(Από τις επιστολές του ζωγράφου προς τον αδελφό του)

Σ ε όλη του τη ζωή ο μεγάλος ζωγράφος πάλευε με τα σοβαρά ψυχολογικά προβλήματα που αντιμετώπιζε και με την ανέχεια, καθώς, όσο ζούσε, δεν είχε καταφέρει να πουλήσει παρά έναν μόνο πίνακα. Ο κατά τέσσερα χρόνια νεότερος αδελφός του, Τεό, ήταν εκείνος που τον στήριζε οικονομικά και μοιραζόταν τις καλλιτεχνικές και προσωπικές του αγωνίες μέχρι το τέλος. Η συγκινητική σχέση ανάμεσα στα δύο αδέλφια, τον ζωγράφο και τον επιτυχημένο έμπορο τέχνης, ξεδιπλώνεται ανάγλυφα μέσα από τις εκατοντάδες επιστολές που έστειλε ο Βίνσεντ στον Τεό  επιστολές στις οποίες «μια καλλιτεχνική ψυχή δείχνει όλο το θεϊκό μεγαλείο της». Τα παρακάτω είναι μερικά από τα αποφθέγματα που υπάρχουν στις επιστολές αυτές.

• «Είναι καλό να αγαπάς πολλά πράγματα, γιατί εκεί βρίσκεται η πραγματική δύναμη». Όποιος αγαπά πολύ, κάνει πολλά, μπορεί να καταφέρει πολλά και κάθε τι που γίνεται στην αγάπη γίνεται πολύ καλά».
• «Ονειρεύομαι αυτό που θέλω να ζωγραφίσω και μετά ζωγραφίζω το όνειρό μου»
• «Κάποτε ο θάνατος θα μας πάει σε άλλο αστέρι».

•  «Δεν υπάρχει τίποτα πιο καλλιτεχνικό από το να αγαπάς κάποιον».

• «..έχω τη φύση, τη τέχνη και την ποίηση και αν αυτό δεν είναι αρκετό, τότε τι είναι;»

• «Δεν ξέρω τίποτα με σιγουριά, αλλά το να βλέπω τα αστέρια με κάνει να ονειρεύομαι».
•  «Μία μεγάλη φωτιά καίει μέσα μου, αλλά κανείς δεν σταματά να ζεστάνει τον εαυτό του σε αυτή, οι περαστικοί βλέπουν μόνο ένα ίχνος καπνού».

• «Εάν ακούς μία φωνή μέσα σου να σου λέει πως δεν μπορείς να ζωγραφίσεις, τότε με κάθε μέσο ζωγράφισε και η φωνή θα σιωπήσει».
• «Το να είσαι φυσιολογικός είναι ένας πλακόστρωτος δρόμος . Είναι άνετος να τον περπατάς, αλλά δε φυτρώνουν λουλούδια σε αυτόν».

• • «Οι «μικρές δυστυχίες» έχουν κι αυτές την αξία τους».

• «Συχνά σκέφτομαι πως η νύχτα είναι πιο ζωντανή και πιο πλούσια χρωματισμένη από ό,τι η μέρα».

• «Οι κοντινοί μας φίλοι είναι πραγματικός θησαυρός της ζωής. Μερικές φορές μας ξέρουν καλύτερα απ’ ό,τι εμείς τον εαυτό μας. Με ευγενική ειλικρίνεια είναι πρόθυμοι να μας καθοδηγήσουν και να μας υποστηρίξουν. Μοιράζονται το γέλιο και το δάκρυ μας. Η παρουσία τους μας θυμίζει ότι ποτέ δεν είμαστε μόνοι».

• «Πώς θα ήταν η ζωή, αν δεν είχαμε το κουράγιο να πετύχουμε τίποτα;»

• «Τα μεγάλα πράγματα έγιναν μετά από μία σειρά μικρότερων πραγμάτων που ήρθαν κοντά».

• «Η συνείδηση είναι η πυξίδα του ανθρώπου».

 Του Νίκου Ιωαννίδη (Γ1)