Λένε πως όλοι οι άνθρωποι είναι κατά βάθος ήρωες. Τωόντι, όλοι μας αντιμετωπίζουμε τις δικές μας δυσκολίες, καλούμαστε να υπερπηδήσουμε τα δικά μας εμπόδια και δίνουμε τις δικές μας μάχες. Τι θα γινόταν εντούτοις αν τις μάχες αυτές τις φέρναμε σε ένα πραγματικό ιστορικό γεγονός; Αν τις μεταφέραμε ας πούμε στην επανάσταση του 21, την οποία γιορτάσαμε πρόσφατα; Έχετε σκεφτεί ποτέ ποιος ήρωας του ελληνικού έπους θα ήσασταν εσείς; Ε λοιπόν εμείς δε φανταστήκαμε για του εαυτούς μας (Φυσικά και δεν καθόμαστε ποτέ ήσυχες????). Βάλαμε όμως την φαντασία μας να δουλέψει για να αντιστοιχίσουμε τους ήρωες του 21 με… τους καθηγητές μας.????
Περνάμε πρώτα πρώτα στον πυλώνα του σχολείου μας, την αγαπητή μας διευθύντρια, την κα. Γεώργα. Ο ρόλος που έχουμε φυλάξει για εκείνη είναι ένας από τους πιο κρίσιμους, τους πιο καθοριστικούς για την ελληνική επανάσταση. Μιλάμε φυσικά, τον γέρο του μοριά, τον Κολοκοτρώνη. Η σύνδεση νομίζουμε πως είναι προφανής. Από την μία, ο αρχιστράτηγος των Ελλήνων που υπήρξε αναμφισβήτητα απαραίτητο στήριγμα για την επανάσταση, αφού και τι δεν έκανε; Και πολέμους έκανε, και διοικούσε, και σχέδια έφτιαχνε και εμφυλίους απέφυγε-Ήταν δηλαδή ένα αληθινό πολυεργαλείο. Από την άλλη, η αρχιστράτηγος και πολυεργαλείο του σχολείου μας που μπορεί να κερδίζει τους δικούς της σύγχρονους σχολικούς πολέμους και να καταστρώνει επιτυχημένα σχέδια (κυρίως για εκδρομές ????).
Ωστόσο, ένας καλός οπλαρχηγός όπως η κα. Γ. χρειάζεται και καλούς συμμάχους για να προκριθεί στις “μάχες”. Γι’αυτόν το λόγο υπάρχουν οι αξιότιμοι καθηγητές μας σε θέσεις-κλειδιά.
Καταρχάς, για τη γλυκιά κα. Γρ., φρονούμε πως θα της ταίριαζε μια μορφή πιο ρομαντική. Όταν μιλάμε για ήρωες του 21, η μορφή αυτή δεν μπορεί να είναι άλλη από την Μαντώ Μαυρογένους. Και οι δύο ηρωίδες μας έχουν τέτοια ρητορική δεινότητα που μπορούν να εμπνεύσουν ολόκληρες επαναστάσεις ή ολόκληρες τάξεις να προσέχουν στο μάθημα. (Και τα δύο πιστέψτε μας είναι σπουδαία και δύσκολα κατορθώματα w????). Μοιάζουν ωστόσο και σε κάτι ακόμη. Όταν θέλουν και όταν κάτι το θεωρούν σημαντικό μπορούν να παλέψουν και να παιδευτούν για τον σκοπό τους .
Όσον αφορά τον κο. Δ. διαλέξαμε έναν ιδιαίτερο ρόλο. Ένα πρόσωπο μαχητικό, δυναμικό και έτοιμο να παλέψει για τις αξίες του. Αυτός είναι ο Παπαφλέσσας. Αρχικά, και οι δύο έχουν σχέση με την πίστη μας, ως καθηγητής θρησκευτικών και κληρικός αντίστοιχα, οπότε ο συσχετισμός έγινε σχεδόν αμέσως. Ακόμη, έχουν το ίδιο ακριβώς επίθετο (τυχαίο;). Μετέπειτα όμως, εντοπίσαμε ένα επιπρόσθετο κοινό σημείο ανάμεσά τους. Πρόκειται για την παρορμητικότητα και τον ενθουσιασμό που δείχνουν όταν μία μάχη, μια προοπτική ή μια εργασία τους αρέσει ιδιαίτερα.
