελματικού ποδοσφαίρου, αλλά και στο ερασιτεχνικό ποδόσφαιρο.

Η βία μπορεί να είναι λεκτική με απαράδεκτα συνθήματα και βρισιές ή με ξυλοδαρμούς, όχι μόνο στις κερκίδες, αλλά και στα στέκια των φιλάθλων. Συχνά προκαλούνται μεγάλες υλικές καταστροφές στο γήπεδο, αλλά και σε ιδιωτικές περιουσίες από φανατισμένους χούλιγκανς που καταστρέφουν ό,τι βρεθεί στο δρόμο τους. Δε λείπουν βέβαια και επεισόδια σοβαρών τραυματισμών.

Υπάρχει προβληματισμός, για να βρεθεί λύση, αφού η κατάσταση είναι σοβαρή. Αν και η πολιτεία έχει πάρει κάποια μέτρα, ωστόσο αυτά δεν έχουν φέρει τα επιθυμητά αποτελέσματα και πρέπει να παρθούν περισσότερα από όλους τους φορείς.

Αρχικά λοιπόν το κράτος θα πρέπει να ψηφίσει πιο αυστηρούς νόμους οι οποίοι, αν εφαρμοστούν σωστά, θα έχουν αποτέλεσμα. Σίγουρα δε θα πρέπει η βία να αντιμετωπίζεται με βία. Έπειτα το ίδιο το σχολείο, καλό είναι, να μεταφέρει στα παιδιά ηθικές αξίες και να τους διδάξει πως σημασία δεν έχει πάντα η νίκη, αλλά ο αγώνας. Στο ίδιο πλαίσιο θα πρέπει να κινηθεί και η οικογένεια, η οποία φέρνοντας τα παιδιά σε επαφή με τον αθλητισμό να τους μάθει την αξία της προσπάθειας και όχι του ανταγωνισμού. Αλλά και τα Μ.Μ.Ε μπορούν να συμβάλουν στη λύση του προβλήματος, μεταδίδοντας τηλεοπτικά σποτ με γνωστούς αθλητές που θα καταδικάζουν τη βία. Εκτός αυτού, διεθνείς αθλητές να καλούνται στα κανάλια και να μιλούν για τα οφέλη του «υγιούς αθλητισμού».

Οι ωραίοι αγώνες είναι μια απολαυστική ψυχαγωγία για τους φιλάθλους και περνάνε ωραία μηνύματα, όπως η άμιλλα, ο σεβασμός του αντιπάλου, ο τίμιος αγώνας και η προσπάθεια για τη διάκριση. Πρέπει αυτά να τα διατηρήσουμε, για να έχουμε έναν υγιή αθλητισμό ειδικά στη χώρα μας όπου γεννήθηκε το ολυμπιακό πνεύμα.

Του Αλκιβιάδη Γεωργιάδη (Γ1)