Συνθήματα με νόημα, σχέδια με κρυφά μηνύματα… κι ο μοναδικός καμβάς: ένας τοίχος. To graffiti ή αλλιώς τέχνη του δρόμου πρωτοεμφανίστηκε στη Φιλαδέλφεια των Η.Π.Α. κατά τη δεκαετία του ΄60, με την ονομασία «tagging» και χρησιμοποιούνταν από πολιτικούς ακτιβιστές που αγωνίζονταν να δημοσιοποιήσουν τις θέσεις τους, αλλά κι από συμμορίες του δρόμου, με σκοπό να διαχωρίσουν τις περιοχές τους.
Η τέχνη του γκράφιτι στολίζει τους τοίχους πολλών κτηρίων και σε αρκετές γειτονιές της χώρας μας ήδη από το 1986, ενώ τα τελευταία χρόνια έχει διαδοθεί ιδιαίτερα, εφόσον αποτελεί μοναδικό τρόπο επικοινωνίας για τα προβλήματα τής ανθρωπότητας, κι όχι μόνο… Από πολλούς επικριτές, δυστυχώς, χαρακτηρίζεται η τέχνη αυτή ως «βανδαλισμός» και συχνά μερικοί ωρύονται καλώντας την αστυνομία να επέμβει, όταν βρίσκουν τους δημιουργούς εν ώρα δράσης. Βέβαια, μόνο βανδαλισμός δεν είναι, διότι μέσα απ’ αυτήν τη μορφή τέχνης και δράσης εκφράζονται εκατομμύρια άτομα κι ομορφαίνουν τους τοίχους με πρωτότυπα σχέδια και φρέσκιες ιδέες, προσπαθώντας να «αφυπνίσουν» την κοινή γνώμη και να επαναστατήσουν μαζί με τους πολίτες. (Προφανώς, δεν πρέπει να συγχέεται το γκράφιτι με τον πραγματικό βανδαλισμό τοίχων και κτηρίων, όπου κάποιοι απλά μουτζουρώνουν ή καταστρέφουν μια επιφάνεια. Ωστόσο, αυτό αποτελεί θέμα μιας ξεχωριστής συζήτησης). Σε όποια γωνία και αν κοιτάξεις, τα γκράφιτι αφηγούνται πολλές και διαφορετικές ιστορίες, αφού οι δημιουργοί ξεδιπλώνουν όλο τους το ταλέντο και μοιράζονται τις ιδέες τους θέλοντας να αλλάξουν τον κόσμο.
Με λίγα σπρέι και μπογιές λοιπόν, ο ΙΝΟ, Έλληνας απόφοιτος της Ανώτατης Σχολής Καλών Τεχνών και γνήσιος δημιουργός murals – όπως ονομάζονται οι μεγάλης επιφάνειας παρεμβάσεις στον δημόσιο χώρο - προσπαθεί μέσα απ’ τα έργα του να περάσει τα δικά του μηνύματα. Οι δημιουργίες του έχουν κυρίως κοινωνικό χαρακτήρα και στιγµατίζουν τον τρόπο που ο άνθρωπος υποδουλώνεται από την κακή χρήση των δικών του εφευρέσεων, λόγου χάρη από την τεχνολογία ή το χρήμα. Η χρωµατική του παλέτα είναι κυρίως ασπρόµαυρη, µε πινελιές από γαλάζιο. Είναι γνωστός πέρα από τα σύνορά μας σε αρκετές χώρες της Ευρώπης, φθάνοντας µέχρι την Ασία και την Αμερική, γεγονός που του έχει προσφέρει διεθνή αναγνώριση και καταξίωση.
Μερικά έργα του ΙΝΟ στην Αθήνα:
Στην Αγγλία:
Στην Ιταλία:
Στη Γαλλία:
Στην Ισπανία:
Στη Φινλανδία:
Στην Πολωνία:
Στην Ουκρανία:
Στη Λευκορωσία:
Στη Γεωργία:
Στη Βραζιλία:
Στις Η.Π.Α. (Μαϊάμι):
(Φλόριντα):
(Μανχάταν):
Στο Άμπου Ντάμπι:
Ένα έργο του, που δεν πρέπει να μείνει απαρατήρητο, είναι στην Κυπριακή Βουλή, το οποίο απεικονίζει τον Σόλωνα και τον Περικλή. Τα µάτια τους είναι καλυµµένα µε γαλάζιο χρώµα, για να µη βλέπουν πως οι ιδέες τους χρησιµοποιήθηκαν από κάποιες κυβερνήσεις, έτσι ώστε να εξυπηρετούν τα μεγάλα συµφέροντα κι όχι τον λαό.
