Συντάκτες: Βίκυ Καραγρηγορίου, Γιώργος Ποπιασβίλι, Ελπίδα Λάλη, Γεωργία Μπίλη
We’re back, (και μάλιστα με ένα πολύ ενδιαφέρον θέμα!) Η συντακτική μας ομάδα χαράμισε ένα ολόκληρο κυριακάτικο απόγευμα, με σκοπό να δει μια ταινία, που δεν είναι άλλη από το πασίγνωστο “Inside Out”! Σίγουρα θα την έχετε ακούσει και αγαπήσει και, φυσικά, είμαστε εδώ για να βουτήξουμε ακόμη βαθύτερα στα αγαπημένα μας (ή και όχι!) συναισθήματα. Ώρα λοιπόν να ψυχολογήσουμε τους χαρακτήρες, σχολιαζοντας τους, μαζί με μερικά από τα αστεία τους, αλλά και ό,τι άλλο σκαρφίστηκαν τα μυαλά που (δεν) κουβαλάμε!
Και για όσους δεν το θυμάστε, σπαταλάμε και άλλο χρόνο για να σας το εξηγήσουμε! 
[μικρό λαθάκι, σας συγχωρούμε, επειδή είμαστε και καλόκαρδοι!] Πρόκειται για μια ταινία παραγωγής της Pixar σε συνεργασία με την Disney. Η ιστορία εκτυλίσσεται γύρω από την εντεκάχρονη Ράιλι, η οποία μετακομίζει με την οικογένειά της από τη Μινεσότα στοΣαν Φρανσίσκο. Τα πέντε συναισθήματα της, η Χαρά, η Λύπη, ο Θυμός, ο Φόβος και η Αηδία, πρέπει να φροντίσουν να συνεχίσει να ζει και μια ακόμη ημέρα. Κάτι όμως πάει στραβά (αυτό μας έλειπε), όταν η Λύπη αγγίζει κατά λάθος (και το τονίζουμε: ΚΑΤΑ ΛΑΘΟΣ) μια χαρούμενη ανάμνηση, μετατρέποντάς τη σε λυπημένη. Η Λύπη μαζί με τη Χαρά οδηγούνται σε ένα ατελείωτο ταξίδι στο μυαλό της Ράιλι, ενώ τα υπόλοιπα συναισθήματα προσπαθούν να τα κρατήσουν όλα υπό έλεγχο (μπορείτε να μαντέψετε πόσο καλά τα πήγαν)!
[Φιλική προειδοποίηση: Αν δεν έχετε δει ακόμη την ταινία, δεν υπάρχει λόγος να συνεχίσετε… αλλά, αφού επιμένετε, θα σας το επιτρέψουμε. :Ρ]
Χαρά
Χαρά, η προσωποποίηση του ίδιου του συναισθήματος, ένα κεφάτο και χαρούμενο άτομο με πολλή όρεξη; Λάθος και, αν αυτό ήρθε στο μυαλό σας, τότε ίσως θα έπρεπε να το ερευνήσετε σε μεγαλύτερο βάθος. Αν και είναι (τις περισσότερες φορές) όντως χαρούμενη, αυτός ο χαρακτήρας, μέσω των πράξεών της, μας δείχνει πως είναι ΨΩΝΑΡΑ.
Συνεχώς προσπαθεί να «βοηθήσει» τη Ράιλι αποκλείοντας τη Λύπη, αφού θεωρεί πως η ίδια είναι πολύ πιο σημαντική από τα υπόλοιπα συναισθήματα. Μέσα στα χρόνια, οι υπόλοιποι έχουν αρχίσει να εξαρτώνται τόσο πολύ από τη Χαρά, που όταν λείπει, όλα καταλήγουν σε χάος. Αν όλα αυτά δεν σας είναι αρκετά, η Χαρά είναι ο κύριος λόγος που η Ράιλι ένιωσε τα πάντα ΕΚΤΟΣ απο χαρά! Πώς το καταφέρνεις αυτό;
Για να καταλάβετε και την δικη μας πλευρά για τον ενδεχομενως αγαπημένο σας χαρακτήρα, απλά διαβάστε την παρακάτω παραπομπή.
