Αφιέρωμα σε έναν υπέροχο αθλητή και άνθρωπο…
Ο Αλέξανδρος Νικολαΐδης γεννήθηκε στη Θεσσαλονίκη στις 17 Οκτωβρίου του 1979. Ο πατέρας του ήταν πρωταθλητής στο ΤΑΕ ΚΒΟΝ ΝΤΟ. Γι’ αυτόν τον λόγο, λοιπόν, ο Αλέξανδρος ξεκίνησε το ΤΑΕ ΚΒΟΝ ΝΤΟ σε ηλικία τριών ετών. Η σκληρή προετοιμασία για αυτόν ξεκίνησε σε ιδιαίτερα μικρή ηλικία, καθώς ο πατέρας του τον προόριζε για πρωταθλητισμό.
Σε ηλικία 11 ετών πήρε μέρος για πρώτη φορά σε επίσημους αγώνες. Στα 16 και στα 17 του χρόνια κατάφερε να κατακτήσει το χρυσό μετάλλιο στο Ευρωπαϊκό πρωτάθλημα εφήβων και στο Παγκόσμιο πρωτάθλημα εφήβων. Μέσα από την κατάκτηση των τίτλων αυτών κατάλαβε ότι το ΤΑΕ ΚΒΟΝ ΝΤΟ είναι ο δρόμος του και ένας μεγάλος στόχος φώλιασε μέσα του: οι Ολυμπιακοί αγώνες του 2000 στο Σίδνεϋ. Όμως για να το πετύχει αυτό, έπρεπε να πάρει την πρόκριση το 1999, κάτι το οποίο κατάφερε.
Αφού πήρε την πολυπόθητη πρόκριση, έσπασε το πόδι του σε τροχαίο. Το ξεπέρασε αρκετά εύκολα και κατάφερε να αγωνιστεί στην Ολυμπιάδα, όμως εκεί το ξαναέσπασε. Ήταν συγκλονιστική η στιγμή που έδειξαν στις ειδήσεις να σπάει το πόδι του κατά τη διάρκεια του αγώνα, κάνοντάς μας να ανατριχιάσουμε με την απόγνωση στη φωνή του:<<έσπασε μαμά, έσπασε>>. Λόγω του ατυχήματος αυτού έκανε 13 χειρουργεία, όμως δεν τα παράτησε, έπεσε και ξανασηκώθηκε.
Όταν γύρισε στην Ελλάδα, είχε πάρει ήδη την απόφασή του: να διεκδικήσει το 2004 αυτό που έχασε το 2000. Οι Ολυμπιακοί αυτοί ήταν πολύ ξεχωριστοί γι’ αυτόν, επειδή θα διεξάγονταν στην Ελλάδα. Δυστυχώς, έχασε στον τελικό με νοκ άουτ από τον Κορεάτη Μουν Ντάε Σουνγκ και έτσι κέρδισε το αργυρό μετάλλιο.
Όμως και πάλι δεν τα παράτησε. Εάν το χρυσό ήταν ο στόχος το 2004, πλέον το 2008 στο Πεκίνο ήταν μονόδρομος. Και πάλι, όμως, έχασε στον τελικό και πήρε το αργυρό μετάλλιο.
Η τέταρτη και τελευταία του συμμετοχή σε Ολυμπιακούς αγώνες ήταν πολύ τιμητική, γιατί ο Αλέξανδρος ήταν ο σημαιοφόρος της ελληνικής ολυμπιακής ομάδας το 2012 στο Λονδίνο. Στους αγώνες αυτούς δεν κατάφερε να κερδίσει κάποια πρόκριση παρόλη την προετοιμασία του. Είχε σχεδιάσει το 2012 να είναι οι τελευταίοι αγώνες στους οποίους θα συμμετείχε, αλλά αποφάσισε να αγωνιστεί έναν ακόμη χρόνο, για να μην σταματήσει την καριέρα του με μια ήττα. Έτσι, το 2013 αγωνίστηκε στους Μεσογειακούς αγώνες, όπου πήρε το ασημένιο μετάλλιο. Τότε θεώρησε ότι ήταν η κατάλληλη στιγμή να ολοκληρώσει την αθλητική του καριέρα. Αφού σταμάτησε, ασχολήθηκε με την προπονητική. Συχνά ανέφερε: «Πάντα θα μου λείπει ένα χρυσό Ολυμπιακό μετάλλιο, αλλά έφυγα γεμάτος».
Δυστυχώς απεβίωσε σε ηλικία 42 ετών, στις 14 Οκτωβρίου 2022 από έναν εξαιρετικά σπάνιο τύπο καρκίνου, το καρκίνωμα ΝUT. Αυτό το γεγονός, που έπεσε σαν κεραυνός, συγκλόνισε και συγκίνησε ολόκληρη την ελληνική κοινωνία, σπαράζοντας με πένθος τις καρδιές όλων μας.
Ο θάνατός του όμως, συγκλόνισε και την παγκόσμια οικογένεια του ΤΑΕ ΚΒΟΝ ΝΤΟ. Είναι πολύ συγκινητικός ο τρόπος με τον οποίο τίμησε τον Αλέξανδρο Νικολαΐδη ο Κορεάτης Μουν Ντάε Σουνγκ, ο αντίπαλός του στον τελικό της Ολυμπιάδας της Αθήνας. Επισκέφθηκε ο ίδιος τον τάφο του και στις δηλώσεις που έκανε στην κρατική τηλεόραση είπε: « Με τον Αλέξανδρο είχαμε μία δυνατή σχέση για μεγάλο διάστημα. Αγαπούσε ο καθένας από εμάς την πατρίδα του άλλου. Λυπάμαι πολύ που άργησα να έρθω. Ήμασταν δεμένοι, είχαμε μία πολύ δυνατή σχέση.» Η κίνηση αυτή άγγιξε και συγκίνησε τις καρδιές όλου του κόσμου. Μας έδειξε ότι οι σχέσεις του Αλέξανδρου με τους αντιπάλους του διακρίνονταν από βαθιά αγάπη και σεβασμό.
Βαφειάδη Αναστασία
