Δεν αποτελεί σπάνιο φαινόμενο η είδηση για συλλήψεις ενηλίκων που εκμεταλλεύονται αθώα παιδιά προκειμένου να έχουν στην εργασία τους φτηνά εργατικά χέρια. Δεν είναι σπάνιες όμως και οι εικόνες παιδιών που κακοποιούνται από τους ίδιους τους γονείς τους. Το χειρότερο είναι ότι λόγω της συχνότητάς τους τέτοια φαινόμενα έχουν σταματήσει πια να μας εντυπωσιάζουν ή ακόμα και να μας ενοχλούν. Κι όμως τα παιδιά, όπως και οι μεγάλοι, έχουν κατοχυρωμένα δικαιώματα σύμφωνα με την Παγκόσμια Σύμβαση για τα δικαιώματα του παιδιού που υιοθετήθηκε από τη Γενική Συνέλευση των Ηνωμένων Εθνών στις 20-11-1989 και επικυρώθηκε από την Ελλάδα στις 02-12-1992. Έτσι όλα τα παιδιά κάτω των δεκαοχτώ ετών θεωρούνται ως ξεχωριστές οντότητες με δικές τους ανάγκες και δικαιώματα.

Κάποια από τα βασικά δικαιώματα του παιδιού είναι :

• Το δικαίωμα στέγης, δηλαδή να έχει το κάθε παιδί ένα μέρος όπου να μπορεί να διαμένει με ασφάλεια και με κάποια επαρκή ποιότητα ζωής.

• Το δικαίωμα για επαρκές φαγητό και πρόσβαση σε ιατρικές υπηρεσίες, όταν αυτό είναι αναγκαίο.
• Το δικαίωμα για μόρφωση, για ελευθερία της σκέψης, της θρησκείας, του λόγου και της συνείδησης, αλλά και για παιχνίδι και αναψυχή!

• Το δικαίωμα προστασίας από κάθε μορφή βίας, προσβολής, παραμέλησης, εγκατάλειψης, σωματικής, ψυχολογικής, πνευματικής ή σεξουαλικής κακοποίησης και εκμετάλλευσης.
• Το δικαίωμα αντιμετώπισής του χωρίς διακρίσεις λόγω της φυλής, του φύλου, της γλώσσας, της θρησκείας, των απόψεων, της περιουσίας, των ιδιαίτερων αναγκών ή της εμφάνισής του.

Τα δικαιώματα του παιδιού στις περισσότερες ανεπτυγμένες χώρες γίνονται σεβαστά σε ικανοποιητικό βαθμό. Σε πολλές όμως ανεπτυγμένες κοινωνίες υπάρχουν σοβαρά προβλήματα. Μερικά από αυτά είναι η περιθωριοποίηση παιδιών προσφύγων και ατόμων με ειδικές ανάγκες η εργασία από μικρή ηλικία με σκοπό τη συνεισφορά στο οικογενειακό ταμείο, η κακοποίηση παιδιών μέσα στην ίδια την οικογένεια.

Από την άλλη πλευρά τα δικαιώματα των παιδιών στις αναπτυσσόμενες χώρες παραβιάζονται κατά κόρον! Παιδιά χάνουν το δικαίωμα της ζωής, καθώς πεθαίνουν καθημερινά λόγω των αντίξοων συνθηκών υγείας και διαβίωσης και στερούνται τη βασική εκπαίδευση καθώς το ποσοστό αναλφαβητισμού είναι πολύ υψηλό.

Στη χώρα μας, την Ελλάδα, τα τελευταία χρόνια τα ΜΜΕ έχουν αρχίσει να έχουν έναν πιο ενεργό ρόλο στην προσπάθεια προώθησης των δικαιωμάτων του παιδιού. Σύμφωνα με έρευνες ο τηλεοπτικός χρόνος που αφιερώνεται από τα ΜΜΕ για την αναφορά των δικαιωμάτων του παιδιού είναι περίπου το ένα δέκατο του συνολικού τηλεοπτικού χρόνου.

Των μαθητών/τριων Σοφίας Φούκα, Βασιλικής Σκούμπα, Δημοσθένη Ματάνα, Χάρη Βλάχου και Χαράλαμπου Κυπιρτίδη (Β1)