Ο κατά κόσμον Νικόλαος Ψαριανός γεννήθηκε στον Πιτροφό της Άνδρου το 1912. Από πολύ νέος, είχε επιδείξει εκτός από τα άλλα του προσόντα και καλλιτεχνική προδιάθεση. Τελείωσε το Δημοτικό Σχολείο στον Πιτροφό και πήγε γυμνάσιο στη χώρα της Άνδρου, περπατώντας καθημερινά επί 3 ώρες μαζί με άλλους υμμαθητές του.
Το 1927 οι θείοι του αρχιμουσικοί Νίκος και Κώστας Λάβδας, τον συμπεριέλαβαν στη Μαντολινάτα Αθηνών πού οι ίδιοι είχαν ιδρύσει στην Πλάκα και σπούδασε εκεί μουσική επί δύο χρόνια. Ο πατέρας του όμως είχε ανάγκη από τη βοήθειά του και τον κάλεσε στο χωριό όπου επί δύο χρόνια ασχολήθηκε με αγροτικές δουλειές, ενώ παράλληλα έψελνε. Όπως ο ίδιος έλεγε: «Ξεκίνησα να γίνω δάσκαλος και  παπάς στο χωριό μου, κατ’ επιθυμία του πατέρα μου σπούδασα μουσική, κινδύνευσα να γίνω πλοίαρχος και τελικά ακολούθησα την έμφυτη κλίση μου και έγινα Κληρικός».
Το 1934 μετά την απόλυσή του από το ναυτικό όπου υπηρέτησε, χειροτονήθηκε με την ευχή του πατέρα του «Διάκος» εις τον
Πόρο, στη συνέχεια Ιερέας και κατόπιν πήρε το οφίτσιο του Αρχιμανδρίτη. Αποφοίτησε από τη Θεολογική Σχολή Αθηνών το 1942. Το 1957 εξελέγη Μητροπολίτης Σερβίων και Κοζάνης. Από αυτή τη θέση διακονούσε την εκκλησία μέχρι το θάνατό του το 1997, ενώ παράλληλα δημιούργησε πλούσιο συγγραφικό έργο,έμμετρο και πεζό.
Ο Διονύσιος έγραφε με την ίδια σχεδόν άνεση, σονέτο, τροπάριο, μουσική,ποίηση, κήρυγμα, διήγημα, μελέτη και δοκίμιο. Οι κριτικοί είχαν διακρίνει από τότε το γνήσιο ταλέντο του και την επίμονη φροντίδα του για την επιμελημένη φράση και τη λογοτεχνική έκφραση. Είχε πλούσια βιβλιοθήκη με βιβλία που ο ίδιος μελετούσε, αλλά και δικά του πολλά έργα, τα οποία δώρισε στη Δημοτική Βιβλιοθήκη Κοζάνης ως πράξη αγάπης στο ποίμνιό του. Ο ίδιος πίστευε πως ένα βιβλίο δεν είναι πολύτιμο ως φυσικό αντικείμενο, αλλά πως αποκτά αξία από την επαφή με τα μάτια του αναγνώστη.
Κληροδότησε λοιπόν τη συλλογή του, την αξία της οποίας αναγνωρίζουν όλοι οι Κοζανίτες, στο ποίμνιό του, το 1995, με την ανακήρυξη της Κοζάνης ως πόλης του Βιβλίου, συνεχίζοντας την παράδοση του εμπλουτισμού της τοπικής βιβλιοθήκης με σημαντικές δωρεές επιφανών ανδρών. Σήμερα η συλλογή του φυλάσσεται στο νέο κτήριο της Βιβλιοθήκης σε ξεχωριστή πτέρυγα.

Του Φώτη Ρέντζιου ( Γ3 )