Λύπη: Κι αν την ξυπνήσουμε;
Χαρά: Λύπη, μην λες βλακείες… Πώς είναι δυνατόν να… ωχ [Βλέπει την εταιρία παραγωγής όνειρο] Τι λες να την ξυπνησουμε;
Λύπη: Μπράβο, ωραία ιδέα Χαρά.
Χαρά: Ναι, ευχαριστώ! Πάμε!
Λύπη
Το συναίσθημα της καρδιά μας (ή μήπως του μυαλού μας;;;). Η Λύπη, εκτός από λύπη, θα μπορούσε να είναι και η προσωποποίηση της βαρεμάρας, των κακών αναμνήσεων, της απαισιοδοξίας και… των άσχημα σχεδιασμένων ψεμάτων. Η βασική μας ένσταση είναι πως το γεγονος ότι είναι «λυπημένη» (ΣΥΝΕΧΩΣ!) δε θα έπρεπε να επηρεάζει τις νοητικές της ικανότητες! Έλα όμως που τις επηρεάζει κι η Λύπη καταντά -σχεδόν-… ηλίθια! Αν δε μας πιστεύετε, τι θα λέγατε για μερικές αποδείξεις; Πρώτα απ΄ όλα, η αξέχαστη ατάκα, όταν αναφέρεται σε μια κεντρική ανάμνηση: “Μου φάνηκε στραβή…!”. Εμείς θα λέγαμε πως μάλλον εσύ ήσουν στραβή και όχι η ανάμνηση. Έπειτα, «Θυμάσαι εκείνη την αστεία ταινία που πεθαίνει ένα σκυλάκι;» Πόσο cruel μπορεί να είναι κάποιος ώστε η «χαρούμενη» ανάμνησή του να είναι ένα πεθαμένο σκυλάκι; Αν σε κάποιον αρέσουν τα πεθαμένα σκυλάκια, τότε το μόνο που έχουμε να αναφωνήσουμε είναι: Πού στο καλό είναι η Αηδία να επιληφθεί του θέματος; Τέλος, επισημαίνουμε πως θεωρούμε απολύτως ταιριαστό ότι στη χώρα της φαντασίας, η Λύπη πήρε Βραβείο Συμμετοχής, ενώ ο Μπινκ Μπονκ και η Χαρά μετάλλια. Συγγνώμη δηλαδή τι ήθελε να πάρει μετά από όσα έκανε;
Λύπη: Όχι, χαρά θα χαθείς εκεί μέσα!
Χαρά: Μην αμφιβάλλεις!
Λύπη: Καλά, είμαι σίγουρη ότι θα χαθείς εκεί μέσα.
Θυμός
Εκτός από θυμό, ο ίδιος μπορεί να αναπαραστήσει την ειρωνεία και τον σαρκασμό. Είναι ο απόλυτος θεός της ταινίας: Οι ατάκες του είναι η μία καλύτερη από την άλλη. Μάλιστα, προκάλεσε ένα μεγάλο inside joke στη συντακτική ομάδα μας, όταν στην προσπάθειά του να πάρει το πάνω χέρι στην σύγκρουση μεταξύ της Ράιλι και του πατέρα της, το αποτέλεσμα ήταν ένα δυνατό: “ΣΚΑΣΜΟΣ”. Επιπλέον, (κατά την γνώμη μας τουλάχιστον), ήταν πάντα η φωνή της λογικής στην κατά τ’ άλλα εντελώς παράλογη πραγματικότητα της Ράιλι, μέσα από τα θρυλικά ξεσπάσματά του. Εντάξει, είναι αρκετά οξύθυμος και του αρέσουν οι βρισιές (πραγματικά, είναι το μόνο άτομο που θα ενθουσιαζοταν με την προοπτική της “Παγκόσμιας Βιβλιοθήκης Βρισιών”), αλλά γενικά έχει πάντα μια ευφάνταστες ιδέες για την αντιμετώπιση κάθε είδους προβλημάτων. Χαρακτηριστικές του ατάκες αποτελούν οι εξής:
Να κλειδώσουμε την πόρτα και να φωνάξουμε τη βρισιά που μας αρέσει. Εκείνη την καλή!
Χαρά: Παρήγγειλα λίγες παραπάνω ονειροπολήσεις μήπως και βαρεθούμε στην τάξη.
Θυμός: Που σίγουρα θα βαρεθούμε, αν το σχολείο είναι γεμάτο με βαρετές άχρηστες τάξεις, που μάλλον θα είναι.
