ζωγραφιά: ΝΤΟΡΑ ΔΟΥΛΗ, ΕΛΕΝΑ ΑΠΟΣΤΟΛΙΔΟΥ
Με αφορμή το απόσπασμα από το βιβλίο της Γλώσσας Το μεγάλο μυστικό του Σωτήρη Κάβουρα, διαβάσαμε ολόκληρο το βιβλίο και έπειτα γράψαμε τα δικά μας κείμενα. Γίναμε φώκιες, δημοσιογράφοι, οικολόγοι, ο μικρός πρωταγωνιστής του βιβλίου, μπήκαμε στη θέση τους. Άραγε τι θέλουν να μας πουν…
ΟΙ ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΙ
ΜΑΣ ΠΕΡΙΓΡΑΦΟΥΝ ΣΤΙΓΜΗ ΠΡΟΣ ΣΤΙΓΜΗ ΤΑ ΓΕΓΟΝΟΤΑ
Καλημέρα σας,
Βρισκόμαστε στην ακρογιαλιά, για να γιορτάσουμε τα Θεοφάνια. Αυτή τη στιγμή ο παπάς ετοιμάζεται να ρίξει τον σταυρό και οι κολυμβητές είναι έτοιμοι να πέσουν στο νερό. Κάτι όμως δεν πάει καλά.
Ο μπαρμπα Δημήτρης δεν έχει έρθει και τη θέση του θα την πάρει ο Κωνσταντής. Μα τι βλέπουμε….. μια φώκια δίπλα στον Κωνσταντή. Όλοι οι ψαράδες ορμάνε να την σκοτώσουν. Όμως ο Κωνσταντής την παίρνει στην αγκαλιά του για να την σώσει. Τους φωνάζει να μην την πειράξουν. Χάρη στον Κωνσταντή η μικρή φώκια σώζεται!
Νεκτάριος Πανταζίδης, Ντονάλντο Ζάκα, Άρης Μαρκίδης
Καλημέρα σας! Σας μιλάμε από τη Χίο. Είναι η μέρα των Θεοφανείων και βλέπουμε ένα μικρό παιδί να υπερασπίζεται μια φώκια που έχει χάσει τη μάνα της. Ο πατέρας του παιδιού είναι έτοιμος να σκοτώσει τη φώκια, αλλά το παιδί δεν θέλει να πεθάνει η φώκια. Από ότι φαίνεται δεν θέλει να πεθάνει η φώκια, γιατί είναι η καλύτερη του φίλη.
Βασίλης Καλαφατέλλης
Σήμερα έχουμε 6 Ιανουαρίου, βρισκόμαστε στο νησί Χίο για τα Θεοφάνεια. Αυτή τη στιγμή μάθαμε ότι ο μπάρμπα Δημήτρης είναι άρρωστος. Έτσι ένας νεαρούλης, ο Κωνσταντής, παίρνει τη θέση του. Ο παπάς πετάει τον σταυρό, ο Κωνσταντής πάει να βουτήξει. Ωχ! Μα τι είναι αυτό που τρίβεται πάνω στον Κωνσταντή; Για μια στιγμή, κυρίες και κύριοι. Είναι μια φώκια Μονάχους- μονάχους. Ωχ! Όχι! Οι ψαράδες σηκώνονται από τη θέση τους και πάνε να πάρουν τα καλάμια τους. Στοχεύουν την φώκια. Ο Κωνσταντής αρχίζει να μιλάει. Ας ακούσουμε καλύτερα τι λέει. Μα τι όμορφα πράγματα που λέει…. Μιλάει για την αγάπη. στα ανθρώπινα πλάσματα, στα ορφανά και στα ζώα. Κοιτάξτε οι ψαράδες αφήνουν τα καμάκια.
Όμως ο μπαμπάς του Κωνσταντή σηκώνεται και παίρνει και αυτός ένα καμάκι. Ακούστε τι λέει αυτή τη στιγμή:
- Κωνσταντή, κάνε στην άκρη για να σκοτώσω τη φώκια.
- Όχι, πατέρα, δεν θα κάνω άκρη για να σκοτώσεις τη φώκια, θα σκοτώσεις πρώτα εμένα.
