Ο Αstor Piazzola και το Nuevo Tango

Το τάνγκο αναμφισβήτητα αποτελεί γέννημα-θρέμμα της Λατινικής Αμερικής. Είναι ο χορός του πάθους, του έρωτα, των δυνατών και επικίνδυνων συναισθημάτων. Η ιδιαίτερη μουσική του κι ο ρυθμός του είναι δημοφιλή σ’ όλο τον κόσμο. Όπως κάθε μουσικό είδος, έτσι κι αυτό εξελίσσεται. Χωρίς όμως τον Astor Piazzola, αυτή η εξέλιξη θα ήταν σίγουρα διαφορετική…

O Ástor Pantaleón Piazzolla, (Μαρ ντελ Πλάτα 11 Μαρτίου 1921 - Μπουένος Άιρες 4 Ιουλίου 1992) ήταν σημαντικός Αργεντινός συνθέτης, ταλαντούχος μπαντεονίστας, και δημιουργός καινούργιου μουσικού ρεύματος, του Nuevo Tango. Παιδί Ιταλών μεταναστών, γεννήθηκε στην Αργεντινή, αλλά μεγάλωσε στις επικίνδυνες γειτονιές της Νέας Υόρκης,  δίπλα σε μια εβραϊκή συναγωγή. Μια τέτοια  πολυπολιτισμική ατμόσφαιρα 

Το Μπαντονεον

δύσκολα δεν θα άφηνε το αποτύπωμά της στο μελλοντικό συνθέτη. Οι κλασικοί ρυθμοί αναμειγνύονται με τις αυτοσχέδιες μελωδίες της τζαζ, ενώ οι λυπητερές εβραϊκές μελωδίες των προσευχών με τα  τραγούδια των παμπ και τις σονατίνες. Όλο αυτό το πολιτισμικό  αμάλγαμα βρίσκει διέξοδο στα μαγικά δάκτυλα του  8χρονου αγοριού, όταν ο πατέρας του αποφάσισε να του χαρίσει ένα φτηνό μπαντονεόν. Από εκείνη την στιγμή, το μέλλον του είναι προκαθορισμένο. Μελετάει πολύ το – περιφρονημένο εκείνη την εποχή –  μπαντονεόν, καθώς και το πιάνο παράλληλα με την αρμονία και γενικότερα τη θεωρία της μουσικής.

Αυτές οι σπουδές διαρκούν όλη του τη ζωή,  διότι η καινοτομία απαιτεί τη λεπτομερή γνώση του παλιού. Παίρνει μαθήματα από πολλούς διάσημους μουσικούς εξελίσσοντας ταυτόχρονα τις ικανότητές του, ωστόσο για πολλά χρόνια δεν αφήνει το προσωπικό του στυλ να ελευθερωθεί. Το 1954  όμως, η  συνάντησή του με την Nadia Boulanger αλλάζει τα πάντα… Αποδέχεται πια τον εαυτό του και αφιερώνεται ολοκληρωτικά στη σύνθεση του τάνγκο. Από το 1955 έως και το θάνατο του το 1992, συνθέτει τα έργα του και μετά τα εκτελεί περιοδεύοντας σ’ όλο τον κόσμο. Εκείνη την εποχή δημιουργείται και συνάμα διαδίδεται το Nuevo tango!

Αρχικά, πρέπει να συνειδητοποιήσουμε ότι με τον παραπάνω όρο εννοούμε ένα μουσικό ρεύμα, το οποίο είναι η εξέλιξη του παραδοσικακου αργεντίνικου τάνγκο.

Ενα CD απο τα πολλά!

Ποιες όμως είναι οι διαφορές με το παραδοσιακό; Πρώτον, το Nuevo Tango περιέχει αμέτρητα στοιχεία της τζαζ και γενικότερα κλασικής και μοντέρνας   δυτικής μουσικής. Αυτή η ιδιαιτερότητα τού προσδίδει ένα σύγχρονο άκουσμα και ταυτόχρονα διαχρονικό. Επιπλέον, το Nuevo Tango εκτελείται από   σύγχρονα και μη παραδοσιακά όργανα, όπως το μπαντονεόν, το σαξόφωνο, η ηλεκτρική κιθάρα και τα ντραμς. Χαρακτηριστικό κομμάτι αυτού του στυλ είναι το Libertango.

Για αυτούς τους λόγους το Nuevo Tango είναι σαν μια ανάσα φρέσκου αέρα. Με την ελευθερία της έκφρασης, τη ζωντάνια, την αλέγρα διάθεση, τους ιδιαίτερους ρυθμούς, τα άλλοτε στομφώδη κι άλλοτε παιγνιώδη ηχοχρώματα που το διαπνέουν, καταφέρνει να κατακτήσει την ψυχή τού κάθε ακροατή. Και όπως είπε μια φορά ο Piazzola:«Έχω ένα όραμα… ότι τα έργα μου θα ακούγονται το 2020 και το 3000· επειδή το 1955 το παλιό τάνγκο πέθανε και γεννήθηκε ένα καινούριο». Όπως βλέπουμε το όραμα βγαίνει αληθινό….

Άκουσε με! 

⦁ Libertango - https://www.youtube.com/watch?v=UcRv5ZFTCTM&ab_channel=DanielSerrano

⦁ Oblivion - https://www.youtube.com/watch?v=dF-IMQzd_Jo

⦁ Escualo - https://www.youtube.com/watch?v=j1v3jST9H5Y

⦁ Adios Nonino – https://www.youtube.com/watch?v=RwGObBcXtP8

⦁ A Evaristo Carriego - https://www.youtube.com/watch?v=Hc1qR0wqAPY&list=PLULrYVDdVdDnIojzLdf98VcUPvUXId0dk