Βασίλης Χουλιάρας, Μιλτιάδης Χατζηγιάννης – Γ5

Εξάρτηση-Απομόνωση-Θάνατος

Αυτές είναι οι τρεις λέξεις που χαρακτηρίζουν τα ναρκωτικά.

Όλοι βέβαια, ξέρουμε τι είναι η εξάρτηση από τα ναρκωτικά για το εθισμένο άτομο, είναι ένα πρόβλημα πολύ σοβαρό, κυρίως ψυχολογικό.

Η εξάρτηση μπορεί να απομονώσει το άτομο. Ο χρήστης όμως αν πιστέψει στον εαυτό του μπορεί να το σταματήσει έστω και αν είναι μακροχρόνια η χρήση ναρκωτικών.

Αυτό είναι ένα πολύ σοβαρό πρόβλημα, διότι μπορεί να επιφέρει αρνητικές συνέπειες στην κοινωνική ζωή του εξαρτημένου ατόμου.

Δηλαδή το άτομο να είναι απομονωμένο από την πραγματικότητα και να βρίσκεται σε πλήρη άγνοια για το γίνεται γύρω του και να ενδιαφέρεται μόνο αν θα έχει στην ώρα που θέλει την δόση του.

Όλα αυτά έχουν σαν αποτέλεσμα τον θάνατο πολλών συνανθρώπων μας.

Για να φτάσει στο σημείο να καταφύγει στα ναρκωτικά, αυτό το άτομο πρέπει να έχει κατέβει όλα τα σκαλοπάτια της εξαθλίωσης και να αποζητά την ευτυχία σε ψεύτικους παραδείσους.

Το μόνο που καταφέρνει όμως είναι η καταστροφή της ζωής του και του οικογενειακού του περιβάλλοντος.

Ο σημαντικότερος παράγοντας για την αποτροπή των εφήβων από τη χρήση των ναρκωτικών είναι η ενεργή παρουσία των γονέων στη ζωή των παιδιών τους. Η καλλιέργεια ενός υγιούς οικογενειακού περιβάλλοντος για τα παιδιά παίζει πολύ σπουδαίο ρόλο, αφού είναι σχεδόν σίγουρο ότι θα εκτεθούν στα ναρκωτικά είτε στο χώρο του σχολείου είτε από συνομηλίκους και γνωστούς.

Βασική προϋπόθεση για να μειωθεί ο κίνδυνος εμπλοκής ενός παιδιού με τα ναρκωτικά είναι η επικοινωνία. Στην ηλικία των 10-12 ετών είναι καλό να ξεκινήσει ένας πρώτος διάλογος σχετικά με τους κινδύνους και τις επιπτώσεις έτσι ώστε να προληφθεί η εμφάνιση του προβλήματος.