Τώρα σκύβει το σώμα του και αγκαλιάζει τη φώκια. Ο πατέρας που τα άκουσε όλα, μετανιωμένος φεύγει. Τώρα συνεχίζεται η λειτουργία. Τελειώνοντας την ζωντανή μας μετάδοση σήμερα στέλνουμε το μήνυμα πως οι άνθρωποι σε αυτό το νησί θα βοηθήσουν την φώκια και την οικογένεια του Κωνσταντή.
Αγγελική Αγκουριδάκη
Σήμερα βρισκόμαστε στο νησί της Χίου, είναι 6 Ιανουαρίου, ημέρα των Θεοφανείων. Ήρθαμε εδώ για να κάνουμε ένα ρεπορτάζ για τα Θεοφάνεια.
Αυτή τη στιγμή βλέπουμε τον παπά να πετάει τον σταυρό και ο κόσμος γύρω γύρω να παρακολουθεί. Ξαφνικά, ο παπάς σταματάει στο «Εν Ιορδάνη» , γιατί βλέπει μια φώκια. Μόλις την είδαν οι ψαράδες ετοιμάζονται να την σκοτώσουν. Αλλά τι βλέπουμε; Ένας μικρός λέει « όχι! σταματήστε!» και αγκαλιάζει την φώκια για να τη σώσει. Τώρα ο πατέρας του πηγαίνει να την σκοτώσει. Ο μικρός που από ότι μας λένε είναι ο γιος του και τον λένε Κωνσταντή, φωνάζει όπως ακούτε: « Πρώτα θα σκοτώσετε εμένα και μετά τη φώκια».
Έτσι, ο πατέρας του Κωνσταντή σταματά και ο Κωνσταντής με την παρέα του, την παίρνουν και τη φροντίζουν.
Αλέξανδρος Αντάκης, Νίκος Μπέκας
ζωγραφιά: ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΑΝΤΑΚΗΣ
ΤΙ ΘΑ ΜΑΣ ΕΛΕΓΕ Η ΦΩΚΙΑ ΜΟΝΑΧΟΥΣ ΜΟΝΑΧΟΥΣ
Γεννήθηκα χωρίς να γνωρίσω τον πατέρα μου. Ζούσα ευτυχισμένος με τη μητέρα μου που με τάιζε, με φρόντιζε, με κοίμιζε και με εκπαίδευε ψυχαγωγώντας με. Όλα αυτά μέχρι που οι ψαράδες την σκότωσαν. Βρήκα καταφύγιο σε μια σπηλιά. Φοβόμουν, κρύωνα και πεινούσα.
Μετά από λίγες μέρες με βρήκε μια ομάδα παιδιών. Τα παιδιά μου έμοιαζαν τρομοκρατημένα αλλά και ενθουσιασμένα. Σκέφτηκα: «ποιοί είναι αυτοί; Τι δουλειά έχουν εδώ; Πώς με βρήκαν;» Με είδαν, αλλά μετά έφυγαν. Εγώ μετά τους ακολούθησα.
Ένα παιδάκι έμοιαζε να θέλει να με σκοτώσει. Τα άλλα παιδιά με προστάτευαν.
Έφυγαν αλλά αργότερα ξαναγύρισαν με δύο κουβάδες νόστιμα ψάρια. Τον έναν τον κρατούσε το παιδί που θέλησε να με σκοτώσει. Στην αρχή φοβήθηκα όμως κατάλαβα ότι με αγαπούσανε και ότι τα ψάρια ήταν για εμένα.
Για αρκετές μέρες ύστερα, είχα απομονωθεί και τα παιδιά με έψαχναν. Τα παιδιά με βρήκαν στο μοναστήρι, καθώς πετούσαν ψάρια στη θάλασσα για να με βρουν.
Σε λίγα χρόνια έφυγα μακριά από το νησί για να βρω το ταίρι μου. Όμως ποτέ δεν ξέχασα τα παιδιά που με μεγάλωσαν.
Κωνσταντίνος Βαγουρδής, Ανδρέας Κρόκος, Μαριάννα Πετροπούλου
Είμαι μια φώκια που ζούσα με την μαμά μου. Περνούσαμε ωραία παίζαμε, τρώγαμε και κοιμόμασταν. Μια μέρα καθώς κολυμπούσαμε στη θάλασσα, ένας ψαράς τράβηξε την μαμά μου με το δίχτυ. Εγώ προσπάθησα να σκίσω το δίχτυ και να την σώσω, αλλά ήταν η μαμά μου τραυματισμένη πολύ και έτσι πέθανε. Τότε έφυγα γιατί ήρθε ο ψαράς που την είχε τραυματίσει Ευτυχώς πρόλαβα. Καθώς κολυμπούσα βρήκα μια σπηλιά και έτσι έκατσα και ηρέμησα.