Απο όλα τα παραπάνω έργα, ξεχώρισα το έργο Πιάσε το χέρι μου, ζωγραφισμένο πάνω στο κτήριο της Ελληνικής Βιβλικής Εταιρείας στα Εξάρχεια*, διότι θίγει ένα μείζον θέμα της σύγχρονης κοινωνίας. Το χέρι που εμφανίζεται απο ψηλά σαν «από μηχανής θεός» φαίνεται να βοηθάει τον συνάνθρωπό του. Στην πραγματικότητα όμως, μπορεί και να συμβαίνει ακριβώς το αντίθετo: η λαβή είναι επιθετική κι απότομη και φαίνεται σαν να προσπαθεί να τον ανεβάσει στην εξουσία με ύπουλο τρόπο. Το έντονο κόψιμο στους καρπούς των χεριών δηλώνει την τιμωρία που θα υποστούν και οι δύο μετά την πράξη τους…
*τα δύο χέρια απεικονίζουν τον ψαλμό 119:173 της Βίβλου: «Ας είναι το χέρι Σου έτοιμο για να με βοηθήσει».
Το graffiti αυτό απεικονίζει ένα κορίτσι χωρίς πρόσωπο να στέκεται μαζεμένο μπροστά από ένα λάπτοπ. Θα μπορούσαμε να χαρακτηρίσουμε αυτό το έργο του ΙΝΟ και προφητικό, καθώς συμβαδίζει με την τωρινή κατάσταση και της τηλεκπαίδευσης και της απρόσωπης επικοινωνίας στα social media… Επίσης, οι πληροφορίες μεταδίδονται από τη συσκευή στον εγκέφαλό – όπως φαίνεται κι από τη γαλάζια πινελιά που διαπερνά το πρόσωπό της. Κάθεται τρομαγμένη, καθώς βιώνει μια πρωτόγνωρη κατάσταση και δεν γνωρίζει πώς να πράξει. Η τοιχογραφία φιλοτεχνήθηκε σε ενα Δημοτικό Σχολείο στην Καλλιθέα, μετατρέποντας εναν αδιάφορο τοίχο σε χώρο καλλιτεχνικής έκφρασης κι αληθινής παιδείας, υπενθυμίζοντας συνεχώς σε όλους τον κίνδυνο της υπερπληροφόρησης.
Κλείνοντας, οι εφημερίδες New York Times και Guardian έχουν αναφερθεί εκτενώς σε έργα του καλλιτέχνη μέσα από συνεντεύξεις κι αφιερώματα, ωστόσο ο ΙΝΟ αποφεύγει να αποκαλύπτει την ταυτότητά του, καθώς όπως έχει πει και ο ίδιος: «Στην τέχνη δεν έχει σημασία ποιος είσαι, αλλά τι κάνεις»…
Οι Calle 13 (μουσικό συγκρότημα της Λατινικής Αμερικής) δεν θα μπορούσαν να μη συμπεριλάβουν στο βιντεοκλίπ για το εμβληματικό τους τραγούδι «Latinoamérica» και την τέχνη του δρόμου… Δείτε και απολαύστε το (στον παρακάτω σύνδεσμο you tube έχει κι ελληνικούς υπότιτλους, ενώ πιο κάτω είναι χωρίς υπότιτλους).
https://www.youtube.com/watch?v=aGINAy3_Xxw&t=3s&ab_channel=OrestisFilippidis
Μάθε περισσότερα για τον INO:
Instagram:inonet
Facebook:INO
Youtube:https://youtube.com/user/iNocv
Πηγες:
Elniplex.com
www.lifo.gr
Δεν τον γνώριζα, αν και έχω αντικρίσει μερικά έργα του στην Αθήνα σεργιανώντας. Είναι εκπληκτικός καλλιτέχνης. Μου αρέσουν όλα τα παραπάνω έργα, το καθένα για το δικό του μήνυμα, αλλά κόλλησα με «Φινλανδία». Ίσως είναι το πιο απλό, ένα βλέμμα, αλλά νομίζω ότι λέει τόσα πολλά…
Κι ανέβηκε κι άλλο στην εκτίμησή μου με τη δήλωσή του.
Πάρα πολύ ενδιαφέρον άρθρο και μάλιστα θίγει μια πολύ ενδιαφέρουσα και -λανθασμένα- παρεξηγημένη τέχνη, η οποία έχει πολλά να δειξει και να πει ακομη! Ιδιαίτερα ο συγκεκριμένος καλλιτέχνης αντιπροσωπεύει την Ελλάδα με ένα πολύ όμορφο τρόπο και με μεγάλο ταλέντο!!! ilyfire
Τα graffiti δεν μου προκαλούσαν ποτέ ιδιαίτερο ενδιαφέρον ως τέχνη. Οφείλω να ομολογήσω όμως, πως το συγκεκριμένο άρθρο με παρακίνησε να ψάξω περισσότερο για αυτή την πρωτότυπη έκφραση τέχνης!
Graffiti: μια εναλλακτική μορφή τέχνης που δεν μπορεί να αφήσει ασυγκίνητους ακόμα και τους πιο δύσπιστους.
Την επόμενη φορά που θα βρεθώ Αθήνα,θα αναζητήσω τα έργα του για να τα δω κι από κοντά…Αλλά και το λατινοαμερικάνικο τραγούδι που συνοδεύει το κείμενο είναι πολύ ιδιαίτερο!!! Τι ωραία να μαθαίνει κανείς… ???? ????