Αηδία
Αηδία, ένα συναίσθημα που ίσως να μην είναι και τόσο συναίσθημα, ως το λιγότερο αναμενόμενο από την πεντάδα. Ισως να την πρότειναν μόνο και μόνο για το ιδιαίτερο χιούμορ της, αλλά όπως και να ‘χει, το αποτέλεσμα είναι κάτι παραπάνω από καλό. Με την μοναδική της ειρωνεία και τα σνομπ της σχόλια, κάνει την παρουσία της αισθητή στο Κέντρο Ελέγχου, ως μια ηρωίδα γεμάτη αυτοπεποίθηση. Σύμφωνα με την παρουσίαση της Χαράς στην αρχή της ταινίας, ο ρόλος της Αηδίας είναι να προστατεύει την Ράιλι από δηλητηρίαση. Σαφώς και δεν υπάρχει καλύτερος τρόπος να γίνει αυτό απ’ την αποφυγή κάθε είδους λαχανικού και την κατάποση εκατομμυρίων ντόνατ την ημέρα, σωστά; Ίσως τα συναισθήματα να έχουν παρεξηγήσει λίγο την έννοια της καλής διατροφής. Από την άλλη, δεν έχουν το βιβλίο της Οικιακής Οικονομίας να διαβάσουν, οπότε δεν τα κατηγορούμε!
Η αγαπημένη μας φράση; “Όταν τελειώσω η Ράιλι θα είναι τόσο καλοντυμένη ώστε τα άλλα παιδιά θα ξερνάνε με αυτά που φοράνε.»
Φόβος
Ο Φόβος θα μπορούσε αρχικά να χαρακτηριστεί το πιο “ήπιων τόνων” συναίσθημα ανάμεσα στην τρέλα του πύργου ελέγχου. Είναι ένα ουδέτερο συναίσθημα (του οποίου ο ρόλος δεν είναι τελείως ξεκάθαρος…). Εκπρόσωπος του φόβου, της αμηχανίας, της ανησυχίας και της κοινής λογικής. Παρόμοιος με τον Θυμό σε αυτό το τελευταίο, μόνο με διαφορετικό τρόπο έκφρασης (οι δυο τους ειναι σιγουρα πολυ πιο ρεαλιστές από τις κοπέλες της παρέας). Ο Φόβος είναι καθαρά ο πιο διστακτικός σχετικά με τα ριψοκίνδυνα σχέδια της Αηδίας και -κυρίως- του Θυμού. Έτσι κι αλλιώς, όπως λέει και ο ίδιος, ο στόχος μιας ημέρας είναι απλά να “κρατήσουν τη Ράιλι ζωντανή”- πράγμα που, αν και φαίνεται εύκολο, ας μην ξεχνάμε πως συχνά τα φαινόμενα απατούν! Τέλος, δεν θα έπρεπε να παραλείψουμε τα πραγματικά περίεργα γούστα του: Σκεφτείτε μόνο τις φοβίες της Ράιλι σχετικά με τα μπρόκολα και… την ηλεκτρική σκούπα της γιαγιάς…
Φόβος: Αυτό δεν έμοιαζε καθόλου με τη χαρά!
Αηδία: Επειδή δεν είμαι η χαρά.
Φόβος: Τι λες τώρα;
Μετά από όλη αυτήν την ανάλυση, ο “συρμός της σκέψης” μας έχει εκτροχιαστεί και καταστραφεί ανεπανόρθωτα. Εξερευνήσαμε και τις πιο σκοτεινές γωνίες των περίφημων συναισθημάτων, ενώ βγάλαμε τα inside out, αλλα και τα outside in. Φυσικά, το βασικό μας συμπέρασμα είναι πως στο μυαλό της Ράιλι, ο συνδυασμός των πέντε αυτών προσωπικοτήτων δημιουργεί το απόλυτο χάος! Αν και η Αηδία δεν μπορεί να υποσχεθεί πως θα φροντίζει την υγεία της Ράιλι, ούτε και η Λύπη πως θα βλέπει το ποτήρι μισογεμάτο, εμείς σας υποσχόμαστε πως θα επιστρέψουμε με το ένα και μοναδικό part 2, με τον σχολιασμο του επερχόμενου Inside Out 2!