Η πολυαγαπημένη μας κυρία Αρ. που μας διδάσκει με διαδραστικό τρόπο την καταπληκτική αγγλική γλώσσα. Για να μπούμε όμως στο θέμα, η ηρωίδα που σκεφτήκαμε πως θα της ταίριαζε είναι η Λασκαρίνα Μπουμπουλίνα. Αρχικά, είναι και οι δύο πολύ χαρακτήρες με πυγμή, πάθος για τη δουλειά τους και αποφασιστικότητα. Ελέγχουν, φροντίζουν, κανονίζουν, επιτηρούν τις καταστάσεις γύρω τους και τις χειρίζονται κατάλληλα ανεξάρτητα από το αν βρίσκονται σε μια εμπόλεμη ζώνη ή σε ένα πολύ άτακτο τμήμα (πιο άγριο από εμπόλεμη ζώνη). Δεν διστάζουν να επιβάλλουν την τάξη όπου χρειάζεται και να αφήσουν το δυναμικό τους πνεύμα ελεύθερα. Αυτή τους η ιδιότητα τις κάνει ξεχωριστές. Υ.Γ. Ένα άλλο κοινό τους είναι πως καμία δεν θα κρατιόταν να πετάξει το πλήρωμά της είτε από το πλοίο είτε από το παράθυρο.
Ας περάσουμε όμως σε μία πιο φιλότεχνη και διπλωματική φιγούρα… την κυρία Π. Δε θα μπορούσαμε να παραβλέψουμε την προφανή ομοιότητα της με τον φιλέλληνα και ήρωα Λόρδο Βύρωνα. Οι επιβλητικές τους προσωπικότητες, το πείσμα και η καινοτομία χαρακτηρίζουν και τους δύο. Εννοείται πως το βασικότερο κοινό στοιχείο τους είναι η συγγραφική φλέβα που τους διακρίνει και η αγάπη τους για την ποίηση. Τι ενδιαφέρουσα που θα ήταν μια συζήτηση ανάμεσα στους δυο τους…
Τέλος, δεν θα μπορούσαμε να παραλείψουμε τον κύριο Π., τον χημικό, βιολόγο, γεωγράφο και γενικά τον καθηγητή των περισσότερων θετικών μαθημάτων, με τα αξέχαστα αστεία του και το μοναδικό χιούμορ που ξεκαρδίζει μικρούς και μεγάλους. Προφανώς δε θα γινόταν να μην τον αντιστοιχίσουμε με τον συνονόματό του Ανδρέα Μιαούλη. Βασικό χαρακτηριστικό και των δύο είναι η εργατικότητα, το θετικό πνεύμα και το χιούμορ οπότε σίγουρα είναι αδελφές ψυχές που έζησαν μεγάλο κομμάτι της ζωής τους στον πανέμορφο μας Πειραιά, δουλεύοντας σκληρά αλλά πάντα με μία νότα χαράς, γέλιου και ομαδικού πνεύματος.
Πέρα όμως από τους στρατηγούς, τα φανερά πρόσωπα του πολέμου, το άγημα είναι εξίσου σημαντικό για να δημιουργηθεί μια σωστή μάχη. Αυτοί είναι οι αξιολάτρευτοι μαθητές της Γ’ Γυμνασίου του σχολείου μας. Τα φυντάνια της Ιωνιδείου!
Ωστόσο, για εκείνους δεν θέλαμε έναν ρόλο επιθετικό, αφού συνήθως τα δύσμοιρα αυτά παιδιά υπομένουν τα βάσανα της μάχης πάση θυσία ???? Και αφού είπαμε πάση θυσία, θυμηθήκαμε τις Σουλιώτισσες και την ηρωική τους πτώση. Επομένως, σύσσωμο το Γ’1 με πρωτεργάτη τον Γ., θα ήταν ιδανικοί για αυτόν τον ρόλο μετά το πέρας των σχολικών εξετάσεων.
Καιρός όμως να επιστρέψουμε στην σήμερον ημέρα, στο εδώ και στο τώρα. Μπορεί οι πόλεμοι της επανάστασης να έχουν τελειώσει, ωστόσο το τέλος του σχολικού έπους δεν έχει γραφτεί. Οι μάχες, οι φωνές, οι ασκήσεις συνεχίζουν να βασανίζουν τόσο τους μαθητές όσο και τους καθηγητές που τα ζουν καθημερινά. Και έχουμε ακόμη πολύ δρόμο μπροστά μας για να φτάσουμε στην ελευθερία…