Μετά το περιστατικό έπρεπε να βρω ένα σπίτι. Σκέφτηκα να μείνω στην σπηλιά. Ξαφνικά ήρθαν κάτι παιδιά και ήθελαν να με πάρουν μαζί τους. Ένα παιδί ήθελε να με σκοτώσει. Τα παιδιά είχαν πάει να βρουν αχινούς, όμως βρήκαν εμένα στη σπηλιά.
Ο Κωνσταντής, ένα από τα παιδιά, στην αρχή δεν με συμπαθούσε. Την άλλη μέρα δεν τον είδα αλλά κάτι πρέπει να άλλαξε μέσα του. Την επόμενη μέρα μου έφερε ψάρια, με αγκάλιασε και γίναμε οι καλύτεροι φίλοι και όλα πήγαν καλά.
Σεβεριάν Φατού, Κωνσταντίνος Παρπαριάς, Σωτήρης Γιαννακόπουλος.
Ζωγραφιά: ΑΓΓΕΛΙΚΗ ΑΓΚΟΥΡΙΔΑΚΗ
ΠΟΙΟΣ ΕΙΝΑΙ Ο ΚΩΝΣΤΑΝΤΗΣ
Η μητέρα μου με φρόντιζε, με ανέτρεφε και με πήγαινε σχολείο κάθε μέρα. Δυστυχώς όταν έφυγε από την ζωή έμεινα ορφανός από μητέρα και ζω με τον αλκοολικό πατέρα μου.
Εγώ και η παρέα μου ζούμε σε ένα νησί που λέγεται Χίος.
Είμαι στεναχωρημένος που δεν πηγαίνω πια σχολείο και νιώθω αμήχανα επειδή είμαι ο μόνος που σταμάτησα μετά την έκτη δημοτικού.
Επειδή ο πατέρας μου πηγαίνει συνέχεια στο καφενείο και δεν με φροντίζει, αισθάνομαι μοναξιά.
Κάποια μέρα η ομάδα μας μπήκε σε μια σπηλιά και ο «Πιπίλας» άναψε ένα από τα σπίρτα του. Η σπηλιά φωτίστηκε και είδαμε ένα κεφαλάκι να είναι πίσω από έναν βράχο. Ανακαλύψαμε ότι είναι μια φώκια. Εγώ θυμήθηκα ότι είδα τη μαμά της να τη τραβάνε οι ψαράδες έξω από τα νερά της θάλασσας νεκρή πριν δυο μέρες. Μόλις είδα ξανά το φωκάκι ένιωσα θυμό, πήρα ένα ξύλο και προσπάθησα να την σκοτώσω. Όμως με σταμάτησαν τα παιδιά.
Μόλις πήγα σπίτι, λυπήθηκα το φωκάκι που το είχαμε αφήσει μόνο του. Έτσι, σηκώθηκα νωρίς το πρωί και ξεκίνησα να πάω στο αγίασμα κάτω από το Μοναστήρι.
Οι ψαράδες μου δώσανε ψάρια και τα πήγα στη Μοναχούλα μας, έτσι βγάλαμε το φωκάκι, για να φάει.
Μεγαλώνοντας οι ψαράδες με πήραν στη δουλειά τους και κάποια μέρα έφτιαξα ένα δικό μου πλοίο. Κι έτσι έγινα καραβοκύρης. Την Μοναχούλα δεν την ξαναείδαμε.
Σοφία Μαχαίρα, Ντόρα Δουλή
ΓΙΑΤΙ ΑΓΩΝΙΖΟΝΤΑΙ ΟΙ ΟΙΚΟΛΟΓΟΙ
Η προστασία του περιβάλλοντος είναι πολύ σημαντική δουλειά, για αυτό εμείς οι οικολόγοι ασχολούμαστε με τα ζώα και τα προστατεύουμε. Σήμερα θα σας πούμε για τη φώκια μονάχους- μονάχους.
Όταν πρωτογεννηθεί είναι μαύρη με άσπρη κοιλιά, ζυγίζει 15 κιλά και όταν μεγαλώσει φτάνει 300 κιλά. Λέγεται μονάχους- μονάχους γιατί το σχήμα του κεφαλιού της μοιάζει με το καπέλο που φορούν οι καθολικοί μοναχοί.
Η μονάχους- μονάχους είναι προστατευόμενο ζώο και για αυτό υπάρχει ένα θαλάσσιο πάρκο στην Αλόννησο.
Οι φώκιες μονάχους- μονάχους ζουν περίπου 30 με 40 χρόνια αν δεν τους συμβεί κάποιο ατύχημα.
Οι φώκιες ζευγαρώνουν μια φορά τον χρόνο, η μαμά φώκια χρειάζεται 11 μήνες για να γεννήσει το φωκάκι της. Για αυτό γεννά κάθε 2 χρόνια, ένα μικρό. Τα μικρά φωκάκια μπορούν να κολυμπήσουν αμέσως μόλις γεννηθούν. Όμως δεν αρχίζουν τις καταδύσεις πριν περάσουν 4 μέρες. Δε ζουν σε κοπάδια, όπως τα 18 άλλα είδη φώκιας. Οι μεσογειακές φώκιες ζούνε μόνες τους σε ομάδες 4 ή 5 ατόμων.
Η οικογένεια της φώκιας ήταν γνωστή και αγαπητή στους Έλληνες από τα παλιά χρόνια. Ο αρχαίος ποιητής ο Όμηρος έγραφε συχνά στα ποιήματά του για τις φώκιες.
Οι φώκιες είναι κυνηγοί. Κυνηγάνε ψάρια, χταπόδια, καλαμάρια, σουπιές και αστακούς. Μια μεγάλη φώκια 300 κιλών καταφέρνει να φάει 20 κιλά ψάρια την ημέρα και κολυμπάει σε μεγάλες αποστάσεις.
Η τροφική αλυσίδα έχει ως εξής: τα μικρά ψάρια τρώνε πλαγκτόν, τα μεγαλύτερα ψάρια τα μικρότερα ψάρια, οι φώκιες τρώνε τα μεγαλύτερα ψάρια και οι όρκες τις φώκιες.
Οι άνθρωποι κάθε εβδομάδα τρώνε κρέας και ψάρι που σημαίνει ότι τρώνε ζώα. Στην ουσία οι κυνηγοί και οι ψαράδες είναι δολοφόνοι. Άλλο που δεν σκοτώνουν ανθρώπους αλλά ζώα, αφού είναι αυτά ζωντανά, αθώα πλάσματα.
Πολλά ζώα σήμερα κινδυνεύουν και από τα σκουπίδια που πετάμε εμείς οι άνθρωποι στη ξηρά και στη θάλασσα.
Πρέπει να προστατεύουμε περισσότερο τα ζώα και οι ψαράδες να προσέχουν που βάζουν τα δίχτυα τους.
Λήδα Μαρκίδη, Αμαλία Ταμπακοπούλου
Με αφορμή το ότι σκότωσαν μια φώκια Μονάχους- μονάχους στη Χίο, θέλουμε να διαμαρτυρηθούμε επειδή είναι κακό να σκοτώνουμε τις φώκιες, γιατί είναι ασέβεια προς εκείνες και τις οικογένειές τους. Βάλτε εσάς στη θέση των ζώων. Θα σας άρεσε κάθε τρεις και λίγο να χάνετε κάποιον συγγενή; Θα πρέπει από εδώ και πέρα να σεβόμαστε τα θαλάσσια ζώα και να μην πετάμε σκουπίδια στις θάλασσες, γιατί μπορεί να κινδυνεύσουν κι άλλα ζώα. Έτσι έγινε και με τις χελώνες Καρέτα- καρέτα, γιατί πετάγαμε σακούλες στη θάλασσα. Νόμιζαν ότι ήταν τσούχτρες τις τρώγανε και γίνανε είδος υπό εξαφάνιση. Πολύ πιθανόν σε λίγα χρόνια να εξαφανιστούν και οι φώκιες και τα δελφίνια γιατί τα σκοτώνουν οι ψαράδες.
Φιλίππα Κάρλου, Χριστίνα Μπαλλιάν
